دویچه وله: اسپانیا و هلند فینال جام جهانی ۲۰۱۰ را برگزار کردند. در پایان اسپانیا، در نخستین حضور خود در بازی پایانی در تاریخ جام جهانی، پیروز شد و به قهرمانی جهان رسید. این سومین بار است که هلند فینال جام جهانی را واگذار می‌کند.

نوزدهمین فینال تاریخ جام جهانی "اروپایی" برگزار شد: در یک سوی میدان هلندی به میدان رفت که ۶ بازی تاکنونی خود را با پیروزی پشت سر گذاشته بود، در یک‌چهارم نهایی برزیل، پرافتخارترین تیم فوتبال جهان، را شکست داده بود و در نیمه‌نهایی از سد اروگوئه گذشته بود.

در سوی دیگر میدان اسپانیا، قهرمان اروپا در سال ۲۰۰۸ قرار داشت که تنها در مرحله‌ی گروهی با یک گل مغلوب سوئیس شده بود؛ در یک‌هشتم نهایی پرتغالی را از پیش رو برداشته بود که تا آن‌زمان هیچ گلی در این رقابت‌ها دریافت نکرده بود و در نیمه‌نهایی هم از سد آلمان گذشته بود که پیش‌تر انگلستان و آرژانتین را به خانه فرستاده بود.

اسپانیا این دیدار را، همان‌طور که انتظار می‌رفت، طوفانی آغاز کرد؛ ضربه‌ی سر سرژیو راموس، مدافع این تیم از باشگاه رئال، در دقیقه‌ی چهارم، نخستین موقعیت خطرناک این تیم روی دروازه‌ی حریف بود؛ ضربه‌ای که در پی ارسالی ایستگاهی شلیک و توسط مارتِن اِستِکِلِنبورگ، دروازه‌بان هلند دفع شد.

هافبک‌های هنرمند اسپانیا در طول بازی میانه‌ی زمین را در اختیار داشتند و مهاجمان تشنه‌ی این تیم هم بارها و بارها دروازه‌ی حریف را با خطر جدی مواجه کردند.

هلندی‌ها در ۱۰ دقیقه‌ی نخست بازی تنها در زمین خود می‌دویدند و دفاع می‌کردند. آنها در این دقایق همان ترسی را از اسپانیا داشتند که تیم آلمان در نیمه‌نهایی درگیر آن بود.

این روند البته در ادامه کمی تعدیل شد و فشار حملات تا اندازه‌ای از روی دروازه‌ی هلند برداشته شد؛ هر چند که نارنجی‌پوشان این تیم از سازماندهی حمله‌ای تمام‌عیار بر روی دروازه‌ی حریف ناتوان بودند.

هلند در ۱۵ دقیقه‌ی پایانی نیمه‌ی نخست از لاک دفاعی خارج شد و چند بار هم در برابر دروازه‌ی قهرمان اروپا خودی نشان داد. این حرکت‌ها اما هر بار با ضدحمله‌های تندوتیز مهاجمان حریف پاسخ داده می‌شدند.

مهم‌ترین موقعیت گلزنی نیمه‌ی نخست برای هلندی‌ها، ضربه‌ی از راه دور آرین روبِن بود که ایکر کاسیاس، وروازه‌بان اسپانیا، آن‌را دفع کرد.

عدم تمرکز دو تیم تا دقایق پایانی نیمه‌ی اول ادامه داشت؛ عاملی که به پاس‌های اشتباه، دستپاچگی و اشتباه‌های تاکتیکی دو طرف منجر می‌شد.

خشونت یکی از ویژگی‌های این بازی در نیمه‌ی نخست بود. ۲۰ خطا در نیمه‌ی اول اتفاق افتادند و هاوارد وِب، داور انگلیسی، تنها در ۳۰ دقیقه‌ی نخست بازی، پنج بار کارت زرد (۳ کارت برای هلند و ۲ کارت برای اسپانیا) خود را از جیب بیرون آورد.

نیمه‌ی نخست با تمام فرازونشیب‌هایش با تساوی بدون گل به پایان رسید.

نیمه‌ی دوم بدون تغییر در ترکیب دو تیم و هم‌چون نیمه‌ی نخست با حمله‌ی اسپانیایی‌ها آغاز شد، با این تفاوت که هلندی‌ها، در مقایسه با نیمه‌ی اول، حملات بیشتری را پاسخ می‌دادند. اسپانیا اما در مجموع بر بازی و زمین مسلط بود. ملی‌پوشان این تیم حتی بارها با پاس‌های کوتاه و زمینی یا حرکات انفرادی به محوطه‌ی خطر هلند هم نفوذ کردند.

دو تیم بارها و بارها خود را به محوطه‌ی جریمه‌ی حریف می‌رساندند یا ضربات ایستگاهی و کرنر به دست می‌آوردند، ضربات پایانی در این موقعیت‌ها اما عموما در دفاع فشرده‌ی حریف بی‌ثمر می‌ماند یا به بیرون زده می‌شد.

