ازآغاز قرن هیجدهم وبدنبال انقلاب صنعتی که در اروپا وسپس در آمریکا روی داد، کارخانجات وکارگاه‌های تولیدی بزرگ یکی پس از دیگری پا به منصه ظهور گذاشتند وقشری جدید از مردمی که بادریافت دستمزد در این محیط‌های جدید کار مشغول به کار شده بودند به نام قشر کارگر تشکیل گردید. پیش از آن زحمتکشان بیشتر در روی مزارع کشاورزی و دربخش دامپروری و یا در کارگاه‌های کوچک ومبتدی به کار گرفته می‌شدند. کارگران از‌‌ همان نخست در مورد ساعات کار روزانه و میزان دستمزد با صاحبان کارخانه و کارفرمایان کشمکش داشته وبرای احقاق حقوق خود، درجدل ومناقشه بودند. واز‌‌ همان وقت اعتراضات و اعتصابات کارگری بیشتر برسر همین موارد براه افتاد. در روز اول ماه مه سال ۱۸۸۶ شورش اعتراضی و اعتصاب کارگران آمریکائی در شهر شیکاگو برای کاهش ساعات کار روزانه به هشت ساعت، اتفاق افتاد ودر روز چهارم اعتصاب پلیس بر روی کارگران اعتصابی آتش گشود که درنتیجه تعدادی از کارگران کشته و مجروح شدند. تعداد کشته شدگان هیچگاه معلوم نگردید. ولی پس از این واقعه دلخراش پنج نفر از رهبران کارگران هم محاکمه وبه اعدام محکوم شدند و این حکم در مورد چهارنفر از آنان اجراء شد. زیرا که نفر پنجم قبل از اجرای حکم خودکشی نمود. واز آن پس روز اول ماه مه مطابق با یازدهم اردیبهشت به عنوان روز جهانی کارگر شناخته شده و درتاریخ ثبت گردید.

اگر افزایش تولید در جوامع بشری موجب شکوفائی اقتصادی و پیشرفت در تمام زمینه‌های اجتماعی‌ست، این جوامع پیشرفت و اعتلای خودرا مدیون کار کارگران به عنوان یکی از عوامل اصلی و مهم تولید می‌باشند. و به همین دلیل است که این قشر زحمتکش باید مورد تکریم قرارگرفته وازلحاظ میزان دستمزد، میزان ساعات کار، سلامت محیط کار، تامین مسکن و درمان وآموزش و تامین اجتماعی مورد حمایت قرار بگیرند.

در میهن ما متاسفانه به این نیازهای اولیه کارگران توجه نشده و نمی‌شود. طبق گزارشات منتشر شده در بسیاری از کارخانجات ماه هاست که پرداخت حقوق کارگران به تعویق افتاده است. در برخی موارد از استخدام رسمی آنان سر باز می‌زنند. درمواردی اخراج عده‌ای از کارگران بعلت کاهش فعالیت کارخانه‌ها ویاتعطیلی آن‌ها صورت می‌گیرد وبسیاری از کارگران در شرایطی سخت وزیر خط فقر زندگی می‌کنند و لذا اعتراضات واعتصابات کارگری در بسیاری از کارخانجات و کارگاه‌ها به چشم می‌خورد. در همین یکی دوماهه اخیر اعتصاب در مجتمع پتروشیمی بندر امام، کارخانه کاغذ سازی پارس در هفت تپه، کارخانه پتروشیمی تبریز، لاستیک البرز تهران، نساجی مازندران، لوله سازی خوزستان در اهواز، پالایشگاه وشهرداری آبادان، کیان تایر و بسیاری از جاهای دیگر روی داده است. کارگران میزان افزایش حقوق خودرا در سال ۹۰ ناچیز دانسته و متناسب با میزان تورم وفزایش قیمت‌ها نمی‌دانند. نمایندگان کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران که جز احقاق حقوق صنفی خود گناهی ندارند مدتهاست که در زندان بسر می‌برند و به محکومیت‌های سنگین وغیر قابل توجیه محکوم شده‌اند.

جبهه ملی ایران روز جهانی کارگر را به کارگران شریف وزحمتکش کشور تبریک گفته وخواهان رسیدگی به وضعیت معیشتی آنان و تامین نیازهای اولیه کارگران عزیز و امکان تشکیل اتحادیه‌های صنفی برای آنان می‌باشد.

تهران – جبهه ملی ایران
یازده اردیبهشت ماه ۱۳۹۰