جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ -
Friday 29 March 2024
|
بیانیه مشترک
اتحاد جمهوری خواهان ایران،
اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران،
سازمان جمهوریخواهان ایران
در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، نه تنها حل مناقشه هستهای، تعامل با جامعه بین المللی و رفع تحریمهای اقتصادی، از خواستهای اصلی مردم ایران بود، بلکه پایان دادن به فضای امنیتی حاکم بر جامعه، گشایش فضای سیاسی و گذار خشونت پرهیز به سوی آزادی و دمکراسی که در صدر آرمانهای جنبش سبز قرار داشت نیز، به شکل برجستهای مطرح شد. به نحوی که بازتاب نیرومند این مطالبات، حتی در چارچوب تنگ کارزارها و شعارهای انتخاباتی برخی نامزدها و نیز شهروندانی که پای صندوقهای رای رفتند، نمادی آشکار یافت.
اما با آنکه آقای حسن روحانی منتخب این انتخابات و رئیس جمهوری اسلامی ایران، در موارد متعددی چه در تبلیغات انتخاباتی و چه در سخنرانیهای پس از آن بر جنبههایی از ضرورت گشایش فضای سیاسی و پایان دادن به فضای امنیتی در کشور تاکید کرده است، در عمل به جز آزادی چند زندانی سیاسی که آخرین ماههای محکومیت خود را میگذراندهاند و استفاده از جنبه نمایشی این اقدام در عرصه بینالمللی، نشانههای هرچه کم تری از وجود آمادگی و اراده سیاسی در نظام حاکم برای آزاد سازی فضای سیاسی مشاهده میشود.
آقای روحانی در سخنرانی خود در نشست اخیر مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت: «ما از صلح مبتنی بر دمکراسی و صندوق رای در سراسر جهان استقبال میکنیم»، همچنین در دعوت خود از جهان برای پایان دادن به خشونت و افراطیگری، بر ضرورت «آزادی به جای استبداد، مدارا به جای خشونت، عدالت به جای تبعیض، و گفتگو به جای ستیز» انگشت تاکید نهاد. او هم چنین در جمع بزرگی از ایرانیان خارج از کشور گفت: «یکی از سرمایههای ما، ایرانیان خارج از کشورند و مجلس و دولت باید بازگشت ایرانیان به وطنشان را تسهیل کنند، مگر ما حق داریم ایرانی را از بوی وطنش محروم کنیم؟». اما این توصیهها و فراخوانها که در محافل بین المللی از آن استقبال میشود، هنوز در دستگاه امنیتی و اطلاعاتی کشور طنین درخوری ندارد و چراغ افروخته در سیاست خارجی، به وطن و خانه مادری روا داشته نمیشود.
گشایش فضای سیاسی در ایران به معنای واقعی آن شامل آزادی همه زندانیان سیاسی، لغو مجازات اعدام، آزادی مطبوعات و رسانهها، احزاب سیاسی، تشکلهای مدنی و صنفی، آزادی بیان و پایان دادن به سانسور کتاب و آفرینشهای فکری، فرهنگی و هنری، رفع تبعیضهای سیاسی، جنسیتی، فرهنگی، قومی و مذهبی، منع پیگرد فعالان سیاسی و مدنی و رسانهای در خارج از کشور و تامین شرایط تردد و بازگشت آزادانه آنها به وطن خود، پذیرش مسئولیت حکومت در قبال سرکوبهای چند دهه گذشته و اعلام رسمی هویت جان باختگان این سرکوبها بویژه اعدامهای گسترده جمعی در تابستان ۶۷ و رسیدگی به دادخواهی خانوادههای اینجان باختگان از طریق تشکیل کمیسیونهای مستقل حقیقت یاب است. اینها همه و همه، نیازهای سیاسی متراکم و انبوه شدهای است که گام برداشتن در جهت ارائه پاسخ مناسب به آنها، ضرورت گذار خشونت پرهیز جامعه ما به سمت آزادی و دمکراسی است.
تردیدی نیست که واقعیت یافتن این خواستهای دمکراتیک، هم نیازمند اصلاحات عمیق سیاسی و هم در بسیاری زمینهها نیازمند تغییرات ساختاری در بنیادهای حقوقی، قضایی و سیاسی حاکم بر کشور است. اما تا زمانی که چشم انداز آغاز چنین روندی مشاهده نشود و تا زمانی که اصل تحزب و تشکل و اتکا به صندوق رای و انتخابات آزاد بر اساس تضمین حق و فرصت برابر برای همه گرایشها در رقابتهای سیاسی، به عنوان اصل ضروری نظم سیاسی متمدنانه و دمکراتیک جوامع در جهان کنونی، به رسمیت شناخته نشود، حل بحرانهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دامنگیر جامعه ما ممکن نخواهد بود.
به باور ما گشایش فضای سیاسی نه تنها ضرورت تاخیر ناپذیر برای گذار خشونت پرهیز به دمکراسی در کشور، بلکه همچنین شرط موفقیت در برنامه ریزی و اجرای هر سیاست خارجی است که بخواهد بر پایه انسجام و وحدت ملی، اصل تعامل و پایان دادن به انزوای بین المللی و پیوستن به جامعه جهانی را دنبال کند.
سازمان جمهوریخواهان ایران، اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایران، اتحاد جمهوری خواهان ایران
۱۷ مهر ۱۳۹۲ - ۹ اکتبر ۲۰۱۳
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|