پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - Thursday 28 March 2024
ايران امروز
iran-emrooz.net | Mon, 20.09.2010, 13:54



جمعی از کنشگران سیاسی و اجتماعی ایران در بیانیه به نقض حقوق قانونی و حياتی زندانیان سیاسی اعتراض کردند.

به گزارش «میزان خبر» این بیانیه که به امضای 220 تن از فعالان سیاسی و اجتماعی رسیده است، با تصریح این نکته که «ده‌ها نفر از فرهيختگان سياسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران به دلیل اعتراض به مشی و تصميم‌سازی های مغاير منافع ملی دولت دهم و مراجع رسمی هم‌سو با رييس دولت، در زندان به سر می‌برند»، با بررسی شرایط زندانها و نقض آیین نامه ی زندانها و قوانین کشوری «محبوس نمودن جمعی از دل‌سوزترین فرزندان ایران در چنین زندان‌هایی ظلمی آشکار و خطایی جبران ناپذیر ‌و از مصاديق بارز آسيب‌رساني به سرمايه‌های عظيم انسانی اين سرزمين» تلقی کردند و خواستار «پيگرد قضايی عاملان و آمران واقعی نقض حقوق قانونی ملت ايران و آزادی تمامي زندانیان عقیدتی و سیاسی و باز کردن فضای سیاسی کشور» شدند.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

به نام خدا

اعتراض و اعتصاب غذای جمعی از زندانیان سیاسی در هفته‌های اخیر و واکنش غيرمسوولانه برخی مسوولان سازمان زندان‌ها و قوه قضائیه به آن‌ها یکی از مهم‌ترین جلوه‌های وضعیت وخیم فضای سياسی کشور در كل و زندان‌ها به طور اخص و نقض مسلم حقوق اولیه نخبگان ایران بود که اين روزها در زندان اسیرند.

امروزه ده‌ها نفر از فرهيختگان سياسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه ایران به دلیل اعتراض به مشی و تصميم‌سازی های مغاير منافع ملی دولت دهم و مراجع رسمی هم‌سو با رييس دولت، در زندان به سر می‌برند و در شرایطی که زندان‌های ایران بنا به تصریح مسوولان فاقد امکانات و استانداردهای اولیه از نظر سرانه فضا و امکانات است، محبوس نمودن جمعی از دل‌سوزترین فرزندان ایران در چنین زندان‌هایی ظلمی آشکار و خطایی جبران ناپذیر ‌و از مصاديق بارز آسيب‌رسانی به سرمايه‌های عظيم انسانی اين سرزمين محسوب می شود.

با تاسف بايد اذعان داشت كه در طول يك سال گذشته، در نتيجه بی توجهی مسوولان قضايی، حقوق قانونی و "حق حیات" زندانیان سیاسی كه تنها به اتهام طرح پرسش " رای من كجاست؟ " محبوس گشته‌اند، در حدی گسترده و به نحوی كم‌سابقه و به صورت مستمر مورد نقض قرار گرفته و منجر به بروز نگرانی جدی از وضعيت سلامت جسمی و روانی اين زندانيان آرمان‌گرا در افكار عمومی ملت ايران و جهانيان شده است.

برخی از زندانیان بازداشت شده از بیش از یک‌سال گذشته تاکنون از مرخصی محروم و از اين حق قانونی منطبق بر فصل سوم آيين‌نامه اجرايی سازمان زندان‌ها بی بهره بوده‌اند و حتی برخی مسوولان قضايی و مقامات سازمان زندان‌ها ابايی ندارند كه صراحتاً بر نقض این حق تاکید كرده و رسماً اعلام دارند كه بهره‌مندی زندانیان سیاسی از مرخصی و يا آزادی مشروط، منوط به ابراز ندامت، استرداد شكايت و عدم اعتراض به دولت و در نهايت، اخذ موافقت نهادهای امنیتی می باشد و در صورت موافقت با مرخصی معدودی از زندانیان سياسی از آنان وثیقه‌ای درخواست می شود كه تا 20 برابر بهای تامينی است كه از مجرمان جرايم عمومی مانند كلاه‌برداران و سارقان اخذ می‌شود.

