ایران امروز - عفو بین الملل روز ۲۸ ماه مه ۲۰۰۸ گزارش کاملی از روند نقض حقوق بشر در کشورهای گوناگون جهان ارائه کرد.

متن گزارش عفو بین الملل درباره کشورهای فارسی زبان - ایران، افغانستان و تاجیکستان، به فارسی نیز انتشار یافته و در بخش حقوق بشر ایران امروز قابل دسترسی است.

خانم ایرین خان، دبیر کل عفو بین الملل، در این اطلاعیه مطبوعاتی از چین، ایالات متحده، روسیه و اتحادیه اروپا انتقاد کرد و بیان داشت که پرقدرت ترین ها باید در رهبری سرمشق دیگران شوند. متن اطلاعیه مطبوعاتی عفو بین الملل به شرح زیر است.

‏ ۶۰ سال قصور از حقوق بشر ــ دولت ها باید پوزش بخواهند و فوراً اقدام کنند

‏(لندن) عفو بین‌الملل امروز از رهبران جهان خواست به خاطر شش دهه کوتاهی در رعایت ‏حقوق بشر پوزش بخواهند و خود را دوباره به کسب پیشرفت‌های مشخص متعهد کنند.‏

آیرین خان، دبیر کل عفو بین‌الملل، در هنگام ارائه‌ی گزارش ۲۰۰۸ عفو بین‌الملل: وضع حقوق ‏بشر در جهان، گفت: «نقاط انفجاری انسانی در دارفور، زیمبابوه، غزه، عراق و میانمار اقدام ‏فوری می‌طلبند.»‏

‏«بی‌عدالتی، نابرابری و مصونیت از مجازات نشانه‌های شاخص جهان امروز ما هستند. دولت‌ها ‏باید هم‌اکنون برای از میان برداشتن شکاف بین وعده و عملکرد اقدام کنند.»‏

گزارش ۲۰۰۸ عفو بین‌الملل نشان می‌دهد که شصت سال پس از تصویب بیانیه‌ی جهانی حقوق ‏بشر در سازمان ملل، در حداقل ۸۱ کشور مردم هنوز شکنجه می‌شوند یا مورد بدرفتاری قرار ‏می‌گیرند، در حداقل ۵۴ کشور با محاکمه‌های نامنصفانه روبرو هستند و در حداقل ۷۷ کشور ‏اجازه بیان آزاد را ندارند.‏

خانم خان گفت: «شاخص ۲۰۰۷ ناتوانی دولت‌های غربی و تزلزل یا بی‌میلی قدرت‌های ‏نوظهور در برخورد به بدترین بحران‌های حقوق بشری اعم از درگیری‌های ریشه‌دار تا ‏نابرابری‌های رو به رشدی بود که میلیون‌ها نفر را عقب نگه می‌دارند.»‏

عفو بین‌الملل هشدار داد که بزرگترین تهدید برای آینده‌ی حقوق بشر فقدان یک پنداره‌ی مشترک ‏و یک رهبری دسته‌جمعی است.‏

خانم خان گفت: «۲۰۰۸ فرصتی بی‌سابقه برای رهبرانی که تازه به قدرت می‌رسند و ‏کشورهایی که در صحنه‌ی جهانی ظاهر می‌شوند فراهم می‌کند تا به جهت‌گیری تازه‌ای دست ‏بزنند و سیاست‌ها و رویه‌های کوته‌بینانه‌ا‌ی را رد کنند که در سال‌های اخیرجهان را به جایی ‏خطرناک‌تر و در تفرقه تبدیل کرده‌اند.»‏

عفو بین‌الملل از دولت‌ها دعوت کرد الگوی تازه‌ای برای رهبری دسته‌جمعیِِِ مبتنی بر اصول ‏بیانیه‌ی جهانی حقوق بشر ارائه کنند.‏

خانم خان گفت: «پرقدرت‌ترین‌ها باید در رهبری سرمشق دیگران شوند.»‏

• چین باید به وعده‌های حقوق بشری که در زمان بازی‌های المپیک می‌دهد وفادار بماند و ‏آزادی بیان و آزادی مطبوعات را مجاز کند و به «بازآموزی از طریق کار» پایان دهد.‏

• ایالات متحده آمریکا باید بازداشتگاه گوانتانامو و بازداشتگاه‌های مخفی را تعطیل کند، ‏بازداشت‌شدگان را طبق استاتداردهای محاکمه‌ی منصفانه‌ تحت پیگرد قضایی قرار دهد یا ‏آنها را آزاد کند و با صراحت به کارگیری شکنجه و بدرفتاری را رد کند.‏

