بر پايه بررسی‌های انجام شده توسط سايت برترين‌های ملتها كه آمار مقايسه‌ای بين ملتها را با استفاده از منابع معتبرارايه می دهد، گزارش شاخص‌های سياسی ايران در مقايسه با ساير كشور‌ها بسيار خواندنی است. مهمترين شاخص‌های سياسی عبارتند از:
حكومت:
١.ايران از نظرتقسيمات جغرافيايی با داشتن بيش از ٣٠ استان در بين ٢٠٠ كشور جهان ، در جايگاه ٢٥ قرار دارد. وليكن از نظر شاخص سرانه تقسيمات سياسی - اداری برحسب هريك ميليون نفر، ايران با ٠.٤ (چهار دهم)، دربين مجموعه كشورهای جهان رتبه ١٦١ را احراز كرده است.
٢. از نظر شاخص فساد دولتی نيز بر پايه بررسی انجام شده در بين صاحبان تجارت، دانشگاهيان و تحليلگران امنيت مالی، وطبق مقياس طيفی صفر يعنی بدون فساد تا ١٠ به معنی بيشترين فساد، شواهد نشان می‌دهد ايران با كسب امتياز ٧ يا فساد مالی بالا در بين دولتمردان مشتمل بر فساد پليس، تجاری و سياسی در بين ١٣٠ كشور مورد بررسی رتبه ٥٢ را بدست آورده است.
دمكراسی:
١. از بين ١٤١ كشور مورد بررسی در سال ٢٠٠١، ايران از نظرآزادی‌های سياسی ومدنی رتبه ١١٨ را دريافت كرده است. به بيان ديگر از نظر مقياس مورد بررسی از امتياز ٧(بالا) تا يك(پايين) ايران مانند هميشه! امتياز يك را گرفته است.
٢. شاخص ديگر رده بندی وجود نهادهای دمكراتيك است. بدين معنا كه كشورهای دارای ساختار تماميت گرا امتياز صفر و ساختار دمكراتيك ، امتياز ١٠ در يافت كرده اند. از اين نظر ايران در سال ١٩٩٩ با امتياز ٣(سه) از بين ١٤١ كشور رتبه ٨٨ را احراز كرده است.
٣. از نظر تعداد زنان نامزد درانتخابات مجلس (ششم در سال ٢٠٠٠)، نتايج بررسی ميان ١٦٦ كشور گويای اين است كه ايران با ١٩٦٣ نفر و در رتبه ٢٥ جايگاه مناسبی را به چنگ آورده بود. ای نشاخص صرفنظر از كيفيت انتخاب وتاييد آنان از سوی شورای نگهبان، در سال انتخاباتی مجلس هفتم بطور جدی دگرگون شده است.
٤. از سوی ديگر نسبت رنان نماينده مجلس ، عليرغم تعدا بسيار زنان نامزدؤ برابر با ٣،٤ (سه وچهار دهم) درصد است كه در مقايسه با ١٦١ كشور جهان در بهترين وضعيت، يعنی دوران آزادی‌های نسبی اصلاح طليان، رتبه ١٤٠ را اتخاذ كرده است!
٥. نسبت زنان وزير، معاونان وزير و ساير موقعيت‌های هم سطح وزير در دستگاه حكومتی نيز از قرار ٢٧ درصد است كه درمقايسه با ١٣٢ كشور ديگر رتبه ٢٣ را كسب كرده بود . اين شاخص نيز پس ازتغيير رياست جمهوری در ايران در سال ٢٠٠٥ بسيار تنزل كرده است.
٦. از منظر ديگر، مقايسه تاريخی نشان می‌دهد كه حق رای زنان در انتخابات ايران برای اولين باردر سال ١٩٦٣ ( ١٣٤٢ ش.) قانونی واجراشد. اين شاخص در مقياس جهانی و از بين ١٦٦ كشور مورد بررسی نشان می‌دهد كه ايران رتبه ٢٣ را احراز كرده است. ولی مقايسه شاخص مربوط به اولين زن نماينده مجلس در ايران در همان سال، در مقياس جهانی، رتبه ايران را ازبين ١٥٩ كشور به ٨١ تقليل می‌دهد.
٧. شاخص تعداد افراد واجد شرايط برای شركت در انتخابات مجلس درايران، با حدود ٤٢ ميليون نفر در سال ٢٠٠٠ گويای حجم بالای اين گروه سنی است كه در مقياس جهانی در كنار ١٦٧ كشور جهان ، رتبه ١٧ را كسب كرده است. سرانه اين تعداد افراد نيزعبارت از ٦١٢ نفر در ازای هر هزار نفر جمعيت كل كشور می‌باشد كه از اين نظر ايران دربين ١٦٣ كشور جهان دارای رتبه ٦٦ است.
٨. اگرچه در مقايسه‌های بعمل آمده شاخص نسبت تعداد نمايندگان مجلس به جمعيت كل كشور نيامده است، ولی مقايسه ايران با ٢٩٠ نفر نماينده برای ٧٠ ميليون نقر جمعيت، دركنار كشور سوئد با ٣٧٠ نفر نماينده برای ٩ (نه!) ميليون نفر جمعيت ، نشانگر تفاوت سطح وعمق ساختار دمكراسی در بين اين دو كشور است!

http://sociology.mihanblog.com
-------------
١.http://www.nationmaster.com/country/ir/Democracy