iran-emrooz.net | Mon, 27.06.2011, 12:51
دوازده زندانی سیاسی اعتصابکننده در بند ۳۵۰ زندان اوین با صدور بیانیهای به اعتصاب غذای خود پایان دادند.
آنها در بیانیهی خود در این باره نوشتهاند: ما اعتصاب کنندگان در پاسخ به پیامهای محبت آمیز و ضمن ابراز احترام و تشکر از ایشان، اعلام میداریم که شب یکشنبه ۵ تیرماه ۱۳۹۰ به اعتصاب غذای خود پایان دادهایم. بدون شک این پایانی بر اعتراضهای مدنی نسبت به نقض حقوق بشر و مظالم صورت گرفته نخواهد بود و اعتراض مردم سبز ایران تا دستیابی کامل به حقوق و آزادیهای فردی و اجتماعی خود ادامه خواهد داشت.
آنها ضمن تشکر از خانوادههای صابر، سحابی و شامخی از همه حامیان این اقدام از جمله آیات و مراجع عظام دینی و شخصیتهای مذهبی، سیاسی و ملی، احزاب و گروهها، فعالان و نهادهای مدافع حقوق بشر، اصحاب رسانه، روزنامه نگاران، پزشکان و وکلا سپاسگزاری کرده و اضافه کردهاند: «سپاس فراوان خود را از حمایت عملی دوستان عزیزمان در زندان رجایی شهر و اقدامات هم وطنان خارج از کشور و خانوادههای دردمندمان که همواره صبورانه حمایت خویش را از ما دریغ نورزیدهاند، اعلام میداریم.»
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
به نام خدا
ملت شریف ایران
تاثر و تالم ناشی از مرگ ناباورانه شهید هدی صابر برای هم بندیان وی بسیار سنگین و غیر قابل تحمل بود. اعتصاب غذا حداقل اقدامی بود که در اعتراض به آن فاجعه اسف بار به ذهن ما خطور میکرد، همان اقدامی که صابر خود در اعتراض به شهادت مظلومانه خانم هاله سحابی انجام داه بود.
اعتصاب غذا از یک سو پاسخی بود به ندای وجدان و ادای تکلیف اخلاقی ما به عنوان هم بندان هدی صابر و از سوی دیگر فریاد اعتراض و خشم ما بود علیه ظلمی که بر صابر و پیش از او بر هاله سحابی رفت، آن دو شهروند مسوول و مسلمان پاکی که در راه آرمانهای خود جان باختند.
اعتصاب غذای ما یک اقدام جمعی اعتراضی بود علیه بیتدبیری، کبر و دروغگویی نهادینه شده در بخشهایی از حاکمیت کشور.
ما دوازده تن از زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین، اعتصاب غذای خود را روز شنبه ۲۸ خرداد ماه ۱۳۹۰ با اعلام عمومی آغاز کردیم، به این امید که صدای اعتراضمان به گوش همگان رسیده و تبدیل به مانعی بر سر راه حاکمان برای نقض حقوق زندانیان شود.
در طول مدت اعتصاب غذا، بسیاری از هم بندیان ما در بند ۳۵۰ برای پیوستن به اعتصاب اظهار تمایل کردند و بسیاری با گرفتن روزه و یا نخوردن وعدههای غذایی به نوعی همراهی و همدلی خود را با جمع اعتصاب کنندگان ابراز داشتند. حمایت و همراهی هم بندان عزیز مشوق و موید اقدامات ما بوده است که لازم میدانیم سپاس بیکران خود را به آنان تقدیم کنیم.
رفتار مسوولان در طی این مدت و در جریان احضار ما به مراجع قضایی نشانهای روشن از بیمسوولیتی و عدم پاسخگویی و البته ناکارآمدی و ضعف دستگاه قضایی کشور است. جریانات اخیر بار دیگر آزمونی بود تا نشان دهد که جان انسان و حیات یک زندانی تا چه حد در نظر مسوولان و مقامات قضایی و امنیتی بیارزش و فاقد اهمیت است.
هموطنان عزیز
وجه دیگر اعتصاب غذا، حمایتهای وسیع و گستردهای بود که از سوی مردم و جامعه مدنی ایران صورت گرفت. این اقدامات به همان اندازه اعتصاب غذا حایز اهمیت و ارزش بوده و نشان از زنده بودن و پویا بودن جنبش سبز مردمی ایران دارد.
موج حمایت و همراهیها با این اعتصاب نشان داد که وجدان عمومی جامعه از مظالمی که در حق زندانیان سیاسی میرود متاثر است و مساله نقض حقوق زندانیان سیاسی و لزوم آزادی آنان، هم چنان به عنوان یکی از اولویتهای ملی و در صدر مطالبات مردمی قرار دارد.
لازم میدانیم از همه حامیان این اقدام به ویژه خانوادههای صابر، سحابی و شامخی حضرات آیات و مراجع عظام دینی و شخصیتهای مذهبی، سیاسی و ملی، احزاب و گروهها، فعالان و نهادهای مدافع حقوق بشر، اصحاب رسانه، روزنامه نگاران، پزشکان و وکلا که با ارسال پیامهای محبت آمیز و اقدامات دلگرم کننده طی این مدت دغدغهها و نگرانیهایشان را نسبت به وضعیت سلامتی ما بیان داشته و خواستار خاتمه اعتصاب غذا بودهاند تشکر و قدر دانی کنیم.
همچنین سپاس فراوان خود را از حمایت عملی دوستان عزیزمان در زندان رجایی شهر و اقدامات هم وطنان خارج از کشور و خانوادههای دردمندمان که همواره صبورانه حمایت خویش را از ما دریغ نورزیدهاند، اعلام میداریم.
اکنون ما اعتصاب کنندگان در پاسخ به پیامهای محبت آمیز پیش گفته و ضمن ابراز احترام و تشکر از ایشان، اعلام میداریم که شب یکشنبه ۵ تیرماه ۱۳۹۰ به اعتصاب غذای خود پایان دادهایم. بدون شک این پایانی بر اعتراضهای مدنی نسبت به نقض حقوق بشر و مظالم صورت گرفته نخواهد بود و اعتراض مردم سبز ایران تا دستیابی کامل به حقوق و آزادیهای فردی و اجتماعی خود ادامه خواهد داشت.
امضا کنندگان: (ضمن قدردانی از آقایان عماد الدین باقی و محمد جواد مظفر که در روزهای اول اعتصاب همراه ما بودند و با آزادی ایشان دو تن دیگر از دوستان جایگزین آنها شدند)
بهمن احمدی امویی
حسن اسدی زید آبادی
محسن امینزاده
عماد بهاور
قربان بهزدایاننژاد
محمد داوری
خسرو دلیر ثانی
فیض الله عرب سرخی
ابولفضل قدیانی
مهدی کریمیان اقبال
محمد رضا مقیسه
عبدالله مومنی
توضیح کلمه: آقای مظفر پس از مرخصی از زندان نیز به اعتصاب غذای خود ادامه دادهاند که به دلیل قطع ارتباط تلفنی زندانیان با بیرون، زندانیان اعتصاب کننده از این مساله مطلع نبودهاند.
" width="640" />