(1391-1309)
درگذشت منوچهر آگاه (۱۳ شهریور / ۳ سپتامبر)، دوستان، همنشینان، همکاران و دانشجویان او را در اندوهی سخت و سنگین فرو برد.

آگاه دوستی یگانه و همدل بود: یارِ شاطر و نه بارِ خاطر. حضورش آرامش بود. بیهوده‌گو و بیهوده‌کار نبود. در سخنش فرزانگی، مهر و آرامی بود. آرام می‌گفت و در شنیدن سخنان دیگران سراپا گوش بود. نکته‌ها که می‌گفت و می‌جست از رسمیت محضرش می‌کاست و شادی پر شیطنتی را بر دلها و اندیشه‌ها می‌افزود. با فکر و ذکر ایران و ایرانی زیست و زندگی کرد.

آگاه مدیری مسئول و بصیر و همکاری کاردان و روشن بین بود. نه اهل خشم و ترشروئی بود و نه از زبان تملق و تعارف چیزی می‌شناخت. حرمت خرد و کلان را پاس می‌داشت و به صراحت آنچه را درست و صلاح می‌پنداشت می‌گفت و از جهد و کوشش برای حصول به آنچه در مصلحت همگان می‌دانست باز نمی‌ایستاد. با فرودستان همانی بود که با فرانشینان. نه به آنان فخر می‌فروخت و صدرنشینی می‌نمود و نه به اینان کوچک ابدالی می‌کرد و افتخار. کردار و گفتارش با زور و خودسری و تحکم یکسره در بیگانگی بود. بزرگواری بود در رعایت اصل و اصولی که بهتر و بیشتر به خیر و صلاح مردمان بینجامد. این چنین بود که هر بار که درهر کجا در مسئولیت و مدیریتی بود همۀ همکارانش، از خرد و کلان، خود را در همۀ آنچه می‌شد سهیم و شریک می‌دیدند. و هم این چنین بود که خاطرۀ احترام‌انگیز و ستایش‌آمیزش درذهنها و یادها می‌ماند و دوران مدیریت آگاه به "عصر طلائی" بدل می‌شد.

آگاه تحصیلات دانشگاهی خود را با اخذ درجۀ دکتری اقتصاد از دانشگاه اکسفورد (انگلستان) در ۱۹۵۸ به پایان رسانده بود: از برجسته ترین اقتصاددانان ایران بود. پایان نامۀ دکتری او که به بررسی و تحلیل تجربۀ نوسازی اقتصاد ایران در نیمۀ نخست قرن بیستم می‌پر‌دازد، هنوز هم همچنان خواندنی است و در شمار بهترین نوشته‌های موجود دربارۀ آن موضوع و آن زمان و زمانه.

آگاه استادی دانا و توانا بود. دقیق و روشن سخن می‌گفت و سخنش عمیق و بدیع بود و هم از تازگی علمی بهره داشت و هم اینجا و آنجا از نکته‌های نغز و دلنشین. درس او زمزمۀ محبتی بود. مشکل دانشجو را مشکل خود می‌دانست و در جست و جوی راهی و چاره‌ای هرگز از پا نمی‌نشست.

آگاه تحقیق و پژوهش علمی را ارج می‌گذاشت. در راهنمایی کارهای تحقیقی و پایان‌نامه‌های دانشجویان نمونه بود. به افزایش و گسترش امکانات و تسهیلات کار پژوهشگران توجهی ویژه داشت. و پس تصادفی محض نیست که در دوران خدمت و مدیریت و همکاری او، چه در بانک مرکزی ایران، چه در دانشکدۀ اقتصاد دانشگاه تهران و چه در مؤسسۀ برنامه‌ریزی ایران سازمان برنامه و بودجه، کتابخانه‌ها رونق تازه‌ای یافت و به بررسیها و پژوهشهای اقتصادی توجهی دیگر ‌شد و کیفیت و کمیت آنچه انتشار یافت بهبودی محسوس داشت.

تا یاد این دوست فرزانه پایدار بماند.

۱۶ شهریور ۱۳۹۱ / ۶ سپتامبر ۲۰۱۲

احمد اشرف - علی بنوعزیزی - سهراب بهداد - ناصر پاکدامن - آذر پورآذر- علی پورقاضی - فرشید جمالی - ماندانا جمالی - عباس حیدری - امیرپرویز خزیمه علم - حسن خسروشاهی - لطفعلی خنجی - علی رضوی - هوشمند ساعدلو - مهدی شفاء‌الدین - علینقی عالیخانی - آنا عنایت - محمدعلی همایون کاتوزیان - اسفندیار کریمی - احمد کوروس - جان گرنی - حبیب لاجوردی - هدایت متین دفتری - حسنعلی مهران - هما ناطق - فرهاد نعمانی - مهشید نوشیروانی - وحید نوشیروانی - هما نوشیروانی - شاداب وجدی.