نوروز: خانواده‌های زندانیان سیاسی در نهمین بیانیه خود با اعلام اینکه تحمل آنان برای تماشای سناریوسازی های پی در پی کودتاگران و خاطیان به نهایت خود رسیده است هشدار داده‌اند که در صورت ادامه این روند دست به اقدامات دیگری خواهند زد.


بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدایی که مرگ و زندگی مان به دست اوست و هم اوست تقدیرکننده روز و شبمان.

نزدیک به سه ماه از اولین بازداشت غیرقانونی پس از انتخابات می گذرد و متأسفانه علیرغم تغییرات صورت گرفته در قوه قضائیه شامل جابجایی مسئولان عالی رتبه قضایی، جامعۀ ملتهب از محبوس شدن بهترین، مومن ترین و وفادارترین فرزندانش به نظام وانقلاب، شاهد تغییری اساسی در روند رسیدگی به وضعیت این عزیزان نیست. هنوز مدیران خدوم و خدمتگزاران صدیق انقلاب در سلول های انفرادی و در شرایط بسیار بد بهداشتی که سلامتشان را به طور جدی به مخاطره افکنده است، به سر می برند و به بهانه ادامه مراحل تحقیقات ملاقاتشان با وکلای تعیینی امکان پذیر نیست و تماس تلفنی و ملاقات با خانواده نیز که حق شرعی و انسانی و قانونی آنان است به سختی و با تأخیر زیاد و منت فراوان حاصل می شود به نحوی که حق طبیعی ما بدون رعایت حرمت و کرامت انسانی، بصورت صدقه داده می شود و با این همه ما فریادزده و می زنیم که" افوّض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد" و به مجریان قانون گوشزد می کنیم که در کشور اسلامی، امور خود و عزیزان دربندمان را با ناامیدی از بندگان خدا به خود او واگذار کرده ایم اما این باور و اعتقاد بدان معنا نیست که بر ظلمی که به ما و عزیزانمان می رود سکوت کنیم و دم برنیاوریم.

پس از گذشت نزدیک به سه ماه، در شرایطی نهمین بیانیه دادخواهانه خود را منتشر می کنیم که صدایمان در سانسور و اختناق خبری شدید رسانه های دولتی و حتی غیردولتی به گوش همه مردم حق طلب و آزادی خواه کشورمان نمی رسد و هرچه صدای ما بلندتر می شود، هیاهو و جنجال رسانه های اهریمنی نیز بیشتر می شود. رسانه هایی که دست اندرکاران آن، خود عامل آشوب و فتنه اند و اسناد و مدارک فراوان از قبل از انتخابات تاکنون دالّ بر مجرمیت آنان به دلیل انتشار دروغ و بستن افترا به اشخاص حقیقی و حقوقی توسط آنان موجود است و عجبا که حتی استقلال قوه قضائیه در برابر مصونیت آهنین آنان و عروسک گردانان پشت صحنه شان به زانو درآمده است و شکایت هایی که علیه آنان شده به هیچ گرفته می شود و چه بسا شاکی در عوض مشتكی عنه مجازات می شود.

پس از بیش از صد و دوازده روز در شرایطی بار دیگر لب به سخن گشوده و بر مواضع حقمان پافشاری می کنیم که مسئولین محترم به جای رسیدگی عاجل به وضعیت زندانیان سیاسی، تلاش می کنند این روند غیرقانونی را عادی جلوه داده به عزیزانمان تحت فشارهای داخل زندان و به خانواده هایشان با بی اعتنایی ها، بی حرمتی ها و عدم پاسخگویی، و به افكار عمومی با نمایش های بی مبنای تكراری،‌ بباورانند که به واقع عوامل اغتشاش در حبس‌اند و اسارت آنان موجب آرامش جامعه شده است. و این درحالی است که حضور مستمر معترضین عدالت طلب و آزادی خواه از راهپیمایی های آرام پس از انتخابات تا راهپیمایی باشکوه روز قدس، روز مقابله با ظلم و حمایت از مظلومین در سراسر عالم و تا هم اکنون نشانگر این واقعیت است که به گفته مراجع عالیقدر و با تأکید همه صاحبان درک و فهم از شرایط کشور و ویژگی های جامعه ایرانی، این حرکت و جنبش سبز، عقبه مردمی دارد و انکار این واقعیت نه تنها اصل مسئله را پاک نمی کند بلکه اصرار بر انکار و پافشاری بر اقدامات غلط ازجمله ادامه دستگیری ها به هرچه ملتهب تر شدن جامعه مدد می رساند.

