پس از گذشت یک سال از موج اختلاسهای بزرگ، به نظر می‌رسد نشانه های سونامی رسوایی‌های اخلاقی آغاز شده است.

به گزارش خبرنگار «بازتاب»، براساس آموزه های دینی و همچنین یافته‌های علوم اجتماعی، تباهی در یک جامعه از به فساد کشیده مسئولان آن آغاز می‌شود و سپس فساد فراگیر و تبدیل به یک هنجار می‌شود.

فساد اقتصادی مقارن و همزاد با فساد سیاسی است، بدین معنا که در جامعه ای که فرهنگ انتقاد و تصحیح عملکرد مسئولان وجود نداشته باشد و قدرت از ابزارهای نامشروع و غیراخلاقی برای حفظ و توسعه خود استفاده کند، کسب منافع مالی و زر نیز درپی زور سیاسی خواهد آمد.

انحرافات شکل گرفته در جامعه که از موضوعات سیاسی آغاز گردید، به تدریج به اختلاسها و سوء استفاده از بیت المال کشیده شده و اکنون به رسوایی اخلاقی منجر شده است.

ارتباط یک نماینده با زن شوهردار، شکایت دختری از نماینده دیگر، فرار دختر یک وزیر از خانه، رسوایی اخلاقی یک مدیر، سوابق اخلاقی مدیران ارشد دولتی و ده‌ها عنوان موضوع دیگر که رسانه‌ای نمی شود، نشان از سونامی دارد که لرزه های آن از هم اکنون احساس می شود.

اگرچه رسوایی های اخلاقی اختصاص به فرد یا گروهی خاص از نظر سیاسی و عقیدتی ندارد و اصولا احتمال آلودگی به فساد در ایران فراجناحی است، اما پول بادآورده و حرام، قدرت افسارگسیخته و عدم هراس از نظارت عمومی، موجب طغیان افراد می شود و در پس آن رفتارهایی براساس هوس سر می زند که نتیجه آن بعدها ممکن است نه تنها به رسوایی و بر باد دادن حیثیت افراد بینجامد، بلکه پیامد آن، ضرباتی هم بر نهادها، ارگان ها و شعارهای این افراد وارد شود.

از این رو به نظر می رسد مسئولان که به خصوص بدلیل نزدیک بودن به مجاری قدرت و ثروت، بیشتر در معرض این آسیب ها و رسوایی ها هستند، باید مراقبت بیشتری نسبت به خود و خانواده شان داشته باشند و بدانند پولهای حرام، آه مظلومان و سرکوب ضعفا، دامان آنها را خواهد گرفت.