آفتاب: پس از آنکه شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای در نشست ماه نوامبر خود از ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت خودداری می‌کرد، تحلیل گران علت این تصمیم را وارد کردن دیپلماسی روسیه در بحران هسته‌ای ایران دانستند. پس از آن و در طول چندین هفته طرح روسیه برای غنی سازی اورانیوم ایران در خاک روسیه مطرح شد، مقامات ایرانی بارها اعلام کردند که هیچ طرحی رسمی به آنها تحویل داده نشده و البته همان طرح غیر رسمی را « غیر قابل قبول» توصیف کردند و بر حق خود برای غنی سازی در خاک ایران تاکید کردند.
اما سرانجام روسیه رسما به جمهوری اسلامی پیشنهاد کرد که برنامه غنی سازی اورانیوم برای استفاده در نیروگاه‌های هسته‌ای ایران را به خاک خود منتقل کند.
آسوشیتدپرس از مسکو گزارش داد، با طرح رسمی پیشنهاد روسیه فشارها بر ایران برای پذیرش طرحی که مورد حمایت غرب می‌باشد، و برای مهار برنامه هسته‌ای ایران طراحی شده، افزایش می‌یابد.
خبر گزاری فرانسه افزود: ایران بارها هدف برنامه اتمی خود را تولید برق و تامین نیازهای انرژی اعلام کرده و اتهامات امریکا مبنی بر اینکه ایران با نقض معاهده عدم تکثیر هسته‌ای سعی در ساخت تسلیحات هسته‌ای وارد را رد کرده است.
آسوشیتدپرس یادآور می‌شود: واشنگتن و اتحادیه اروپا پش از این هشدار داده بودند که ایران را به شورای امنیت سازمان ملل می‌فرستند. چین که عضو دایم شورای امنیت هستند، با ارجاع مخالف بودند و غرب به همین دلیل از اعمال فشار بر ایران صرف نظر کرد.
خبرگزاری فرانسه می‌افزاید: وزارت خارجه روسیه روز شنبه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که سفارت این کشور در تهران، پیشنهاد مسکو را به طور رسمی تسلیم مقامات ایرانی کرده است. در این بیانیه آمده است:« پیشنهادی که روسیه قبلا برای برقراری همکاری مشترک با ایران در زمینه غنی سازی اورانیوم مطرح کرده بود به اعتبار خود باقی است.»
آلمان، فرانسه و انگلیس از طرح روسیه حمایت می‌کنند. آنها پیشنهاد داده‌اند که فعالیت‌های غنی سازی ایران به روسیه انتقال داده شود. بر اساس« پیشنهاد روسیه، تهران اجازه خواهد یافت فرآوری اورانیوم خام و تبدیل آن به گاز uf٦ را ادامه دهد، اما از حق تزریق این گاز به سانتریفوژها برای غنی سازی محروم خواهد شد. این بخش از عملیات به روسیه انتقال خواهد یافت. غنی سازی اورانیوم در روسیه تنها تا حدی انجام خواهد شد که برای سوخت اتمی نیروگاه‌ها کافی باشد و از غنی سازی بیشتر آن تا سطحی که قابل استفاده در تسلیحات اتمی باشد، جلوگیری می‌شود.
آسوشیتدپرس در پایان گزارش خود می‌نویسد: برنامه غنی سازی ایران با سوءظن‌هایی همراه است، چرا که این کشور نزدیک به دو دهه فعالیت‌های هسته‌ای خود را از بازرسان آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای مخفی نگه داشته است. از آن پس، بازرسی‌های آژانس بین المللی انرژی هسته‌ای توانست آزمایش‌ها، طرح‌ها و تجهیزات ایران در رابطه با برنامه هسته‌ای را کشف کند، اما موارد کشف شده یا کاربرد « دو گانه» دارند و یا ظاهرا کاربرد غیر نظامی نداشته‌اند. به علاوه تاکنون مدرک قطعی از برنامه تسلیحاتی در ایران به دست نیامده است.


آفتاب:
روسیه در برخورد با ایران از دیپلماسی «وقت کشی» استفاده کرده است

آفتاب: بالاخره پس از حدود ٢ ماه گمانه زنی در خصوص طرح روسیه، وزارت خارجه روسیه در بیانیه‌ای اعلام کرد که سفارت این کشور در تهران دیروز شنبه پیشنهادش را طی نامه‌ای به مقامات ایرانی ارائه کرده است.
