جمعه ۳۱ فروردين ۱۴۰۳ -
Friday 19 April 2024
|
شهروند (کانادا)/فرح طاهری
امسال بیست و پنجمین سالگرد کشتار تابستان ۶۷ است. ایرانیان میخواهند در گوشه و کنار جهان برنامههای مختلفی برگزار کنند. از جمله در تماس با مجامع جهانی و مسئولان دولتی و نیز سازمانهای حقوق بشری کشورهای میزبان، میخواهند تلاش کنند تا صدای مظلومیت کشته شدگان و خانوادههای آنان به گوش جهانیان برسد.
”کارزار قتل عام ۶۷″ در کانادا متشکل از کوشندگان حقوق بشری، وکلا، روزنامه نگاران، فعالان کارگری، و… ساکن کانادا است که روز چهارشنبه ۵ جون ۲۰۱۳، لایحهای را به مجلس فدرال کانادا بردند و طی آن از دولت کانادا خواستند اولین کشوری باشد که قتل عام ۶۷ را به رسمیت میشناسد.
از آنجا که در زمان طرح این لایحه در مجلس کانادا، شهروند در دست چاپ میباشد، لذا از چندوچون برگزاری این جلسه خبری نداریم، ولی قبل از آن با چند تن از کوشندگان حقوق بشر و فعالان کارگری که در این کارزار فعالیت دارند، گفت وگو کردیم.
کاوه شهروز، وکیل فعال در حوزهی حقوق بشر و از دادستانهای ایران تریبونال، سخنگوی این کمپین درخصوص سمت و سوی سیاسی این کمپین گفت، این کمپین از افراد مختلف ایرانی ـ کانادایی تشکیل شده؛ حقوقدان، افراد دانشگاهی، روزنامه نگار، فعال حقوق بشر، فعال کارگری و افرادی هستند که کارهای سیاسی هم میکنند، اما این کمپین حالت پارتیزان و سیاسی ندارد و صرفا حقوق بشری است.
کاوه شهروز با همراهانش در این کمپین میخواهند دولت کانادا را قانع کنند که کشتاری که در تابستان ۶۷ اتفاق افتاد به عنوان “جنایت علیه بشریت” به رسمیت بشناسد.
کاوه شهروز سخنگوی کمپین قتل عام ۸۸ در کنفرانس مطبوعاتی پنجم جون ۲۰۱۳ در اتاوا
افراد پشت از راست: پاول دوئر، نینا طوبائی،ایروین کوتلر، نیما مشعوف
سخنگوی کمپین اهمیت این اقدام را در ارزش معنوی و سمبلیک آن میداند و میگوید: این میتواند مثل اهرم فشاری باشد و اگر در دیگر کشورها همچون اتحادیه اروپا تکرار شود، اهرم فشار دیگری شود که نشان دهد ما نقض حقوق بشر را فراموش نمیکنیم و عدالت میخواهیم و افرادی که در این قتل عام نقش داشتند باید پاسخگو باشند.
شهروز دربارهی عکس العمل دولت ایران دراین خصوص میگوید: عکس العمل جامعهی بین الملل برای ایران مهم است به همین خاطر است که قطعنامههایی که کانادا به سازمان ملل میآورد و ایران را به نقض حقوق بشر محکوم میکند، دولت ایران عکس العمل تندی نشان میدهد و سعی میکند که محکوم نشود.
گرچه اعدامها در سراسر عمر سی و پنج سالهی جمهوری اسلامی با شدت و ضعف ادامه داشته، اما شهروز میگوید، کار امسال ما در مورد کشتارهای ۶۷ است چون بیست و پنجمین سالگشت آن است، ولی در واقع اعدامهای زیادی در دهه شصت اتفاق افتاده و تمام آن اعدامها جنایت علیه بشریت بودند و این نتیجهای بود که ایران تریبونال به آن رسید.
درخصوص لایحهای که چهارشنبه به مجلس ارائه میشود، روز چهارشنبه ساعت یک و نیم بعدازظهر یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار خواهد شد که در آن آقای جیمز بزان (نمایندهی پارلمان از حوزهی سلکریک- انتر لیک از حزب محافظه کار کانادا)، آقای ایروین کوتلر (نمایندهی پارلمان کانادا از حوزهی ماونت رویال از حزب لیبرال کانادا)، آقای پاول دوئر (نمایندهی پارلمان از حوزهی اوتاوا سنتر از حزب دمکرات نو کانادا)، خانم نینا طوبائی (عضو کمپین قتل عام ۸۸) و آقای کاوه شهروز (سخنگوی کمپین) حضور دارند.
