iran-emrooz.net | Thu, 03.05.2012, 6:56
صدای آمریکا: نام اریتره، کشوری در شاخ افریقا، امسال در صدر فهرست کشورهایی قرار گرفت که بیشترین سانسور را بر رسانههای خود اعمال میکنند. در پی آن، نام دو کشور کره شمالی و ایران در دومین و سومین جایگاه اعمال کنندگان فشار و سانسور بر رسانهها قرار گرفته است.
کمیته حمایت از روزنامه نگاران که سازمانی غیرانتفاعی ست و مرکز آن در نیویورک قرار دارد، در گزارشی که به مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات منتشر کرده، ده کشور اول جهان را معرفی کرده که در آنها سانسور به صورت جلوگیری از دسترسی به رسانههای بینالمللی، استقرار "نظارت مستبدانه" بر رسانههای داخلی و تحمیل دیگر موانع و محدودیتها اعمال میشود.
در این گزارش، این ده کشور پس از اریتره، کره شمالی و ایران، به ترتیب شدت سانسور عبارتند از: گینه استوایی، ازبکستان، برمه یا میانمار، عربستان سعودی، کوبا و بلاروس.
نام بسیاری از کشورهایی که در این فهرست قرار دارند، در آخرین فهرستی که این سازمان در سال ۲۰۰۶ منتشر کرد نیز وجود دارد. جوئل سیمون، مدیر اجرایی این سازمان در بیانیهای که همراه با با این گزارش منتشر کرده میگوید: «این حکومتها، تحت نام ثبات یا توسعه، از گزارشگری و خبر رسانی مستقل جلوگیری میکنند، شیوههای تبلیغاتی و پروپاگاندای حکومتی را تقویت میکنند و از فن آوری به منظور نظارت و نه توانمند سازی شهروندان خود استفاده میکنند.»
این بیانیه ادامه میدهد: «روزنامه نگاران در این کشورها به منزله خطری بالقوه به شمار میروند و غالبا بهای سنگینی برای گزارشگری خود میپردازند.» اما، به گفته جوئل سیمون، «به خاطر جهانی شدن اطلاعات از طریق اینترنت و تجارت، سانسورهای داخلی کشورها بر مردم سراسر جهان تاثیر میگذارد.»
در همین حال سازمان عفو بین الملل نیز روز چهار شنبه در آستانه روز جهانی آزادی مطبوعات، در گزارشی اعلام کرد که سودان با بازداشت روزنامه نگاران و مصادره و تعطیل روزنامهها و فیلتر کردن سایتهای رسانههای اجتماعی، فشار بر روزنامه نگاران را افزایش داده است.
به گفته ادوین واندر بورگت، مدیر بخش افریقای سازمان عفو بین الملل، از ماه می۲۰۱۱ مقامهای سودانی ۱۵ روزنامه را تعطیل کرده و بیش از۴۰ نشریه را مصادره و هشت روزنامه نگار را زندانی و دو تن دیگر را ممنوع القلم کرده و «آزادی بیان را به شدت محدود کرده اند.»
از سوی دیگر، "کمیته حمایت از روزنامهنگاران" در گزارش خود میگوید که کارکنان این سازمان برای تهیه این گزارش ۱۵ شاخص را در نظر گرفته اند. بستن وب سایتها، محدودیت ضبط الکترونیکی، نبود رسانههای خصوصی و مستقل، و محدودیت جنبشها و انجمنهای روزنامه نگاران از جمله آنهاست.
بنابه این گزارش کره شمالی، سوریه و ایران سه کشوری هستند که در آنها « اعمال محدودیت شدید بر خبر رسانی در زمینه ثبات ژئوپلیتیک و هستهای کاربرد یافته است».
کره شمالی به ازمایش سلاحهای هستهای دست زده، در مورد ایران ظن به توسعه سلاح اتمی میرود و گزارشهای مکرری حاکی از بلندپروازیهای هستهای سوریه وجود دارد.
این بیانیه میگوید: «ایران و سوریه هردو در برابر ناارامیهای سیاسی بر شدت سانسور افزوده اند.» سوریه ورود گزارشگران خارجی را به کشور ممنوع کرده و با استفاده از نیروی نظامی و پلیسی برای سرکوب قیام مدنی ، آزادی تحرک را از گزارشگران داخلی سلب کرده است. ایران در این میان با بستن وبسایتها و زندانی کردن گزارشگران انتشار و انتقال اطلاعات را به شدت محدود کرده است.
کره شمالی که نامش در سال ۲۰۰۶ در صدر فهرست "کمیته حمایت از روزنامه نگاران" قرار داشت، « همچنان به طرزی غیرعادی مکانی سری است.» هرچند که بنابر این گزارش در شیوه بشدت بسته سانسور آن «ترکهای کوچکی مانند باز شدن دفتر اسوشیتد پرس در پایتخت این کشور بوجود آمده است.»
این گزارش دلایل زیر را برای هفت کشور دیگری که نامشان پس از این سه کشور قرار گرفته آورده است:
در گینه استوایی : در این کشور تمامی رسانهها به طور مستقیم یا غیر مستقیم تحت نظارت رئیس جمهور قرار دارد.
در ازبکستان: « هیچ گونه مطبوعات ازاد وجود ندارد و روزنامه نگارانی که با رسانههای خارجی کار کنند تحت ازار و ارعاب و بازجویی قرار میگیرند.»
در برمه: اصلاحات هنوز « به قوانین سختگیرانه» مربوط به سانسور آن نرسیده است.
درعربستان سعودی « در برابر ناارامیهای سیاسی محدودیتهای مطبوعات تشدید شده است.»
-درکوبا: حزب کمونیست همه رسانههای داخلی را در اختیار خود دارد.
در بلاروس: حملههای اخیر به رسانهها « آخرین بقایای رسانههای مستقل را به زیرزمین فرستاده است.»
کره شمالی، برمه، ترکمنستان، گینه استوایی، لیبی، اریتره، کوبا، ازبکستان، سوریه، و بلاروس ۱۰ کشور ی بودند که در سال ۲۰۰۶ در صدر فهرست "کمیته حمایت از روزنامه نگاران" از کشورهای سانسور کننده قرار داشتند .