رژیم مستبد حاكم بر كشور برای كنترل اعتراضات احتمالی مردم بر علیه خود در روز ۲۵ بهمن ماه، كه به منظور پشتیبانی از مبارزات مردم مصر و تونس تدارك دیده شده بود، از شركت آقایان موسوی و كروبی در راهپیمایی جلوگیری بعمل آورد. نظام جمهوری اسلامی به اشتباه گمان می‌كرد كه با اتخاذ این اقدام میتواند مردم را مرعوب و رهبران جنبش را وادار به سكوت نماید. اما برخلاف تصورات رژیم خودكامه آنچه اتفاق افتاد حضور گسترده مردم در راهپیمایی روز ۲۵ بهمن ماه به رغم ضرب و جرح، كشتار و دستگیری و زندانی شدن تعداد زیادی از مردم آزادی‌خواه بود. با وجود حوادث دردناك آن روز، مردم در ادامه پی‌گیری مطالبات خود در اعتراض به اقدامات سركوبگرانه رژیم، با عزمی جدی و ایمانی راسخ و امید به پیروزی، به حاكمیت نشان دادند كه برای رسیدن به هدف‌های جنبش، اعتراضات خود را علیه رژیم خودكامه متوقف نخواهند كرد.

اكنون بیش از ۱۰ روز از دستگیری سران جنبش سبز می‌گذرد، بدون آنكه كوچكترین اطلاعی از محل نگهداری و علل دستگیری آنها- جز فحاشی‌های آقای جنتی در نماز جمعه- داده شود. از آن روز تاكنون حاكمیت بیش از همیشه در برابر مطالبات مردم چنگ و دندان نشان می‌دهد و با افزایش دستگیری فعالان سیاسی و به زندان كشیدن و ترور آنها در راهپیمایی‌ها و تجمعات گمان می‌كند قادر است صدای آزادی‌خواهان و طرفداران دموكراسی را خفه كند. مردم آگاه ایران نیك میدانند كه مهار درنده خویی نظام و وادار كردن آن به عقب‌نشینی، نیازمند حضوری فعال‌تر، گسترده‌تر، آگاهانه‌تر و سازمان یافته‌تر است. رژیم تاكنون بارها و بارها مصمم به دستگیری و بازداشت رهبران جنبش سبز بوده، اما همواره از واكنش احتمالی مردم بیم داشته، به ویژه آنكه با تحولات جاری در كشورهای خاور میانه این ترس آنان دور از انتظار نیست. حال پرسش این است كه رژیم اسلامی با چه انگیزه‌ای و با چه تحلیلی اقدام به ربودن و زندانی كردن سران جنبش سبز كرده است. به گمان ما جمهوری اسلامی با گذشت بیش از یك سال و نیم از ۲۲ خرداد ماه ۱۳۸۸، با این تلقی كه با سیاست سركوب توانسته است صدای مردم و رهبران را به آن اندازه كوتاه كند كه دیگر خطری برای نظام نداشته باشند، از اولین ساعات شروع راهپیمایی، كنترل روانی خود را از دست داد و هر آنچه در خیال خود از سركوب شدن جنبش داشت در فاصله زمانی چند ساعته نقش برآب شد و این آمادگی را یافت تا دست به ریسك بزرگی چون دستگیری رهبران زده و راهپیمایان را مورد ضرب و جرح قرار دهد و ترور كند. از این رو برای دور كردن خطر طغیان مردم بستوه آمده از بیداد رژیم، تشدید سركوب همه جانبه جنبش، برای رژیم به سیاستی مستمر و روزانه تبدیل شده‌است. سركوب راهپیمایی‌های مسالمت‌آمیز روز ۲۵ بهمن و اول اسفند ماه و تبدیل تهران به پادگان نظامی با استقرار نیروهای پلیس ضد شورش، گارد ویژه و لباس شخصی‌های سواره و پیاده در 5 اسفند ماه و دستگیری و زندانی كردن سران جنبش سبز نیز با این ارزیابی از موقعیت جدید جنبش صورت گرفت.

