ادوار نيوز : معصومه شفيعی همسر اكبر گنجی برای چندمين بار متوالی در نامه سرگشاده به ذكر فشار ها و رنجهايی كه بر اكبر گنجی و خانواده اش می رود پرداخته . ولی به نظر نمی رسد اين بار هم كسی پاسخگوی اين همه بی عدالتی باشد.
در نامه همسر گنجی آمده است:
امروز چهار شنبه ٢٣ آذر ٨٤ ، دوهزار و شصت و يك روز از حبس اكبر گنجی می‌گذرد. در آخر ارديبهشت ماه سال جاری ، او به دليل حكم غير قانونی و غير عادلانه و تبعيض در اجرای حكم نا عادلانه ، محروميت چند ساله از تماس تلفنی ، و محروميت از مداوای بيرون از زندان ، دست به اعتصاب غذا زد .
مسئولين مربوطه بارها و بارها اعلام كردند اگر او اعتصاب غذا را بشكند ، به مرخصی استعلاجی اعزام خواهد شد. وقتی حال او به شدت رو به وخامت نهاد ، او را به بيمارستان بردند. در بيمارستان هم به طور مكتوب و شفاهی به او گفته شد اگر دست از اعتصاب غذا بردارد ظرف كمتر از ٩ روز به خانه می رود و ديگر به زندان باز نخواهد گشت. اما مطابق معمول با دروغ و فريب و پيمان شكنی ، نه تنها او را به خانه نفرستادند ، بلكه در چند نوبت به خاطر اظهار عقايد و ديدگاه هايش او را به شدت مضروب كردند. فحشهايی نثار او كردند كه در بدترين محله‌ها و اماكن فساد هم بر زبان نا اهلان، جاری نمی‌شود. با چشم‌بند و دست‌بند و همراه با كتك او را به زندان بردند. در اثر رفتار وحشيانه ماموران ويژه دادستانی كتف چپش آسيب شديد ديد به طوری كه با گذشت ٣ ماه هنوز درد می‌كند. اكنون بيش از ٣ ماه است كه بر خلاف قانون سازمان زندانها او را به طور انفرادی در بازداشتگاه امنيتی ٢ الف حبس كرده‌اند. مطابق ماده ٩ و ١٠ آيين‌نامه سازمان زندانها، زندانی پس از گذراندن يك پنجم از حبس خود در بند عمومی، به زندان باز منتقل و بقيه حبس خود را در آنجا خواهد گذراند. در حالی كه كمتر از سه ماه و نيم از حبس ٦ ساله آقای گنجی باقی مانده، نه تنها از زندان باز يا عمومی خبری نيست، بلكه بيش از ٣ ماه است كه در بازداشتگاه انفرادی محبوس است. بيش از ٦ ماه است كه از ملاقات با وكلايش محروم است. ٦٣ ماه است كه ممنوع التلفن است. در طول ٤ ماه گذشته فقط ٢ بار فرزندان خود را ملاقات كرده است. كتاب به او نمی‌دهند: در سه ماه گذشته بارها درخواست كرده معجم قرآن در اختيار او قرار دهند اما حتی كشف‌الآيات هم در اختيار او قرار نمی‌دهند. بيماريهای او بدون معالجه ادامه دارد. از كمر درد مزمن (ديسك كمر) و زانو درد شديد رنج می‌برد. زانوهايش حتما بايد عمل شوند، بسيار ضعيف شده و جز پوست و استخوان چيزی از او باقی نمانده است. طی ماههای گذشته ٢٧ كيلوگرم كاهش وزن داشته است. به همين خاطر ميزان فشار خون، قند، پروتئين و گلبولهای سفيد و قرمزش بسيار پايين است. طی ٣ ماه گذشته حتی يك بار هم او را به بهداری زندان نبرده‌اند چون نمی‌خواهند شرايط جسمانی او را كسی ببيند. دستها و بدنش به شدت سرد است و اينها همه در حالی است كه وضعيت محل نگهداری او از نظر قرار داشتن حمام و دستشويی در حياط زندان و پايين بودن درجه حرارت محل نگهداری او، بر وخامت حالش می‌افزايد. آقايان كماكان به وعده و وعيدهای خود ادامه می‌دهند و با پيمان شكنی‌های مكرر، عدم تعهد و پايبندی خود را نه تنها به قانون بلكه به حداقل اصول انسانی بارها و بارها اثبات كرده و می‌كنند.