در اطلاعیهی مطبوعاتی کمپین آمده است:” این لایحه در حالی طرح میگردد که انتخابات ریاست جمهوری در ایران جریان دارد – انتخاباتی که نه آزاد است و نه واقعی- و این فرصتی است که مبارزات جاری برای تأمین حقوق بشر را برجسته کرده و نیز روز اول ماه سپتامبر را به عنوان روز همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران نام گذاری کنیم.”
همزمان با ارائه لایحه در مجلس فدرال، در مجالس استانی انتاریو و کبک هم بیانیهای در این زمینه خوانده خواهد شد.
در تماس با دکتر رضا مریدی، وزیر تحقیقات و نوآوری، از روند کار پرسیدیم. دکتر مریدی گفت، متن بیانیه تهیه شده و روز چهارشنبه، بعد ازظهر، همزمان با ارائه لایحه در مجلس فدرال، خانم دکتر هلینا جسک (Helena Jaczek) نماینده اوک ریجز ـ مارکهام بیانیهی محکوم کردن کشتارهای سال ۶۷ را خواهد خواند.
با توجه به اینکه وزرا اجازه قرائت بیانیه در مجلس ندارند، لذا دکتر رضا مریدی از همکارش خانم هلینا جسک تقاضا کرده که او بیانیهی رسمی را در مجلس بخواند.
دکتر مریدی با مهم خواندن این مسئله که “همزمان با مجلس فدرال در مجالس انتاریو و کبک هم بیانیهی محکومیت کشتارهای سال ۶۷ خوانده میشود”، گفت: اگر رئیس پارلمان بپذیرد میخواهم درخواست کنم بعد از خواندن بیانیه، ایشان برای جانباختگان این جنایات اعلام یک دقیقه سکوت بکنند.
دکتر مریدی وعده داد، ویدیوی قرائت متن بیانیه توسط خانم جسک را برای تماشای عموم روی یوتیوب قرار دهند.
وجود دکتر مریدی در مجلس انتاریو به عنوان یک حامی جدی ایرانیان این شانس را به ما داده تا مسائل مربوط به نقض حقوق بشر در کشورمان ایران را به گوش سیاستمداران کانادایی برسانیم.
دکتر مریدی متن بیانیهای که قرار است خانم جسک در مجلس قرائت کند در اختیار ما گذاشت. در این بیانیه با اشاره به گذشت بیست و پنج سال از کشتار ۶۷ آمده است: “در تابستان ۱۹۸۸، هزاران زندانی سیاسی بدون محاکمه اعدام شدند. تخمینهای محتاطانه نشان میدهد که حدود ۵۰۰۰ زندانی سیاسی ایرانی در طول این مدت جانشان را از دست دادند.
ارزیابیهای مستقل حقوقی بسیاری به این نتیجه رسیدند که این کشتار طبق حقوق بین الملل، جنایت علیه بشریت است.
آنهایی که این جنایات را مرتکب شدند، هرگز محاکمه نشدند، و خانوادههای قربانیان اینجا در کانادا، و در سراسر جهان، در انتظار عدالت هستند.
در بخش دیگر این بیانیه آمده است:
میخواهیم مردم حوزههای مان بدانند که ما حمایتشان میکنیم.
من افتخار میکنم که ما در استانی زندگی میکنیم که مدارا و آزادی کلماتی نیستند که به آرامی زمزمه شوند، آنها روش زندگی ما هستند.
در پایان بیانیه به مطرح شدن لایحهی به رسمیت شناختن قتل عام تابستان ۱۹۸۸ به عنوان جنایت علیه بشریت در پارلمان کانادا اشاره و اظهار امیدواری شده که با به رسمیت شناخته شدن این جنایت توسط دولت فدرال، آلام بازماندگان کمی التیام یابد.
(در آخرین ساعاتی که شهروند به زیر چاپ میرفت، به شهروند اطلاع داده شد که روز چهارشنبه 5 جون2013 پس از قرائت بیانیه محکومیت کشتارهای ۶۷ توسط خانم جسک، مجلس انتاریو با پذیرش درخواست دکتر رضا مریدی، به یاد جانباختگان قتل عام تابستان ۸۸ و تمامی کشته شدگان، یک دقیقه سکوت اعلام کرد.)
