با تاسف بسیار از ضایعه در گذشت واهاک هاکوپیان در شب شنبه ۱۹ يولی ۲۰۱۴ در برلین اطلاع یافتیم . واهاک هاکوپیان انسانی  فداکار ، فرهیخته و صمیمی و یک میهن‌دوست  واقعی بود که بهترین سالهای جوانی خود را سنگ بنای یک جامعه بهتر قرار داد.

واهاک هاکوپیان به نسلی تعلق داشت که آتش آرمانگرایی سراسر وجودشان را گر زده بود.  این انقلابیون چپ‌گرا و بلندپرواز، اغلب تحصيل كرده و از طبقه متوسط شهری ایران با تحصیلات دانشگاهی بودند. واهاک از فعالان خستگی ناپذیر «کنفدراسيون جهانی محصلين و دانشجويان ايرانی» و از کادرهای با سابقه حزب توده ایران بود که بیش از بیست سال پیش  در روند واکاوی و بازانديشی شالوده های فکری گذشته‌ی خود، به رويکردی دمکراتيک و انسانی از اندیشه چپ دست يافت و از زمان شکل‌گيری حزب دمکراتيک مردم ايران يکی از کوشندگان پيگير و جدی آن بود.

واهاک با نشریات ارمنی و نیز راه ارانی و راه آزادی همکاری قلمی داشت و از منظر یک چپ دمکرات روایتگری پرشور بود.  واهاک در میانسالی و در حالی که همچنان سرشار از خواست زندگی در صلح، همبستگی انسانی و کوشش در راه  آزادی و دمکراسی در ایران بود، ما را ترک کرد.

حزب دمکراتیک مردم ایران یاد این یار دیرین را گرامی میدارد و درگذشت وی را به بازماندگان او صمیمانه  تسلیت می گوید.

یادش گرامی و روحش شاد باد!
حزب دمکراتیک مردم ایران

سه شنبه ۳۱ تير ۱۳۹۳ - Tuesday 22 July 2014

***

ياد واهاک سبز و زنده باد

با اندوه فراوان به آگاهی همگان می رسانيم که يکی ديگر از دوستان و رفقای ديرسال ما با زندگی بدورد گفت. واهاک هاکوپيان، اين دوست مهربان، اين جان شيفته و آرمانخواه از ميان ما رفت، ولی بی شک يادش هميشه با ما خواهد بود. 
واهاک، از زمره‌ی جوانانی بود که سالها پيش از انقلاب، برای تحصيل راهی اتريش شد. آنجا، برخاسته از آگاهی و شور دگرخواهی، به جرگه ی فعالان “حزب توده ی ايران” در اتريش و  به “کنفدراسيون جهانی محصلين و دانشجويان ايرانی” پيوست. او در پی فعاليت پيگير و خستگی ناپذير، يکی از کنشگران شناخته شده‍ی حزب و کنفدراسيون شد.

واهاک پس از سالهايی چند، برای ادامه ی تحصيل و دانش اندوزی راهی ارمنستان گشت. آنجا در رشته حقوق درس خواند و پس از پايان تحصيل، هر چند در ميان همزبانان خود بود، فضا را با روح پرشور خود همساز نديد. او تاب دوری از کانون گرم ياران و رفقايش را نداشت. از اين رو، چون پرستويی هميشه مهاجر، برای ادامه ی مبارزه در راه آزادی ايران به سوی برلين بال گشود. او در برلين، همدوش رفقای حزبی خود، در کار تاسيس “سازمان جوانان و دانشجويان دمکرات ايران” از هيچ کوششی فروگذار نکرد.

در روزهای پر تب و توف انقلاب با گروهی از رفقای حزبی راهی ايران شد. او تا آستانه ی يورش رژيم ج. ا. به حزب توده ی ايران، با دستمايه ی نيروی جان و تن و با بسيج همه ی توان فکری و روحی خود، اميدوار به آفرينش جهانی بهتر برای مردم رنجديده ی ميهن امان، همواره بگونه ای پيگير کوشا بود.  ياری به بنيان گذاری هفته نامه ی “پونيک” به زبان ارمنی و انتشار منظم آن، يکی از پهنه های فعاليت سياسی و اجتماعی و حزبی او بود.

خوشبختانه، در جريان يورش به حزب توده ی ايران، او در سفر خارج از کشور بسر می برد. واهاک، دلگير از سرکوب حزب و زندانی شدن رفقا درايران، برای ادامه ی مبارزه به جمع رفقای خود در آلمان پيوست.

در واپسين دور مهاجرت و فعاليت سياسی، او همدوش و همپيمان با رفقای خود برای نوسازی فکری و سازمانی جنبش چپ سنتی کوشيد و در روند واکاوی و بازانديشی شالوده های فکری گذشته‌ی خود، به رويکردی دمکراتيک و انسانی از سوسياليسم دست يافت. شايان بيان اين که او از زمان شکل گيری حزب دمکراتيک مردم ايران يکی از ياری‍گران پيگير و جدی آن بود.

واهاک، از چندی پيش، از بيماری سرطان رنج می برد و سرانجام در شب شنبه ۱۹ يولی ۲۰۱۴ چشم از جهان فروبست.
خانواده و دوستانش در روز ۲۶ يولی ۲۰۱۴ در الدنبورگ گردهم خواهند آمد تا ياد او را زنده دارند.

يادش سبز و زنده باد!