مدرسه فمینیستی: جایزه سیمون دوبووار امسال به کمپین یک میلیون امضاء در ایران، تعلق گرفت. این جایزه با عنوان «برای رهایی زنان» با هدف کمک به بسیج همبستگی بین المللی زنان، تاکید دوباره بر حقوق زنان، تضمین حمایت از کسانی که امروز در مبارزه جان خود را در معرض خطر قرار می دهند و پشتیبانی از ایده برابری و صلح آنان بنیاد گذاشته شد.

این جایزه سال گذشته در ۹ ژانویه روز تولد سیمون دوبووار و به مناسبت یک صدمین سالروز تولدش بنیاد گذاشته شد. اولین جایزه سیمون دوبووار در ۹ ژانویه سال گذشته (2008 میلادی) در دانشگاه سوربن پاریس از سوی هئیت داوران بین المللی به تسلیمه نسرین، نویسنده بنگلادشی، و ایان هیرسی علی، عضو سابق پارلمان آلمان تعلق گرفت. این جایزه به تسلیمه نسرین به دلیل به خطر انداختن جان اش برای آزادی زنان تعلق گرفت. تسلیمه نسرین اولین دریافت کننده این جایزه بود که هدف اش حمایت از حقوق زنان است. تسلیمه نسرین نویسنده متولد بنگلادش است.

در هیئت داوران بین المللی جایزه سیمون دوبووار با ریاست جولیا کریستوا، فیلسوف سرشناس فمینیست، کسانی مانند الیزابت بدینتر (فیلسوف فمینیست)، کیت میلت و الیس شوارتزر، اینگرید بتانکورت، سیلویا بون دوبووار (Sylvie Le Bon De Beauvoir)، دختر خوانده و وارث او، کلود لانزمن (Claude Lanzmann)، مدیر مجله «عصر مدرن» که سیمون دوبووار و ژان پل سارتر آن را پایه گذاری کردند، همچنین چهره های دیگری مانند آن زلانسکی (Anne Zelensky) ، از موسسان اتحادیه بین المللی دفاع از حقوق زنان، و همکارش آنی شوگر (Annie Sugier )، یولاندا پاترسون (Yolanda Patterson)، مسئول انجمن سیمون دوبوار در دانشگاه کالیفرنیا، دانیل سالناو (Danièle Sallenave) و کلایر اشرلی (Claire Etcherelli)، نویسنده، لیلان کندل (Lilane Kandel)، جامعه شناس، ژورن لارسون (Bjorn Larsson)، استاد دانشگاه در سوئد، جوزیان ساویجنیو (Josyane Savigneau)، روزنامه نگار در روزنامه لوموند، آن ارناکس (Annie Ernaux)، نویسنده، الیزابت فالایز Elizabeth Fallaize) )، پروفسور در دانشگاه آکسفورد، آیس کیران (Ayse Kiran)، استاد دانشگاه در ترکیه، لیندا ویل-کوریل ((Linda Weil-Curiel، وکیل دعاوی، آن ماری لیزین Anne-Marie Lizin))، سناتور بلژیکی، میشل کایلMichel Kail) )، مدیر مجله انسان و جامعه، جرارد بونال Gérard Bonal))، نویسنده، آنت لوی ویلارد Annette Lévy-Willard))، روزنامه نگار لیبراسیون، مادلین گوبیل نوئل(Madeleine Gobeil-Noel) ، مسئول هنری یونسکو عضویت دارند.