مهدی کوهستانی یکی از اعضای کمپین در مورد شکل گیری این کمپین به شهروند میگوید، این بحثی ست که از سال گذشته شروع شد اینکه در بیست و پنجمین سالگشت این قتل عام چه کارهایی میتوانیم انجام دهیم که این موضوع از ایرانیها فراتر برود و به گوش جامعهی کانادایی و مقاماتش هم برسد. با جلسات متعددی با گروههای مختلف اجتماعی، حقوق بشری و فعالان علاقمند و خانوادههای کشته شدگان به این نتیجه رسیدیم که میشود کاری کرد و امکان این هست که بشود در این سال کار را فراتر پیش ببریم.
کوهستانی گفت، ما میخواستیم یک Bill (سند قانونی) به مجلس ببریم، ولی از آنجا که دیدیم در پارلمان مخالفی در هیچ یک از احزاب نیست و میتوانند به یک توافق عمومی برسند، به فکر Motion (لایحه) افتادیم. چون از قبل نظر بسیاری از نمایندهها را پرسیده بودیم و متوجه نظر مثبت آنها شده بودیم.
کوهستانی افزود، ما سه مسئله برایمان مهم بود: ۱ ـ اینکه این جنایت علیه بشریت است. ۲ـ خاوران به عنوان یکی از سمبلهای این جنایت است. ۳ـ اینکه بتوانیم یک روز را به عنوان حمایت از زندانیان سیاسی در ایران به رسمیت بشناسیم. چیزی که تداوم سی و پنج سال سرکوب را نشان دهد.
به گفتهی کوهستانی، بعد از گذشت این حدود سه دهه از اعدامها، چیزی که برای همهی خانوادهها و همراهان این قربانیان مهم است این است که اولا مشخص شود پشت این جنایت چه کسانی بودهاند و دوم روشنگری به منظور اینکه این جنایات در تاریخ ما دوباره تکرار نشود.
کوهستانی یکی از نقاط قوت این کارزار را، تحکیم روحیهی همکاریهای دمکراتیک دانست و گفت، ما تمام سعی مان را میکنیم تا ایران را به دادگاه بین المللی جزایی بکشانیم برای جنایت برعلیه بشریت. و تا هرجایی که بتوانیم میرویم. اگر در دادگاههای مردمی در ایران فعلا نمیتوانیم در خارج این کار را دنبال میکنیم تا آن زمان که بتوانیم در ایران این دادگاهها را برپا کنیم.
رضا بنایی، از دیگر اعضای این کارزار است. او در پاسخ به این گفته که، “ممکن است همزمانی طرح این لایحه در مجلس کانادا با انتخابات ایران سئوال برانگیز باشد”، گفت: تصور نمیکنم. جمهوری اسلامی ایران سی و چند سال است که به عناوین مختلف در تیترهای خبری است و هر زمان میتوانست این تقارن با یک مسئلهای در ایران پیدا شود. با توجه به این که کانادا کشوری پرقدرت است که رابطه اش با کشورهای دیگر مانند آمریکا نیست که طمعی در کشورهای دیگر داشته باشد و اگر آمریکا قرار بود این را در دستور کار قرار دهد چون خودش مورد سئوال هست شاید مورد پذیرش خیلیها قرار نمیگرفت، اما کانادا به خاطر سابقهی آزادیخواهی اش با به رسمیت شناختن این کشتار به عنوان اولین کشور در جهان میتواند برای ما ایرانیان دستاورد خوبی داشته باشد.
کیاوش نجفی، رئیس دفتر آقای توماس مولکر، رهبر حزب نیودمکرات که حزب اپوزیسیون رسمی دولت است، که برای طرح این لایحه در مجلس تلاش زیادی کرده است.
با او در اتاوا تماس گرفتیم، ولی متاسفانه به دلیل حضور در جلسه نتوانست با شهروند گفت وگو کند و آن را به بعد موکول کرد.
از آقای بنایی در مورد اقدامات آقای نجفی پرسیدم. او گفت، ایشان خیلی زحمت کشیدند و در تهیه و تنظیم این لایحه سهم بسیار موثری داشتند. در هماهنگ کردن و تنظیم روابط و بسیاری مسائل در پشت صحنه بین سیاستمداران داخل ان دی پی و در جاهای دیگر بسیار یاریگر ما بودند.