جمعی از زندانیان سیاسی به صورت تنبیهی به زندان رجایی شهر منتقل شده‌اند، جایی که هیچ تفکیکی مابین قاتلان، جانیان و روزنامه‌نگاران وجود ندارد و حال آن كه اولاً وفق اصول و قواعد معتبر كيفری، اعمال هرگونه تنبيه بر مجرمان سياسی ممنوع بوده و دوم آن كه انتقال زندانيان تنها بايد منطبق با مقررات موجود در فصل چهارم آيين‌نامه ياد شده به عمل آيد و بديهی است كه مقامات زندان بايد استدلال و توجيه متناسب با اين تصميم را ابراز دارند.

ماده 191 آيين‌نامه يادشده حق نامه‌نگاری به خانواده و مقامات قضايی برای زندانيانی كه ممنوع‌الملاقات نيستند را به رسميت شناخته و حال آن كه تا كنون زندانيان سياسی از اين حق برخوردار نبوده‌اند و متاسفانه گزارشات رسيده از وضعيت زندانيان سياسی حكايت از آن دارد كه استاندارد غذايی و بهداشتی مندرج در مواد 91 و فصل دوم آيين‌نامه ياد شده هرگز رعايت نمی شود.

جامعه ايران و افكار عمومی جهانيان انتظار دارد مسوولان قوه قضائیه برای یک‌بار هم كه شده، وضعیت زندانیان سياسی را بررسی نمایند تا مشخص شود چه تعداد از بازداشت شدگان یک‌ساله اخیر، تحصیلات عالیه و یا تجربه مدیریت و خدمات ارزشمندی در سطوح کلان کشور دارند؟ آیا محبوس نگهداشتن این افراد با زندانیانی که با جرایم قتل، تجاوز، سرقت و مواد مخدر به زندان افتاده‌اند، در راستای اصول كرامت انسانی و منافع ملی قرار دارد؟

در بند زنان زندان اوین بحران عظيم‌تری وجود دارد و زندانیان عقیدتی و سياسی زن در این بند که آن را " بند متادون" می نامند حتی از بسیاری از حقوق و امکانات سایر بخش‌های زندان نیز بی بهره‌اند.

فقدان رسیدگی پزشکی و آیین نامه‌های عجیب و غریب ممنوعیت تجویز داروهایی نظیر اسید فولیک که به دلایل پزشکی حتی در مدارس دخترانه نیز به صورت عمومی توزیع می‌شود و حتی جلوگیری از توزیع این داروها در داروخانه زندان و ممانعت تهیه این داروها توسط خانواده‌های زندانیان با هزینه شخصی آنها نیز عملاً موجب تردیدهای جدی در مورد اهداف مسوولان قوه قضائیه از اعمال این محدودیت‌ها شده است.

آیین‌نامه‌های ملاقات زندانیان به صورت کاملاً سلیقه‌ای اعمال می‌شود. تبصره 1 ماده 182 آيين‌نامه مذكور تصريح دارد كه برنامه ملاقات بايد به گونه‌ای تنظيم شود كه هر زندانی حداقل هفته‌ای يك بار ملاقات داشته باشد و مدت آن كم‌تر از 20 دقيقه نباشد و حال آن كه طبق اخبار رسيده از خانواده‌های زندانيان سياسی، اولاً در موارد متعددی كه هم‌اكنون نيز استمرار دارد، در زندان رجایی شهر هر هفته نیمی از خانواده ها از ملاقات با عزیزانشان محرومند و ملاقات‌های هفتگی بند 209 اوین نیز بدون هیچ دلیلی به دوهفته یکبار کاهش پیدا کرده و به دفعات ديده شده است كه يك زندانی بدون نظر و تصميم مقام قضايی و تنها به تشخيص رييس بند و يا كارشناس امنيتی مربوطه كه قاعدتاً ضابط قضايی بوده و بر اساس قانون، از حق سلب ملاقات‌های زندانيان برخوردار نيست، به يك باره و بدون هيچ علتی از ملاقات محروم شده است.