اسپانیا در مجموع در خط دفاعی پراشتباه‌تر ظاهر شد. نخستین موقعیت خطرناک گلزنی در نیمه‌ی دوم را هلند و در پی یکی از همین اشتباه‌ها به دست آورد: در این موقعیت که نسبتاً دیر و در دقیقه‌ی ۶۲ بازی دست داد، توپ با اشتباه جرارد پیکه، مدافع ۲۳ ساله‌ی اسپانیا، به آرین روبن هلندی رسید. ایکر کاسیاس، دروازه‌بان اسپانیا، اما ضربه‌ی او را در صحنه‌ای تک‌به‌تک، با پا دفع کرد. ۷ دقیقه‌ی بعد این، یان هایتینگا، مدافع هلند بود که با اشتباه خود توپ را در محوطه‌ی ۵ قدم خودی به داوید ویلیا، مهاجم حریف سپرد، ولی خود بلافاصله موقعیت ۱۰۰ درصد گلزنی را از ویلیا گرفت.

دومین موقعیت ۱۰۰ درصد گلزنی هلند را هم مدافعان اسپانیا برای آرین روبِن آفریدند. این بار اشتباه کارلس پویول، مدافع بارسلونا بود که مهاجم هلند را در دقیقه‌ی ۸۳ با دروازه‌بان تنها گذاشت. دخالت خود پویول و پیکه و خروج به‌موقع ایکر کاسیاس اما این موقعیت را هم از هلندی‌ها گرفت.

بازی سریع و پرکشمکش دو تیم در نهایت و پس از ۹۳ دقیقه، در وقت‌های قانونی به پایان رسید، بدون این‌که توپی از خط دروازه‌ها گذشته باشد. بدین ترتیب، معرفی برنده‌ی جام جهانی نوزدهم، به پس از ۳۰ دقیقه وقت اضافه موکول شد.

۱۵ دقیقه‌ی نخست وقت‌های اضافه به همان ترتیبی بازی شد که دو نیمه‌ی پیش از آن: اسپانیا حمله می‌کرد و هلند دفاع. تنها ۳ دقیقه پس از آغاز بازی در این نیمه، فابریگاس، هافبک اسپانیا که در دقیقه‌ی ۸۷ به جای ژاوی آلونسو به بازی آمده بود، در محوطه‌ی جریمه‌ی حریف و در موقعیتی مشکوک به پنالتی متوقف شد؛ داور انگلیسی اما تنها یک کرنر به سود اسپانیا گرفت.

فابریگاس دو دقیقه‌ی بعد توپ تک‌به‌تک با دروازه‌بان را به پای اِستِکِلِنبورگ کوبید، در حالی که ویلیا در کنار او و در برابر دروازه‌ی خالی قرار داشت.

موقعیت اینیستای اسپانیایی هم در دقیقه‌ی هشتم وقت اضافه با تعلل این هافبک و از راه رسیدن مدافعان نارنجی‌پوش هلند از دست رفت تا دو تیم هم‌چنان بدون گل مساوی بمانند. حرکت یزوس ناواس، هافبک اسپانیا هم که در دقیقه‌ی ۶۰ به جای پدرو به میدان ‌آمده بود، تنها ۲ دقیقه پس از آن به یک کرنر ختم شد.

هلند در مقابل، در این لحظات تنها دفاع می‌کرد و حرکات رو به جلوی این تیم که عموما از جناح راست و توسط روبن برنامه‌ریزی می‌شد، در میانه‌ی راه ناکام می‌ماندند.

تماشاگران حاضر در ورزشگاه "ساکِرسیتی" شهر ژوهانسبورگ در نیمه‌ی نخست وقت‌های اضافه هم شاهد گل نبودند. هلند در سومین دقیقه از وقت اضافه‌ی دوم ده نفره شد: هایتینگا، مدافع این تیم، با خطا بر روی اینیستا در آستانه‌ی محوطه‌ی جریمه‌ی خودی، کارت زرد دوم را دریافت کرد و از زمین بیرون رفت. ژاوی، ستاره‌ی اسپانیا، این ضربه‌ی ایستگاهی را از بالای دروازه‌ی هلند به بیرون زد.

اسپانیا نتیجه‌ی طوفان حمله‌های خود بر روی دروازه‌ی هلند را در دقیقه‌ی ۱۱۸ بازی گرفت. اینیستا بهترین بازیکن زمین از تیم اسپانیا که مدافعان هلند را بسیار آزرده بود، با ضربه‌ی پای راست به پاسی که از فابریگاس گرفته بود، بالاخره دروازه‌ی حریف را گشود.

در ادامه داور چهارم با بالابردن تابلویی که عدد ۲ بر آن نقش بسته بود، نشان داد که قهرمان اروپا در سال ۲۰۰۸، تنها ۴ دقیقه با قهرمانی جهان فاصله دارد؛ اتفاقی که رخ داد و اسپانیا که برای نخستین بار به فینال جام جهانی راه یافته بود، با شکست هلند جام نوزدهم را در آغوش کشید. هلند هم برای بار سوم به مقام دوم جهان رسید.