این لایحه توسط آقای پاول دوئر، منتقد امور خارجهی حزب دمکرات نو کانادا NDP در پارلمان کانادا طرح میگردد.
بنایی در مورد چگونگی انتخاب نمایندهی ان دی پی گفت، ما در درجهی اول منافع ایرانیان را مد نظر قرار دادیم. اگر این لایحه توسط محافظه کاران به مجلس برده میشد، ممکن بود اپوزیسیون با آن مخالفت کند، بررسی کردیم و دیدیم بهتر است از اقلیت شروع کنیم و به اکثریت برسیم. در حقیقت این رویهای سیاستمدارانه بود و تصمیم گرفتیم توسط “ان دی پی” به مجلس ارائه شود.
به گفتهی آقای بنایی، انتظار میرود این لایحه مورد حمایت و موافقت همهی احزاب پارلمانی، اعم از احزاب محافظه کار نو، لیبرال، و نیز حزب بلوک کبک قرار گیرد.
محمد حق شناس عضو فعال دیگر در این کارزار است. او از حامیان ایران تریبیونال بوده. حق شناس در مورد شکل گیری کمپین قتل عام ۶۷ گفت، پس از برگزاری ایران تریبیونال در لاهه، سئوال این بود که قدم بعدی چیست؟ پس از بزرگداشت سال گذشته در تورنتو، جلسهای گذاشتیم تا قدمهای بعدی را بررسی کنیم و به این جمع بندی رسیدیم که چنین کاری کنیم و کمپین آغاز شد.
حق شناس در مورد انتخاب تاریخ ارائه لایحه به مجلس گفت، قرار بود هرچه زودتر این را ارائه کنیم و اولین تاریخ ما در ماه مارچ بود و بعد اپریل، ولی آمادگی پارلمان هم مطرح بود و تدارکاتی که ما باید انجام میدادیم و این شد که به ماه جون کشید.
حق شناس به تلاشهایی که در این مدت توسط اعضای کارزار صورت گرفته تا بتوانند مجالس استانی را با مجلس فدرال همراه کنند، اشاره کرد و تأکید کرد علیرغم این تلاشها آنها توانستند تنها همراهی انتاریو و کبک را داشته باشند و در سایر استانها از جمله بریتیش کلمبیا موفق نشدند.
حق شناس در مورد فراموش نکردن موضوع اعدامهای دهه شصت گفت، درست است که تمرکز این کمپین بر کشتارهای تابستان ۶۷ است ولی دربرگیرندهی اعدامهای دهه شصت هم هست. بویژه اینکه در دههی شصت جمهوری اسلامی سن قضایی را برای دختران ۹ سال و پسران را ۱۵ سال قرار داده بود و چیزی را که باید توجه داشت اینکه جمهوری اسلامی در این دهه، صدها کودک را اعدام کرد و باید در این زمینه تحقیقاتی صورت بگیرد. اگر ما ۶۷ را اعلام کردیم چون این زمان نقطه عطفی بود و بسیار وحشیانه انجام گرفت.
آقای حق شناس قدم بعدی را تماس با ایرانیان در کشورهای دیگر خواند تا ترغیب شوند چنین کاری را با دولت کشورهای میزبانشان پیش ببرند.
قرار است چهارشنبه، همزمان با انتاریو و اتاوا، در کبک هم، دکتر امیر خدیر، بیانیهی محکومیت کشتارهای ۶۷ را در مجلس استانی کبک بخواند.
با او نیز تلفنی تماس گرفتم، ولی به دلیل حضور در جلسه، گفت وگو را به بعد موکول کرد. به هر حال، به دلیل نگاه انسانی دکتر خدیر و تلاشهای انساندوستانه و حقوق بشرانه اش، چه در قبال کانادا و چه ایران، این انتظار از او میرفت که در قبال این جنایت ساکت ننشیند و سیاستمداران کبکی را از آنچه که بر مردم ایران رفته و میرود، آگاه نکند.
(دکتر خدیر در ساعات پایانی چاپ شهروند با ما تماس گرفت و گفت که در حال کار برای ارائه بیانیه به پارلمان کبک هستند و قرار است این امر پنجشنبه ۶ جون انجام شود و قول دادند از نتیجه ما را مطلع کنند.)
