شورای فعالان ملی مذهبی
احمد زید آبادی را از ستم نجات دهید

به نام خدا
دکتر احمد زید آبادی روزنامه نگار برجسته و فعال سیاسی ملی- مذهبی در بیست و سوم خرداد ماه سال گذشته و در اولین روز پس از انتخابات ریاست جمهوری، به گونه ای غیر متعارف و خشن از جلوی در خانه اش دستگیر و روانه زندان شد. این نحوه دستگیری، فرزندان خردسالش که از آیفون خانه با هراس و دلهره به تماشا نشسته بودند را مدت ها در آزار روحی و روانی شدیدی قرار داد.

بازداشت در سلول انفرادی به مدت ۱۴۱ روز با اعتصاب غذای ۱۷ روزه او همراه بود. چهره تکیده اما سربلند او در نمایش شبه دادگاهی که از تلویزیون سراسری در تابستان گذشته پخش شد، بر وضعیت دشوار روزگار سپری شده زیدآبادی در زندان گواهی می داد. انتقال او به زندان رجایی شهر و هم بند کردنش با زندانیان عادی و مجرمانی که هیچ سنخیت روحی و رفتاری با وی ندارند، بخش دیگری از فشارهای دو چندانی بود که به وی اعمال شده است. این اعمال خلاف قانون نه تنها زندانی را زیر فشار می گذارد بلکه گستردگی آن وابستگان و به ویژه خانواده اش را هم در بر می گیرد.

صدور حکم بی سابقه " ۵ سال حبس و شش سال تبعید در گناباد و محرومیت دائم از فعالیتهای سیاسی و مطبوعاتی و حتی تحلیل شفاهی "، حقوق دانان، فعالان عرصه رسانه ای و تلاش گران حوزه سیاسی و همه انسان های آزاده طرفدار حقوق بشر را با شگفتی تأسف باری روبرو کرد و تأسف بارتر این که این حکم در دادگاه تجدید نظر هم به تائید رسید!

اینک این پرسش اساسی مطرح است که آیا بین مجازاتی این چنین سخت و فعالیت روزنامه نگاری و نیز چند سخنرانی در چهار چوب فعالیت های سیاسی مسالمت آمیز در عرصه انتخابات کمترین تناسب و توازنی برقرار است؟
آیا تصریحات و تاکیدات قانون اساسی به ویژه اصل مرتبط با حقوق ملت مندرج در فصل سوم، در بازداشت و ادامه حبس و محکومیت آقای زیدآبادی مورد اعتنا قرار گرفته است؟

آیا آموزه کاربردی آیه شریفه "اذا حکمتم بین الناس ان تحکموا بالعدل" (هنگامی که بین مردم حکم می کنید همانا به عدالت حکم کنید) مبنی بر رعایت عدالت در هنگام صدور حکم، درباره این روزنامه‌نگار و کنشگر سیاسی، رعایت و مورد توجه صاحبان قدرت، واقع شده است؟

آیا سزاوار و قابل دفاع است که زید آبادی به جرم داشتن نگاهی انتقادی به عملکرد حاکمیت و ابراز آن به صورت شفاف در روزنامه ها و هم چنین اعتقاد به مشی مسالمت آمیز در چالش های سیاسی و هم چنین مقاومت و صبوری در زندان ، با چنان برخوردها و صدور احکامی این چنین روبرو و حتی از حق استفاده از مرخصی نیز محروم شود؟
آیا مفهوم عدالت گستری اسلام در دستگاه قضای این کشور باید چنین تفسیر و کارکردی داشته باشد؟ صادرکنندگان چنین احکامی در پیشگاه خدا و مردم انسان دوست و فهیم ایران و آیندگان چه پاسخی خواهند داشت؟

پس از گذشت یک سال و پس از مجموعه ظلم هایی که به دکتر احمد زید آبادی تحمیل شده بار دیگر از
دست اندرکاران پرونده های فعالان سیاسی می خواهیم از رویکرد ضد قانون اساسی و مغایر با حقوق بشر که در عمل نیز بارها در تاریخ ایران به شکست و بن بست رسیده، دست بردارند و احمد زید آبادی و همه زندانیان سیاسی را آزاد کنند. هم چنین از دست اندرکاران قوه قضاییه می خواهیم بیش از این زیر نفوذ فشارهای سیاسی و امنیتی قرار نگیرند و تنها بر اساس قانون و رعایت بی طرفی کامل و عدالت حکم کنند، زیرا خداوند آگاه به اعمال ماست.

شورای فعالان ملی مذهبی
۱/۴/۸۹