اینک ما خانواده هایی که نزدیک سه ماه است زندگی خصوصی و اجتماعیمان به دلیل سوء مدیریت قضایی و تخلفات بیّن قانونی و تفتیش و بازرسی های غیرقانونی و مداخلات روحی و روانی، دچار اختلال شده است با صدایی بلند به مسئولین قوه قضائیه و صاحبان حلّ و عقد هشدار می دهیم که آدرس را عوضی نروند و به جای نشانه رفتن معتقدترین و ایثارگرترین و صدیق ترین فرزندان نسل گذشته و جدید انقلاب به سراغ کسانی بروند که دست در دست دشمنان این ملک و میهن با برافروختن آتش فتنه هرروز به التهابات دامن می زنند.

هشدار می دهیم که نخوت و غرور دولتیان، سستی و رخوت مجریان قانون و غفلت و بی اعتنایی نمایندگان مردم، می رود که کاسه صبر ما را لبریز کند.

هشدار می دهیم که ما مظلومان محروم از حقوق انسانی و شرعی و قانونی خود می توانیم فریاد مظلومانه خود را با فریاد گروه های مختلف این امت آگاه و در صحنه پیوند بزنیم تا پژواک آن خواب را از چشمان آنان که خود را به بی خبری زده اند و آنان که لجوجانه می خواهند فرزندان ملت را در مقابل ملت قرار دهند، برباید. اگر تا امروز صدای الله اکبرمان را جلوی دیوارهای بلند اوین تنها به گوش عزیزانمان رسانیده ایم که با ذکر خدا قلب هایشان آرام گیرد می شود غریو ظلم ستیز الله اکبر را مانند سیلی از دامنه های البرز تا دشت های لاله گون سراسر ایران عزیز جاری کرد. می توان این فریادها را که از گلوی خسته ما بیرون می آید به فریاد جوانان رشید و معتقدی که در مکتب حسین(ع) و روح الله درس ظلم ستیزی آموخته اند گره زد تا مهری که بر دل ها خورده و صمٌ بکمٌ عمیٌ ساخته بشکند.

نزدیك سه ماه از حبس غیرقانونی عزیزان ما در محبس که باید اندرزگاه خاطیان باشد می گذرد و خاطیان همچنان در حجره های سیاه و تاریک خود فتنه گری می کنند و از فروافتادن پرده ها هم دیگر بیمی ندارند و عوامل سرسپرده شان در رسانه های دولتی به پشتگرمی آنان مصرانه و مستمر بر طبل فتنه می کوبند و این داستان تلخ ادامه دارد.

ما خانواده زندانیان سیاسی طی این سه ماه بارها طبق تکلیف شرعی و وظیفه انسانی خود هشدار دادیم و اتمام حجت کردیم و اینک که علاوه بر روان خسته بهترین های دربندمان جسم عزیزشان نیز آماج امراض و بیماری های حاصل از بودن در محیط غیربهداشتی زندان قرار گرفته با ابراز نگرانی شدید از وضعیت عزیزانمان اعلام می کنیم که بیم جان آنان را داریم و بار دیگر هشدار می دهیم که به مخاطره افتادن سلامت زندانیان سیاسی از سردمداران قهرمان اصلاحات تا فرزندان برومند و افتخارآفرینشان که قهرمانان واقعی این سرزمین بوده و خواهند بود، هزینه های گزاف برای حکومت دارد و مقصرین نه تنها در محکمه عدل الهی مواخذه خواهند شد بلکه در همین سرای فانی نیز از آتش قهر و انتقام مردم مصون نخواهند ماند.

در پایان ضمن درخواست مجدد آزادی عاجل همه عزیزان، مردان و زنان و جوانان دربند در پیشگاه مراجع عظام، علمای اعلام، اندیشمندان و فرهیختگان و اساتید و فرهنگیان و گروه های مرجع و همه مردم رشید و آگاه کشورمان اعلام می داریم که اگر این درخواست ما همچنان توسط مسئولین ذی ربط بی جواب بماند، علیرغم میلمان چاره ای جز مراجعه به مراجع بین المللی باقی نمی ماند. و توصیه مشفقانه ما فرزندان امام و یاران انقلاب این است که بزرگان، تدبیر ملک خویش کنند و پناه بردن فرزندان این خانه را به بیگانه نپسندند و قبل از ادعای استقرار عدل جهانی و صدور انقلاب، به حفظ دستاوردهای ارزشمند انقلاب و حراست از یادگارهای ارجمند آن که همان استقلال و آزادی و جمهوریت و اسلامیت توأمان نظام است بیندیشند و بپردازند. لاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم.

11/7/1388