با خسته نباشید به تمامی دست اندرکاران کمپین، پیشاپیش این پیروزی را به آنها و به مردم ایران و خانوادههای قربانیان سرکوبهای این سه دهه تبریک میگوییم.
فعالیتهای کارزار را در سایت آن دنبال کنید: massacre88.com
بیانیه مطبوعاتی
چهارشنبه پنجم ژوئن ۲۰۱۳
برای انتشار فوری
کانادا قتل عام زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخت
اتاوا- امروز پارلمان کانادا ، لایحهی کشتار زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ را مورد بررسی قرار داد و شجاعانه و به اتفاق آرا، تحت قانون بین الملل، آن را به عنوان جنایتی علیه بشریت به رسمیت شناخت. به این ترتیب، در بیست و پنجمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی ایران، کانادا اولین کشور در جهان است که جنایتی را که طی آن نزدیک به ۵۰۰۰ زندانی سیاسی کشته شدند را، جنایت علیه بشریت قلمداد میکند.
لایحهی یادشده توسط آقای پاول دوئر، منتقد امور خارجهی حزب دمکرات نو کانادا (ان- دی – پی ) در پارلمان کانادا
عرضه شد و مورد پشتیبانی همهی احزاب پارلمانی قرار گرفت. گذشته از جنایت علیه بشریت قلمداد کردن کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷، لایحهی مذکور با نام گذاری روز اول ماه سپتامبر به عنوان روز همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران مبارزات جاری برای تأمین حقوق بشر در کشور را برجسته کرد.
در کانادا کمپین “قتل عام ۸۸ ” که در برگیرندهی ایرانی- کانادائیهای دانشگاهی، حقوقدان، روزنامه نگار، فعالین کارگری و حقوق بشر میباشد برای برگزاری بیست و پنجمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ تلاش میکند.
کاوهی شهروز حقوقدان و سخنگوی کمپین ” قتل عام ۸۸ ” گفت : من از طرف کمپین ” قتل عام ۸۸ ” و هزاران خانوادهی داغداری که عزیزانشان را در کشتار تابستان ۱۳۶۷ از دست داده اند، از اعضای پارلمان کانادا به خاطر قدم بزرگ و تاریخیای که امروز برداشتند تشکر میکنم. “آنها که در کشتار تابستان ۱۳۶۷ دست داشتند امروز همچنان در قدرتند . اما امروز پارلمان کانادا برای جوابگویی و حکم کردن قانون ایستاد.”
در کنفرانس مطبوعاتیای که پیش از تصویب لایحه برگزارشد، آقای پاول دوئر (نمایندهی پارلمان از حوزهی اوتاوا سنتر حزب دمکرات نو کانادا) تآکید کرد که این لایحه مهم پشتیبانی هر سه حزب ان دی پی، لیبرال و محافظه کار را دارد. و آقای ایروین کوتلر (نمایندهی پارلمان کانادا از حوزهی ماونت رویال حزب لیبرال کانادا) اضافه کرد: ضمن ابراز همدردی با خانواده قربانیان بر قبول این لایحه تأکید کرد. و آقای جیمز بزان ( نمایندهی پارلمان از حوزهی سلکریک- انتر لیک – حزب محافطه کار کانادا) کوشش کنشگران حقوق بشر حقوق بشر که جنایات سران جمهوری اسلامی را مستند میکنند، مورد توجه قرار داد.
برای بسیاری از ایرانی- کانادائیها، قتل عام تابستان ۱۳۶۷، که طی آن نزدیک به 5000 زندانی سیاسی در کمتر از دو ماه کشته شدند، جنبهی شخصی و سیاسی دارد.
نینا طوبایی، عضو کمپین “قتل عام ۸۸ ” بیان کرد: ” برادرم سیامک طوبایی در سن ۱۸ سالگی در سال ۱۳۶۷ اعدام شد. دو نفر از داییهایم پیش از آن در دههی ۱۳۸۰ توسط جمهوری اسلامی کشته شدند. مادرم که رنج از دست دادن دو برادر و پسرش را طی این سالها تحمل کرده و نیز بستگانم پس از آن هر گز روی آرامش ندیدهاند.
ما احساس میکنیم که به اجرای عدالت نزدیک میشویم؛ ازاین بابت از پیشگامی کانادا در به رسمیت شناختن آن جنایت علیه بشریت تشکر میکنم.”
