تعیین روز هشت مارس بعنوان روز بین‌المللی زن و برگزاری مراسم بزرگداشت این روز بدون شک حاصل مبارزات زنان زحمتکش و ستمدیده برای نیل به حقوق حقه خویش بعنوان نیمی از جامعه بشری می‌باشد.

مبارزات زنان در طول تاریخ، تحت تاثیر شیوه‌های گوناگون تولید، فرهنگ مسلط، اداب و رسوم در جوامع گوناگون بشری و اثرات ان بر نظام‌های سیاسی؛ قرار داشته است.

در جهان عرب بصورت عام و در میان ما عرب‌ها در جنوب و جنوب غرب ایران بصورت خاص، زنان، تحت ستم و تحقیر چند لایه جنسی، ملی، فرهنگی، طبقاتی، قرار داشته و ستم مذکور با چاشنی دین و مذهب مسلط نیز عجین گشته است. اما این فشار‌ها و ستم‌های چند لایه هر گز نتوانسته زنان را از مبارزه برای نیل به حقوق برابر با مردان باز دارد. مقاومت زنان عرب چه در عرصه سیاسی بصورت مقاومت در برابر استعمار و اشغالگری وحشیانه غرب در گذشته و اسرائیل در حال حاضر و چه بصورت اجتماعی در برابر اداب و رسوم پوسیده و حرمان ناشی از فقر و بی‌سوادی و عقب ماندگی فرهنگی، نمونه‌های درخشانی بر تارک تاریخ انسانی باقی نهاده است. نامهایی چون جمیله بوحیرد (جمیله بو پاشا) قهرمان انقلاب ضد استعماری الجزائر و لیلا خالد اسطوره زنده فلسطینی از نمونه‌های درخشان اسمان پرستاره زنان مبارز و حق طلب عرب می‌باشند. ستاره‌های عرصه هنر و ادبیات نظیر‌ام کلثوم، فیروز، غاده السمان، نوال سعداوی و اخیرا توکل کرمان وامل الباشا وبسیاری دیگر.... شاهد این مدعا هستند. زن عرب اهوازی انگونه که دکتر الهام لطیقی نویسنده و شاعره اندیشمند و فرهیخته ما در مقالات متعدد خویش شرح داده است تحت تاثیر سه گانه «زنان غرب»، «زنان عرب» و «زنان ایران» و همگام با مردان حصار‌های سنت و ساختار‌های عقب مانده و ارتجاعی رادر هم شکسته و هم پا با دیگر اقشار اجتماعی می‌رود که حافظه تاریخی را با گرامیداشت ۸ مارس و یاداوری مقاومت زنان در برابر ازدواج‌های اجباری، بی‌سوادی، عزلت اجتماعی بارور‌تر سازد.

دلاوری‌های «بشه» دختر جوان اهل روستای «سعیدان» از توابع «محمره» در برابر سرکوب و کشتار چهارشنبه سیاه در خرداد ۱۳۵۸؛ امروزه با ستون بلند زنان دانش‌آموخته، شاعر، هنرمند و فعال اجتماعی –سیاسی عرب پیوند خورده و تجلی آن را‌ گاه در انتخابات شوراهای شهر‌هایی نظیر اهواز و فلاحیه و‌گاه در عرصه‌های علمی و فرهنگی در پهنه دانشگاه‌ها و رسانه‌های مکتوب به وضوح می‌توان دید. آنچه مایه تاسف است و بی‌هیچگونه تردیدی باید آن را مورد انتقاد قرار داد؛ ناباوری و تجاهل این نیروی عظیم و سازنده توسط تشکل‌های سراسری زنان می‌باشد. این تشکل‌ها تحت تاثیر تبلیغات رسانه‌ای سنتی و اندیشه‌های تنگ‌نظرانه و فارس‌محور با نگاهی غیر واقعی از ارتباط ارگانیک با فعالان زن عرب دوری می‌نمایند. اگر چه عدم امکان تشکل‌یابی زنان عرب اهوازی در سازمان‌ها و تشکلهای فرهنگی مدافع حقوق زنان به مانند سایر نقاط ایران خود یکی از عوامل شکاف در این رابطه بوده و هر گونه تلاشی در این زمینه با سرکوب و بازداشت و زندانهای دراز مدت روبرو بوده است.

ما امیدواریم که در اینده‌ای نه چندان دور شاهد همکاری و هم یاری کنشگران زن عرب و زنان دیگر ملیت‌ها در مبارزه با دیو جهل و استبداد و برگزاری هر چه باشکوه‌تر مراسم ۸ مارس (روز جهانی زن) باشیم.

زنده باد رزم مشترک زنان و مردان علیه جهل و استبداد و بیعدالتی

کانون فرهنگی مشداخ
لندن-مارس ۲۰۱۴