مردم مبارز و آگاه ایران! امروز رژیم تمامیت‌خواه، واكنش جنبش سبز علیه حاكمیت را به خاطر دستگیری سران آن معیاری از توانمندی جنبش و عزم آن برای رسیدن به اهداف‌اش و میزان استحكام پیوند میان رهبری و بدنه جنبش ارزیابی می‌كند، لذا سكوت و عقب‌نشینی جنبش در برابر حاكمیت به خاطر ربودن و زندانی كردن رهبران آن نه فقط رژیم را آسوده خاطر، بلكه موج دستگیری فعالان سیاسی را افزایش داده و شرایط گورستانی را بر كشور تحمیل خواهد كرد. اما واقعیت آن است كه مردم ما باید با بهره‌مندی از تجربیات گذشته خود و كاربست روش‌های متنوع و بدیع مبارزه، نگذارند خواب خودكامگان تعبیر شود. جنبش سبز باید به لحاظ شكل و مضمون در آینده، خود را برای دشواریهای مبارزه‌ای كه در پیش رو دارد، آماده سازد، زیرا به رغم ارتقاء كمی و كیفی، هنوز در ابتدای جاده آزادی و دموكراسی است و راه طولانی در پیش رو دارد و بلحاظ سازمانی و برنامه نیازمند تلاش فراوان به منظور برقراری ارتباط سیستماتیك میان رهبری و بدنه و اجزاء تشكیل‌دهنده آن با هم و تدقیق برنامه یا منشور جنبش سبز است. ما بارها اعلام كرده‌ایم كه مدیریت مجازی جنبش كاركرد معین و محدودی دارد و برای استفاده از كلیه ظرفیت‌های موجود، باید جنبش را با مدیریت واقعی و برنامه شفاف تجهیز نمود. كاستن از مسئولیت‌های رهبری و انتقال بخشی از آن به احزاب و گروهها و نهادهای مدنی، بویژه در شرایط كنونی كه رهبران جنبش در زندان به سر می‌برند و میان آنان و بدنه پیوندهای لازم برای مدیریت بی‌واسطه با جنبش برقرار نیست، سران احزاب، گروهها و سازمانها و نهادهایی مدنی به علاوه شخصیت‌های ملی – میهنی میتوانند مسئولیت‌های رهبری را در چارچوب شورایی از رهبران جنبش كه در برگیرنده همه گرایش‌های سیاسی پشتیبان آن و با رعایت تدابیر ویژه امنیتی برعهده گیرند. بدیهی است این شورا قادر خواهد بود كلیه اقداماتی را كه جنبش برای رسیدن به اهداف‌اش ضروری میداند، به تناسب شرایط متحول جامعه، برنامه‌ریزی كرده و به اجرا درآورد. امروز اقدامات اعتراضی جنبش را نباید به اعتراضات خیابانی محدود نمود، بلكه میبایست به تناسب لحظه‌ها و شرایط در سراسر كشور، خواسته‌های جنبش را در اشكال گوناگون آن، با به راه انداختن كمپین اطلاع‌رسانی و تشویق بستگان، دوستان و آشنایان و همكاران در محل‌های كار و زندگی به شركت در مبارزات جاری مردم بر علیه دیكتاتوری حاكم و همچنین شركت در گردهمایی در محل‌های كار، برگزاری اعتصابات در بخش‌های تولیدی و اداری، نافرمانی مدنی بویژه‌ در برابر احكام مستبدانه حاكمیت و دستورات دولت در زمینه افزایش غیرمتعارف قیمت‌ حامل‌های انرژی، بدون در نظر گرفتن اثرات آن بر سفره مردم اجرا نمود و در همه این اقدامات همواره تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی به ویژه آزادی رهبران جنبش باید در راس مطالبات مردم قرار داشته باشد.

در اعتراضات عمومی نسبت به دستگیری رهبران جنبش سبز، در ساعت ۱۷ روز سه‌شنبه مورخ ۱۰/۱۲/۸۹ شركت كنیم.

آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی را مطالبه كنیم.
اصلاح‌طلبان عدالت‌خواه
۸ اسفند ماه ۱۳۸۹