اطلاعات زمینه
طرح لایحه همزمان شد با کمپین جهانی در بیست و پنجمین سالگرد آن جنایت برای بزرگداشت وبرگزاری یادمان آن انسانهای شریفی که در گورستان دسته جمعی خاوران و یا دیگر گورهای دسته جمعی ایران غنودهاند.
در تابستان ۱۳۶۷ آیت الله خمینی طی فتوایی دستور داد که همهی زندانیان سیاسی که در موضع مخالفت با جمهوری اسلامی ایران هستند اعدام شوند. نزدیک به ۵۰۰۰ زندانی سیاسی در آن تابستان قتل عام شدند و تا امروز رژیم ایران از پذیرش مسئولیت آن سر باز زده است. این رژیم حتی خانوادههای آن زندانیان سیاسی را از برپایی مراسم یادمان و بزرگداشت برای آنها منع کرده است.
متنی که به تصویب پارلمان کانادا رسید
پارلمان کانادا لایحهی زیر را امروز به اتفاق آرا به تصویب رساند.
“این مجلس کشتار جمعی زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ را جنایت علیه بشریت قلمداد کرده و آن را محکوم میکند؛ و در بزرگداشت یاد آنهایی که در گورستان دسته جمعی خاوران و دیگر گورهای دسته جمعی ایران به خاک سپرده شده اند، روز اول سپتامبر را روز همبستگی با زندانیان سیاسی ایران اعلام میدارد.”
تاریخچه قتل عام
این تابستان بیست و پنجمین سالگرد بزرگترین شقاوت دولتی در تاریخ معاصر ایران است. در تابستان ۱۳۶۷، به فاصلهی کوتاهی پس از جنگ ایران و عراق، دولت ایران هزاران زندانی سیاسی را به خاطر باورهایشان اعدام کرد.
دستور این قتل عام توسط رهبر مذهبی ایران، آیت الله خمینی صادر شد. هر شاخهای از دولت وقت ایران در اجرای دستور قتل عام، نقشی بازی کرد. تا امروز هیچ کس برای انجام آن جنایت علیه بشریت، مسئولیتی به عهده نگرفته است و اجساد قربانیان آن جنایت همچنان در گورهای دسته جمعی گوشه و کنار ایران است. (برای اطلاع بیشتر میتوانید به وبسایت کمپین ” قتل عام ۸۸ ” مراجعه کنید.)
کمپین ” قتل عام ۸۸ ” براین باور است که شناسایی بین المللی آن کشتار دسته جمعی به عنوان جنایت علیه بشریت، اولین گام برای به دست آوردن عدالت در رابطه با قربانیان کشتار جمعی تابستان ۱۳۶۷ و خانوادههایشان میباشد.
دربارهی کمپین ” قتل عام ۸۸ “
کمپین “قتل عام ۸۸ ” در برگیرندهی ایرانی- کانادائیهای دانشگاهی، حقوقدان، روزنامه نگار، فعالین کارگری و حقوق بشری میباشد . اگر چه بعصی از اعضای کمپین به تشکلهای سیاسی تعلق دارند ولی کمپین “قتل عام ۸۸ ” به هیچ تشکل و حزب سیاسی وابستگی ندارد.
یکی از هدفهای کمپین “قتل عام ۸۸ ” این است که قانونگذاران کانادایی را ترغیب کند که کانادا – خانهی یکی از بزرگترین جمعیت ایرانیان پراکنده در جهان - اولین کشوری در جهان باشد که به رسمیت بشناسد آنچه را که بسیاری از تشکلهای پیشتاز بین المللی در زمینهی حقوق بشر مانند: دیده بان حقوق بشر و مرکز اسناد حقوق بشر ایران، پیش از این به رسمیت شناختهاند. و آن این که کشتار جمعی زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ ، تحت قانون مرسوم بین المللی و اساسنامه دادگاه جنایی بینالمللی رم، جنایت علیه بشریت محسوب میشود.
————
ابراز همدردی وزرای امور خارجه و مهاجرت و چندفرهنگی با خانوادههای قربانیان قتل عام ۶۷ در ایران
شهروند ـ جان برد وزیر امور خارجه و جیسون کنی وزیر مهاجرت و چندفرهنگی از سوی دولت کانادا بیانیه زیر را صادر کردند.