• روسیه باید تحمل بیشتری برای مخالفت سیاسی نشان دهد و به هیچ‌وجه مصونیت از ‏پیگرد را در مورد تعدی به حقوق بشر در چچن تحمل نکند.‏

• اتحادیه‌ی اروپا باید شرکت اعضایش را در «تحویل» مظنونان تروریسم را مورد تحقیق ‏قرار دهد و همان معیاری را برای حقوق بشراعضای خودش قائل شود که برای ‏کشورهای دیگر قائل می‌شود.‏

خانم خان هشدار داد: «رهبران جهان انکار می‌کنند، اما کوتاهی آنها از اقدام هزینه‌ی زیادی ‏دارد. همانطور که در افغانستان و عراق دیده می‌شود، مشکلات حقوق بشر فجایع مجزا نیستند، ‏بلکه به ویروس‌هایی می‌مانند که می‌توانند به سرعت مبتلا کنند و پخش شوند و همه‌ی ما را به ‏خطر بیندازند.»‏

‏«دولت‌ها امروزه باید همان میزان از بصیرت، شجاعت و تعهد را نشان بدهند که شصت سال ‏پیش سازمان ملل را به تصویب بیانیه‌ی جهانی حقوق بشر هدایت کرد.»‏

‏«تقاضای مردم برای عدالت، آزادی و برابری رو به رشد است.»‏

بعضی از چشمگیرترین تصویرهای ۲۰۰۷ مربوط به راهب‌ها در میانمار، وکلا در پاکستان و ‏فعالان زن در ایران بود.‏

خانم خان گفت: «مردمِ ناراضی و عصبانی سکوت نخواهند کرد و رهبران به قیمت خطر برای ‏خود آنها را نادیده می‌گیرند.»‏

توضیحات:‏

‏۱-‏ ‏ گزارش ۲۰۰۸ عفو بین‌الملل، ارزیابی سالانه‌ی‌ جهانی سازمان از حقوق بشر، که در ‏شصتمین سالگرد تصویب بیانیه‌ی جهانی حقوق بشر منتشر می‌شود، ۱۵۰ کشور را در ‏بر می‌گیرد.‏

۱-‏ گزارش روندهای زیر را برجسته می‌سازد:‏

• هدف قرار دادن غیرنظامیان به وسیله‌ی گروه‌های مسلح و نیروهای دولتیِ ‏برخوردار از مصونیت؛
• خشونت فراگیر علیه زنان؛
• تبلیغ شکنجه و بدرفتاری به عنوان شکل‌های قابل‌ پذیرش کسب اطلاعات؛‏
• سرکوب مخالفت و حمله به روزنامه‌نگاران و فعالان؛
• فقدان حمایت از آوارگان، پناه‌جویان و مهاجران؛
• انکار حقوق اقتصادی و اجتماعی؛ و
• طفره رفتن از پاسخگویی جمعی در برابر تعدی به حقوق بشر.‏

‏3-‏ عفو بین‌الملل پیشرفت انجام شده در شصت ساله گذشته را مورد توجه قرار داد، به ویژه ‏قوانین و نهاد‌های حقوق بشری، پشتیبانی رو به رشد از پایان دادن به مجازات مرگ، ‏پیگرد قضایی برخی از پرونده‌های مربوط به جنایت‌های جنگی و جنایت‌های علیه ‏بشریت در دادگاه‌های بین‌المللی و دادگاه‌های کشوری.‏

‏۴-‏ بیانیه‌ی جهانی حقوق بشر در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ در سازمان ملل به تصویب رسید.‏

۵-‏ بازآموزی از طریق کار یک سیستم بازداشت کیفری است که پلیس در چین بدون تفهیم ‏اتهام، محاکمه یا رسیدگی قضایی تا چهارسال اعمال می‌کند.‏

ارقام و اطلاعات، مطالب شنیداری ـ دیداری، جزئیات رویدادهای رسانه‌ای و دیگر اطلاعات در ‏این پیوند در دسترس است:‏‎ http://report2008.amnesty.org/press-area/en ‎

برای اطلاعات بیشتر یا انجام مصاحبه با یکی از سخنگویان عفو بین‌الملل یا دسترسی به یکی از ‏مطالعات موردی ما، با دفتر مطبوعاتی به شماره‌ی 5566 7413 020 یا ‏press@amnesty.org‏ ‏تماس بگیرید.‏