خبر تاسف‌آور ديگری كه در روزهای اخير منتشر شده است حكايت از آن دارد كه مقامات شبه قضايی زندان اوين رسماً اعلام كرده‌اند كه قصد دارند بند 350 اوين را به بازداشتگاه موقت امنيتی تبديل كرده و بدين طريق در كنار بند 209 فضای امنيتی حاكم بر زندان اوين و امكان‌گسترده‌تر نقض حقوق زندانيان سياسی را افزايش دهند و حال آن كه اين كار خلاف آشكار مقررات حاكم در خصوص زندان‌ها تلقی می شود.

امضا کنندگان ذیل این بیانیه از باب فریضه امر به معروف ونهی از منکر به مسوولان قوه قضائیه يادآوری می كنند که زندانیان سیاسی عموما از سرمایه‌های اجتماعی و ملی کشور هستند که در برابر منکراتی که در اداره جامعه می‌دیدند سکوت را جایز ندانسته و بسیاری از آن‌ها فقط به اتهام اظهار نظر در شکل نهی از منکر کلامی و یا قلمی از حاکمان به زندان افتاده‌اند . هرگونه بی توجهی نسبت به حقوق قانونی و سلامت آنان، افزون بر نقض اصول 20، 23، 24، 26، 27، 32، و 36، 38 و 39 قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران و برخورداری از عناوين مجرمانه موضوع مواد 570، 572، 575، 578 و 579 قانون مجازات اسلامی لطمات جبران ناپذیری برای این ملک و ملت و همچنین برای نظام سياسی كشور در پی خواهد داشت و هنوز هم سنجیده‌ترین کار در فرصت باقیمانده برای اصلاح امور این است که حاكميت و قوه قضاييه به عنوان مسوول احيای حقوق عامه و گسترش عدالت و آزادی های مشروع و نظارت بر حسن اجرای قوانين، ضمن پيگرد قضايی عاملان و آمران واقعی نقض حقوق قانونی ملت ايران و آزادی تمامی زندانیان عقیدتی و سیاسی و باز کردن فضای سیاسی کشور، خود را از نصایح مشفقانه و مشاوره دلسوزانه کسانی که دغدغه‌ای جز خدمت به ایران عزیز و تقویت مبانی اخلاقی و باورهای انسانی مردم ندارند بهره‌مند سازد.