در این بیانیه آمده است که پیشنهاد روسیه مبنی بر تاسیس یک شرکت مشترک ایرانی ـ روسی در خاک روسیه برای انجام غنی سازی اورانیوم همچنان پا برجاست و تصریح شده است که این پیشنهاد نشان دهنده نقشی است که روسیه برای یافتن راه حل قابل قبولی برای پایان دادن به اوضاع موجود از راه‌های سیاسی و دیپلماتیک ایفا می‌کند. با توجه به این موضوع اکثر تحلیل گران بر این باورند که روسیه با این اقدام عملا خود را وارد بحران هسته‌ای ایران کرده است زیرا روسیه قبلا جواب مخفی خود را از ایران دریافت کرده بود و ناظران پشتیبانی اروپا و امریکا از طرح روسیه را در راستای به وجود آمدن یک اجماع بین المللی پیرامون پرونده هسته‌ای ایران تلقی کردندو حال آن که روسیه به عنوان شریک و همکار هسته‌ای ایران با بیان رسمی این طرح پرونده هسته‌ای ایران را با چالش‌های اساسی مواجه ساخته است.
آفتاب مباحث مطروحه فوق را با یکی از کارشناسان ارشد مسائل استراتژیک کشوردر میان گذاشت. وی در پاسخ به سوال خبرنگار آفتاب گفت: به طور کلی در مورد همکاری هسته‌ای روسیه با ایران سه دیدگاه کلی وجود دارد: دیدگاه اول: بر این باور است که حکومت روسیه بیشترین تلاش خود را جهت کنترل انتقال فناوری و مواد هسته‌ای به ایران انجام می‌دهد ولی نمی‌تواند سازمان‌ها، وزارتخانه‌ها و شرکت‌های مختلف داخلی را کنترل کند.
دیدگاه دوم: معتقد است که خود روسیه علاقمند حفظ و تداوم همکاری‌های ویژه با ایران بوده و می‌خواهد به منظور تقویت ایران، بسیاری از نیازهای این کشور را برآورده کند. مطابق این دیدگاه، دولت روسیه در جلوگیری از انتقال مواد، فناوری و مسائل هسته‌ای به ایران چندان جدیت به خرج نمی‌دهد، گرچه در ظاهر برای حفظ روابط حسنه با واشنگتن به خواست‌های امریکا جواب مثبت می‌دهد.
دیدگاه سوم: معتقد است روسیه در برخورد با ایران از دیپلماسی « وقت کشی» استفاده می‌کند. بدین ترتیب که ضمن برآورده کردن برخی خواست‌های ایران و گسترش روابط مبتنی بر همکاری از دادن و مسائل و فناوری لازم جهت افزایش توان هسته‌ای ایران( که امریکا مخالف آن است) امتناع می‌کند. وی در ادامه سخنانش افزود به نظر می‌رسد روسیه در عمل ترکیبی از این سه رویکرد را مورد استفاده قرار می‌دهد و به همین خاطر الگوی همکاری آن با ایران اغلب در حال تغیربوده است و دقیقا به همین دلیل می‌تواند باشد که روسیه به عنوان شریک هسته‌ای ایران اکنون با ارائه طرح هسته‌ای اش به ایران عملا خود را وارد بحران هسته‌ای ایران کرده است به بحرانی که روسیه را در کنار اروپا و امریکا قرار خواهد داد.
وی افزود: البته باید عرض کنم که روسیه اساسا از ابتدا هم تمایل چندانی به استقلال ایران در زمینه فناوری هسته‌ای نداشته است. چنانچه رئیس جمهور روسیه در تاریخ ١٠/٦/٨٣ و پس از دیدار با سران فرانسه و آلمان در یک مصاحبه مطبوعاتی مشترک با خبرنگاران گفت: روسیه با قاطعیت تمام با گسترش باشگاه کشورهای هسته‌ای و از جمله افزوده شدن ایران به آن مخالف است. وی گفته بود: ما نیز مانند همکاران اروپایی خود و امریکا نگران برنامه هسته‌ای ایران هستیم.
این کارشناسی ارشد مسائل استراتژیک در پایان سخنانش به خبرنگار ما گفت: علیرغم آن که روسیه مخالف استقلال هسته‌ای ایران است اما تحت فشار اروپا و امریکا به دلیل منافع اش در ایران، همکاری‌های هسته‌ای خود را با ایران کاملا قطع نخواهد کرد. اما آنچه که مقامات مسئول باید بدان اهتمام ورزند آن است که همکاری کج دارو مریز روسیه تحت این شرایط اصلا در راستای استقلال و منافع ملی ما نخواهد بود و روسیه با ارائه طرحش عملا در جبهه مخالف ما قرار خواهد گرفت.