به گزارش رادیو فرانسه خانم جولیا کریستوا ، نویسنده و روانکاو معروف فرانسوی که بنیانگذار و رئیس هیأت داوران این جایزه است اظهار داشت: "سیمون دو بوار دنبالۀ مبارزۀ زنان را که دو قرن است ادامه دارد در دست گرفت . سیمون دو بوار با کتابش "جنس دوم"، که شهرتی جهانی دارد، انقلابی در این جنبش بوجود آورد. هیات داوران این جایزه که حدود بیست شخصیت جهانی را در برمی گیرد و چندین زن و مرد نویسنده، جامعه شناس، فیلسوف، روزنامه نگار و سیاستمدار در آن شرکت دارند امسال خواسته اند بر این نکته انگشت بگذارند که مبارزه برای حقوق زنان تنها مسئلۀ زنان فرانسوی، اروپایی و غربی نیست بلکه زنان را در تقریباً سراسر جهان به خود جلب کرده است. سال گذشته این چایزه به تسلیمه نسرین که تحت تعقیب و آزار است داده شد.امسال ما سخت تحت تأثیر جسارت زنان ایرانی و بدیع بودن شکل مبارزه اشان قرار گرفتیم. این جنبش کار مهمی را در جهت توضیح معنا و ماهیت حقوق بشر و حقوق زنان به خود زنان انجام می دهدو آن ها را تشویق می کند که علیه تضعیقات مبارزه کنند. کمپین یک میلیون امضاء جنبش بدیع و تازه ایست چون بر محور یک زن پیشرو و مشهور شکل نگرفته است بلکه جنبش وسیع است زیرا زنانی که در آن فعال هستندبه دیدار زنان دیگر می روند، با آن ها بحث می کنند ، خانه به خانه سر می زنند و حقوق زنان را تک به تک به آن ها توضیح می دهند. از این طریق و از راه اینترنت یک شبکۀ وسیع فکری بوجود می آورند که همنوع زنی را ، از اقشار کم درآمد گرفته تا زنان مرفه، در بر می گیرد و این دقیقاً با روح کار سیمون دو بووار همخوانی دارد. ما با اهدای این جایزه می خواهیم این زنان را تشویق کنیم و علاقه ، عشق و همبستگی خود را به آنها نشان دهیم".

درباره سیمون دوبوار و «جنس دوم»

سیمون دوبووار فیلسوف و نظریه پرداز فمینیست فرانسوی کتاب برجسته خود «جنس دوم» را در ژوئن 1949 میلادی منتشر کرد. در نخستین هفته انتشار این اثر گرانبها (که الهام بخش جنبش های آزادی زنان در آمریکا و فرانسه شد) بیش از 22 هزار نسخه به فروش رسید. دوبووار خود در پیشگفتار کتاب می نویسد: « اگر کتاب من به زن ها کمک کرده علت این است که این کتاب افکار آن ها را بیان کرده است و زن ها نیز متقابلا حقیقت شان را به آن بخشیده اند.» همان طور که خالق «جنس دوم» می گوید نوشتن این کتاب با این پرسش آغاز شد که زن بودنش چه تاثیری در سرنوشتش دارد و به تدریج به این نتیجه رسید که: «برای این کار نخست باید وضع زنان را به طور کلی توصیف» کند. بدین سان بود که سیمون دوبوار که به مرز چهل سالگی پا می گذاشت به واقعیتی دست یافت که تا آن موقع آن را منکر می شد یعنی زن بودنش را. از این رو نوشت: «امروز می دانم که اگر بخواهم خود را تعریف کنم، نخستین چیزی که باید بگویم این است که من یک زن هستم».

پرسش کانونی که دوبووار در «جنس دوم» در صدد پاسخ به آن برآمد این است که: «منشاء این که زن به عنوان «دیگری» در جهان شناخته شده چیست؟» به نظر سیمون دوبووار طرد جهان بینی زنانه موجود، عامل آزادی زنان است و بدین سان است که زنان می توانند به حیطه وجدان و خودآگاهی مستقل و اصیل زنانه برسند. تحلیل های دوبووار در جنس دوم دستاوردهای مهمی برای نهضت فمینیستی به همراه داشت اگر چه بعدها بخش هایی از نظرات او توسط برخی فمینیست ها به نقد کشیده شد.

دوبووار دیباچه کتاب جنس دوم خود را چنین آغاز می کند: « مشاجره برابری حقوق زن و مرد به اندازه کافی مرکب قلم صرف خود کرده است و این زمان تقریبا خاتمه یافته است. با این همه باز از آن سخن به میان می آید و به نظر نمی رسد که یاوه های حجیمی که در طول قرن اخیر بیان گردیده، مسئله را خیلی روشن کرده باشد.»

در آوریل 1971 هنگامی که جنبش آزادی زنان (M L F ) بیانیه «343 زن» را صادر کرد سیمون دوبووار به این سازمان پیوست و یکی از امضا کنندگان این بیانیه شد.

در ژوئن 1972 دوبووار به همراه حقوقدانی به نام ژیزل حلیمی جمعیتی به نام «شوازیر» (به معنی: انتخاب) را بنیاد گذاشت و در 8 مارس 1974 به ریاست «مجمع حقوق زنان» انتخاب گردید. از سیمون دوبووار 22 کتاب به یادگار مانده است.

جایزه این زن بزرگ و نظریه پرداز متعهد و مدافع برابری که امسال (2009) به کمپین یک میلیون امضاء تعلق گرفته است مایه مباهات و سبب دلگرمی و تعهد بیشتر همه ما فعالان کمپین یک میلیون امضا نسبت به ادامه راه مسالمت آمیزمان خواهد بود.