۲۷ شهریور ۱۳۸۹

حميد آصفی، سعید آل آقا، فریدون آقاسی، ادیب برومند، لقا اردلان، فرشید افشار، عباس امیر انتظام، فرهاد امیر ابراهیمی، احمد آریانفرد، حسین اعرابی، محمد اسدی، اعظم اکبر زاده، محمد ابرهيم زاده، حميد احراری، علی رضا اکبرزادگان، علی اکرمی، مهدی امينی زاده، بهروز برومند، جهانشاه برومند، داود هرمیداس باوند، پروين بختيار نژاد، ابوالفضل بازرگان، عبدالعلی بازرگان، محمد نويد بازرگان، ایمان براتیان، رحمت الله برهانی، مرتضی بدیعی، محمد بسته نگار، مهدی بسته نگار، محمد حسین بنی اسدی، حميد بهشتی، محمد بهزادى، محمد بهفروزى،
مسعود پدرام، حبيب الله پيمان، مجيد پيمان، مصطفى تنها، محمد تهوری، غلامعباس توسلى، محمد توسلى، محمد رضا توسلی، مجيد جابرى، ،عیسی خان حاتمی، اسماعیل حاج قاسمعلی، علی حاج قاسمعلی، رضا حاجى، جلال الدین حجتی، حسین حريرى، ، فاطمه حقیقت جو، ابوالفضل حكيمى، عبدالكريم حكيمى، محمد رضا حمسی، محمد حيدری، فخرالدین حیدریان، ، جعفر خائف، ، امير خرم، مصطفی خسروی، علی اصغر خطیب، حمید رضا خادم، محمد خطيبی، ابراهيم خوش سيرت سليمی، محمدعلى دادخواه، محمد دادفر، رسول دادمهر، پرویز دبیری، جمال درودی، فریبا درودی، سعيد درودى، محمود دل آسايى، مصيب دوانى،
حسین راضی، علی رشیدی، آرش رحمانی، اشکان رضوی، تقی رحماني، جواد رحیم پور، روح الله رحیم پور، محمدجواد رجائيان، عليرضا رجايى، محمد صادق رسولی، احد رضائى، محمد رضائی، بهمن رضا خانى، سعيد رضوى فقيه، حسين رفيعى،رضا رئيس طوسى، کورش زعیم، نفیسه زارع کهن، جمال زره ساز، محمد ابراهيم زمانى، سید مجتبی سادات، عليرضا ساريخانى، احمد ساعى، عزت الله سحابى، فريدون سحابى، هاله سحابى، محمود سعیدزاده، بیوک سعيدی، عبدالفتاح سلطانی، علی اشرف سلطانی آذر، مرتضی سلطانیه ، علی سیاسی راد، ، محمدعلی سيدنژاد، خسرو سیف، محمود بصير شاددل، ابراهيم شاكرى، تقى شامخى، على شاملو محمودی ، حسين شاه حسينى، حسین شاه اویسی، علی شجاع، حجت شریفی، جواد شرف‌الدين، الله وردى شمبورى، حسن شهیدی،
صابرشيخلو، آمنه شیرافکن، محمد صادقی، هاشم صباغيان، یوسف صحفی، احمد صدر حاج سيدجوادى، سمیرا صدری، مسعود صفاریان، مهدى صراف، على اشرف ضرغامى، فريدون ضرغامى، اعظم طالقانى، طاهره طالقانى، اكبر طاهرى، امير طيرانی، حسین عزت زاده، روئين عطوفت، جواد علائی، محمدباقر علوى، رضا علیجانی، محمود عمرانى، هما عابدی، على اصغر غروى، علی غفرانی، فریده غیرت ، باقر فتحعلی بیگی، ناصر فربد، محسن فرشاد، پویان فخرایی، مهدی فخرزاده، حسن فرح آبادی،غفار فرزدى، مهرآوه فردوسی، اصغر فنی پور، بهرام فیاضی، علی قادری، لیلی قاسم زاده، حسن قاضی مرادی، باقر قدیری اصلی، حسن قدیانی، عبدالحسین قمی زاده، عبدالمجيد قندى زاده، نظام الدين قهارى،
مرتضى كاظميان، هادی كحال‌زاده، محسن کدیور، فریدون کشکولی، ناصر كميليان، فاطمه گوارايی ، حسين لقمانيان، پریچهر مبشری، حسین مجتهدی، سعید محمدی، نرگس محمدی، نوشين محمدی، محمد محمدى اردهالى، فرزین مخبر، حسين مدنی، سعيد مدنى، ماشاءالله مديحى، فريد مرجائی، ، صادق مسرت، مصطفى مسكين، ضیاء مصباح، عباس علی مصلحى، مهدی معتمدی مهر، احمد معصومی، ضياء مصباح، ياسر معصومی، کاظم ملکی، محمد ملکی، منوچهر ملک قاسمی، حمید منزه، محمد ابراهیم منتصری، خسرو منصوريان، هرمز ممیزی، ، سید علی اكبر موسوی خوئينی، سید حسین موسویان، مهدی موید زاده، سراج الدین میردامادی، وحيد ميرزاده، مرضيه مرتاضی لنگروی، اسماعیل ناطقی، مهدی ناطقی، رضا نخشب، حسن نراقی، علی اکبر نقی پور، محمود نكوروح، بهرام نمازی، حسین نوری زاده، ابوالفضل نیماوری، خسرو وحیدی منش، محمد هاشمی، ناصر هاشمی، عليرضا هندى، احسان هوشمند، رسول ورپايى، صديقه وسمقی، رحیم یاوری، ابراهيم يزدى، مير محمود يگانلي ، حسن یوسفی اشکوری.



 

ايران امروز (نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايت‌ها و نشريات نيز ارسال می‌شوند معذور است.
استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024