من به شدت نگران وضعيت جسمانی همسرم هستم و به صراحت اعلام می‌كنم هر حادثه‌ای برای او پيش آيد مسئوليت مستقيم آن به عهده زمامداران نظام است. يكی از مسئولين اخيرا به آقای گنجی گفته كه :"با افكاری كه تو داری ، جنازه ات از اينجا بيرون برود ، بهتر است . هركس ، حتی مسئول اين بازداشتگاه هم اگر چنين افكاری داشته باشد ، بهتر است جنازه اش از اينجا بيرون برود." يكبار ديگر هم به او گفته : " اگر در اينجا بميری ، بسياری از مسئولين خوشحال خواهند شد و كسی ككش هم نمی‌گزد". سئوال من اينست كه اينهمه برخورد نا عادلانه ، غير قانونی و غير انسانی با يك فرد آنهم به دليل ابراز عقايدش چه توجيهی دارد؟ در سال ١٣٧٦ ، ٩٠ روز او را حبس كردند . از ابتدای سال ٧٩ هم تاكنون ٢٠٦١ روز. يعنی جمعا ٢١٥١ . در كجای دنيا يك فرد به بهانه در اختيار داشتن فتو كپی روزنامه ها - اما در واقع به دليل نقد قدرت غير پاسخگو كه نه توجيه شرعی دارد نه عرفی - تا اين حد مجازات می شود؟ كجای دنيا فردی بيمار را ممنوع الملاقات با وكيل و با خانواده، ممنوع‌التلفن، ممنوع‌المعالجه، ممنوع‌المطالعه، ممنوع‌التغذيه نموده و در انفرادی حبس می‌كنند؟ آيا انتقام گرفتن از يك فرد، برخی را آنقدر بی‌رحم كرده كه مرگ منتقد را لحظه‌شماری می‌كنند؟ آيا اينها نشانه‌های مهرورزی و عدالت طلبی است؟ رفتار با گنجی نشان می‌دهد كه شعار عدالت خواهی و مهرورزی با شهروندان تا چه حد به واقعيت نزديك است. گنجی را مهرورزانه كتك زدند، برای اثبات مهربانی‌شان به او زشت ترين دشنامها را دادند و در انفرادی حبس كردند. ممنوعيت از تلفن و ملاقات با خانواده و وكيل برای اثبات عدالت خواهی و رافت اسلامی است؟
نحوه رفتار و برخورد با مخالفان و دگرانديشان، ملاك و ميزان پايبندی به شعارها است، نه امتياز دادن به خوديها و متملقان. فرزندان گنجی ٦ سال است كه از پدر محرومند. آنچه در اين سالها و مخصوصا در ٧ ماه اخير بر آنها رفته، واهی بودن ادعاها و پوچ و توخالی بودن شعارهای پررنگ و لعاب مدعيان دروغين عدالت و قانون مداری را می‌رساند. فرزندان گنجی و مادر پير و چشم به راهش با روح و جسم خود، عدالت و مهرورزی حكومت را احساس كرده و می‌كنند. آيا اين بی‌گناهان منتظر، حق دارند كه از خود بپرسند كه اين چه عدالتی و چه حكومت اسلامی است كه در طول ٤ ماه فقط ٢ بار به آنها اجازه ملاقات با عزيز بيمار و دربند خود را داده است؟
ننگ و نفرت بر آنانی باد كه بهانه‌ی هدفی به زعم خود مقدس از ددمنشانه‌ترين روشها استفاده كرده و به گمان خود به فريب ديگران مشغولند كه در واقع جز خود را نمی‌فريبند.
نگاهی به سرنوشت محتوم مستبدين تاريخ گذشته و معاصر، درس عبرتی برای همه عاشقان و سرسپردگان قدرت است، باشد كه دريابند.
معصومه شفيعی
همسر و مادری نگران و مستاصل
چهارشنبه ٢٣/٩/٨٤
مطابق با صدويكمين روز زندان انفرادی اكبر گنجی


كميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل از احمدی نژاد خواست اكبر گنجی را فورا آزاد كند

امروز: كميسر عالی حقوق بشر سازما ملل در نامه جديدی به محمود احمدی نژاد با تاكيد بر درخواست تابستان گذشته دبيركل سازمان ملل موكدا خواستار آزادی فوری اين روزنامه نگار دربند شد.
به گزارش رسيده به سايت امروز خانم "لوئيس آربور" در نامه‌ای كه تحويل مقام‌های ديپلماتيك ايران شده است، با استناد به گزارش‌های دريافتی در مورد وضعيت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ايران به ويژه شرايط نامناسب جسمی اكبر گنجی كه از بهار سال ٧٩ در زندان اوين در تهران در حبس و زندان انفرادی است، از دولت ايران درخواست كرده است كه به جامعه جهانی و مقام‌های سازمان ملل اطمينان دهد كه "به حقوق گنجی به طور كامل بر مبنای موازين و استانداردهای بين المللی حقوق بشر احترام گذارده می‌شود."
در اين نامه با ذكر مواردی از پيگيری‌ها و اقدام‌های نهادهای اختصاصی سازمان ملل در امور حقوق بشر از جمله فعاليت‌ها و نامه‌نگاری‌های "گزارشگر ويژه سازمان ملل برای ارتقا و حفاظت از حق آزادی عقيده و بيان"، "گروه كاری سازمان ملل در زمينه بازداشت خودسرانه" و "بيانيه مشترك تيرماه ٥ تن از گزارشگران ويژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در نگرانی از چگونگی ارائه خدمات پزشكی مناسب و درمان وضعيت وخيم بيماری آسم اكبر گنجی"، خاطر نشان شده است كه "تاكنون دولت ايران به درخواست‌های فوق الذكر پاسخی نداده است.
خانم آربور در پايان نامه خود اعلام داشته است "من آگاهم كه دبيركل سازمان ملل در ماه اوت از جنابعالی خواست كه در چارچوب رعايت موازين حقوق بشر درخواست آزادی فوری اكبر گنجی را اجابت كنيد".
كميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل با توجه به بی‌توجهی دولت احمدی‌نژاد به اين درخواست تاكيد كرده است كه اكنون من نيز با عنايت به درخواست كوفی عنان "جنابعالی را ترغيب می‌كنم كه اكبر گنجی را فورا آزاد نماييد."