بدینوسیله از سوی دولت کانادا همدردی خود را با خانوادههای هزاران تن از ایرانیان که در روند این سه دهه از زمان برقراری حکومت جمهوری اسلامی در ایران قربانی این رژیم شده اند، اعلام میدارد. کانادا خود را در رنج آنها که عزیزانشان را از دست داده اند، شریک میداند.
کانادا فراموش نمیکند که وضعیت هراسناک کنونی ریشه در رژیم توخالی ایران دارد. سرکوب دگراندیشان و خاموش کردن سیستماتیک صدای مردمسالاری با دستور بالاترین سطوح رژیم مذهبی ـ نظامی خودسر و به دست عاملان تروریستی آن یعنی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و حزب الله صورت میگیرد.
ما بدینوسیله کوششهای کنشگران حقوق بشر را که پیگیرانه جنایات بیشمار سران جمهوری اسلامی را مستند میکنند، ارج میگذاریم. در سایهی این اسناد است که جنایات بیشمار و هراسناک این رژیم فراموش نخواهد شد.
ما تابستان ۲۵ سال پیش یعنی تابستان ۶۷ را فراموش نخواهیم کرد که طی آن رژیم هزاران زندانی و مخالف سیاسی خود را نابود کرد. ما زهرا کاظمی را فراموش نخواهیم کرد. او ده سال پیش در چنین روزهایی در زندانی در ایران کشته شد. ما فراموش نخواهیم کرد آن ایرانیان بی گناهی را که با زندان، شکنجه و اعدام مواجهند، زیرا تنها گناهشان به زیر سئوال بردن اعمال وحشیگرانهی رژیم است.
ـــــــــــ
توجه گسترده رسانههای کانادایی به کمپین قتل عام ۱۹۸۸
شهروند ـ به دلیل رویکرد فعالانه کمپین قتل عام ۱۹۸۸، رسانههای کانادایی این موضوع را به طور گسترده تحت پوشش قرار دادند. مقالهی کاوه شهروز در اتاواسیتیزن، مقالهی دیگری از او مشترک با اروین کاتلر در “گلوب اندمیل”، و مصاحبهی کوتاه مک لینز با کاوه شهروز و سیماسحر زرهی و همچنین مصاحبههای تلویزیونی سخنگوی کمپین با کانالهای کانادایی، افکار عمومی کانادا را با کشتار دهه شصت در ایران آشنا کرده است.
در حالی که منتظر خبری از اتاوا و مجلس فدرال کانادا درخصوص به رسمیت شناختن قتل عام ۶۷ به عنوان “جنایت علیه بشریت” هستیم، مجلهی مک لینز مقالهای منتشر کرده با عنوان “قتل عام در ایران را به یاد داشته باشیم”.
در این مقاله با اشاره به اینکه چهارشنبه روزی ست که پارلمان کانادا تصمیم خود را در این زمینه خواهد گرفت، از کاوه شهروز که دایی خود را در این قتل عام از دست داده، آمده است: در حال حاضر این حرکت سمبلیک است، اما کاملا هم سمبلیک نیست. آنچه که ۲۵ سال پیش اتفاق افتاد، کمک میکند تا آنچه در ایران امروز اتفاق میافتد، بهتر درک کنیم. این همان فرهنگ مصونیت در برابر مجازات است.
سیماسحر زرهی اما امیدوار است که با مسئول دانستن رژیم ایران در قبال قتل عام ۱۹۸۸، کمک شود تا دیالوگ درمورد ایران؛ دیالوگی که اغلب محدود بوده به اینکه ایران تهدیدی برای جهان است، تغییر یابد به دیالوگی که رژیم ایران به نقض حقوق شهروندان خودش ادامه میدهد. سیماسحر زرهی میافزاید، تاکنون [در دیالوگها] فقدان تمرکز بر نقض حقوق بشر وجود داشته و اینکه بزرگترین تهدید رژیم برای مردم خودش است.
در ادامهی این مقاله آمده است: قربانیان این کشتار از تفکرات مختلف بودند، از لیبرالها تا چپها تا مجاهدین خلق ـ که کانادا تا همین اواخر آنها را سازمانی تروریستی میدانست. این کمپین به هیچ گروه و سازمان سیاسی وابستگی ندارد.
| |||||||
ايران امروز
(نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايتها و نشريات نيز ارسال میشوند معذور است. استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024
|