بیانیه كانون نویسندگان ایران
اول ماه مه، روز جهانی كارگر، گرامی باد!

اول ماه مه، روز جهانی كارگر است. در سال ۱۸۸۶ در چنین روزی ۱۰۰هزار كارگر در شیكاگو، آمریكا، با درخواست ۸ ساعت كار روزانه به خیابان‌ها آمدند. اما پلیس تظاهرات و راه‌پیمایی كارگران را وحشیانه سركوب كرد و چهار تن از رهبران طبقه كارگر را به جوخه‌ی اعدام سپرد. از آن پس در بیش‌تر كشورهای جهان، زنان و مردان كارگر و تشكل‌های آزاد كارگری هر سال در اول ماه مه، آزادانه و فارغ‌بال، به خیابان‌ها می‌آیند و با جشن و پای‌كوبی خاطره‌ی این روز را گرامی می‌دارند. در این روز كارگران بار دیگر بر حق خود برای برپاداشتن جهانی فارغ از ستمِ سرمایه، استثمار، نابرابری، تبعیض جنسیتی، بیكاری و ترس از بیكاری، اعدام و شكنجه، جنگ و آزادی‌كُشی و سانسور، و در یك كلام،‌ ساختن جهانی شایسته‌ی انسانِ آزاد پا می‌فشارند.

در ایران، اگرچه روز جهانی كارگر را،‌ هم در اواخر رژیم گذشته و هم پس از انقلاب در حاكمیت كنونی، ظاهراً به رسمیت شناخته‌اند، در واقعیت امر، همواره از تشكیل هر گونه تشكل آزاد و مستقل كارگری با سركوب و بند و زندان جلوگیری شده، و اول ماه مه - روز كارگر- یا روز تعقیب و گریز و ضرب‌وشتم كارگران بوده است یا روز نمایش‌های فرمایشی دولتی.

كانون نویسندگان ایران،‌ كه تشكلی آزاد و مستقل است، ضمن شادباش این روز فرخنده به كارگران و همه‌ی مردم زحمتكش، به حكم منشور خود كه خواهان آزادی بیان و قلم و اندیشه در همه‌ی عرصه‌ها برای همگان است، بر پا داشتن تشكل‌های آزاد و مستقل كارگری و برگزاری آزادانه‌ی جشن بزرگ اول ماه مه را حق بی‌چون‌وچرای كارگران ایران می‌داند، و خواهان آزادی همه‌ی كارگرانی است كه به خاطر پی‌گیری این حق مسلّم خود در بند شده‌اند.

كانون نویسندگان ایران
۹ اردیبهشت ۸۹