پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - Thursday 28 March 2024
ايران امروز
iran-emrooz.net | Sun, 02.12.2007, 13:46


بيست و هفتمين كنفرانس كشورى نمايندگان اتحاد ۹۰ – سبزها

۲۳ تا ۲۵ نوامبر ۲۰۰۷، مجتمع كنگره ها، نورنبرگ
شماره قرار: Antrag V 22 – neu

ايران: دفاع از حقوق بشر، توقف رويارويى نظامى، منع بمب اتمى
اين قرار به تصويب كنفرانس كشورى نمايندگان مى رسد:
برنامه اتمى ايران، كل منطقه خاور نزديك و ميانه را با خطر يك مبارزه تسليحاتى هسته اى همراه با عواقبى غير قابل پيش بينى براى نظام منع گسترش سلاحهاى هسته اى و صلح جهانى روبرو مى كند. اين منطقه علاوه بر اين بر اثر جنگ عراق بى ثبات شده است. همزمان، تداركات دولت ايالات متحده براى يك درگيرى نظامى ما را به شدت نگران كرده است. دولتهاى عضو قرارداد منع گسترش سلاح هاى هسته اى، حق استفاده صلح آميز از انرژى اتمى را دارند. اما اين حق، با تعهد شفافيت برنامه اتمى براى آژانس بين المللى انرژى اتمى همراه است. ايران، مدتها برنامه هايى سرى به ويژه براى غنى سازى اورانيوم و توليد پلوتونيوم پيش برده است. اين برنامه ها براى يك پروژه غيرنظامى اتمى در ايران، ضرورى نيستند. از اين رو، ظن مستدلى وجود دارد كه ايران از مدتها پيش در پى توليد بمب اتمى است.

هنگامى كه در سال ۲۰۰۳ با كشف برنامه سرى اتمى ايران، حساسيت وضع روشن شد، وزراى خارجه آلمان، فرانسه و بريتانيا به اتفاق هم به تهران سفر كردند. اين سفر، آغاز روند مذاكرات ترويكاى اتحاديه اروپا بود كه اكنون مسئوليت آن بر عهده همه اعضاى دائمى شوراى امنيت سازمان ملل متحد به عنوان گروه «۳ به علاوه ۳» (ترويكاى اروپا به علاوه ساير اعضاى دائمى شوراى امنيت يعنى ايالات متحده، چين و روسيه) است. بدين ترتيب، سياست خارجى سبزها نقش تعيين كننده اى در ايجاد چشم انداز حال مسالمت آميز اختلاف بر سر برنامه اتمى ايران داشت (اشاره به عضويت يوشكا فيشر وزير خارجه سابق آلمان در حزب سبز – مترجم). در آن مرحله، ايران غنى سازى اورانيوم را متوقف كرد. اما در زمان دولت ميانه رو خاتمى رئيس جمهور، راه حل نهايى حاصل نشد.

احمدى نژاد رئيس جمهور جديد، در اقدامى نمادين دستور ازسرگيرى غنى سازى اورانيوم را داد و در عين حال تهديد به «پاك كردن اسرائيل از نقشه جغرافيا» نمود. بر اينها بايد انكار انزجاربرانگيز هولوكاست از جانب او را افزود. رئيس جمهور ايران با انگيزه هاى سياسى، واقعيت كشتار بى همانند و سيستماتيك ميليونها انسان را زير سئوال برده است. علاوه بر اين، ايران موشكهاى ميان بردى در اختيار دارد كه با آن مى تواند قلمرو اسرائيل را هدف قرار دهد.
گروه «سه به علاوه سه» در سال ۲۰۰۶ به ايران پيشنهاد مذاكره درباره همكارى گسترده اقتصادى و هسته اى ارائه داد. شرط چنين مذاكراتى، توقف غنى سازى اورانيوم اعلام شده است تا ايران نتواند در خلال مذاكرات، طرفهاى خود را در مقابل عملى انجام شده قرار دهد. اما ايران با اين شرط مخالف است. از اين رو، شوراى امنيت سازمان ملل در دسامبر ۲۰۰۶ بدون رأى مخالف تشخيص داد كه برنامه اتمى ايران امنيت بين المللى را در معرض خطر قرار داده است و سپس به علت تداوم خوددارى ايران از توقف غنى سازى اورانيوم، دو مرحله از تحريمها را تصويب كرد. اما درِ مذاكره همچنان به روى ايران باز است. بدين منظور بايد بر مبناى مصوبات شوراى امنيت، سازشى در مورد مسئله غنى سازى اورانيوم يافت. اين امر نبايد با تكروى ها، مخلوط كردن مسئله با مقاصد ديگر يا پيش شرط ها، از سوى هر طرف كه عنوان شود، با مانع مواجه گردد. در اين رابطه بايد پيشنهادهايى را در نظر گرفت كه البرادعى مدير كل آژانس بين المللى انرژى اتمى ارائه داده است. كشورهاى شوراى همكارى خليج نيز پيشنهاد مهمى براى حل مسئله غنى سازى به ايران داده اند. اين پيشنهاد شامل غنى سازى مشترك در يك كشور ثالث بى طرف مانند سوئيس است.

در تاريخ ۱۵ نوامبر، آژانس تأييد كرد كه همكارى ايران در روشن شدن مسائل قديمى نيازمند به بررسى، به گونه اى آشكار بهبود يافته است. اما اين گزارش بدين نتيجه مى رسد كه اطلاعات آژانس درباره برنامه اتمى فعلى ايران در حال كاهش است و از اين رو از رهبرى ايران مى خواهد به پروتكل الحاقى قرارداد منع گسترش سلاح هاى هسته اى پيوسته، به عنوان اقدام اعتمادساز، غنى سازى را دوباره معلق كند. در پايان نوامبر، خاوير سولانا مسئول سياست خارجى اتحاديه اروپا نيز به شوراى امنيت سازمان ملل درباره آمادگى يا عدم آمادگى ايران براى توقف غنى سازى گزارش خواهد داد. بر مبناى اين دو گزارش، شوراى امنيت سازمان ملل درباره اقدامات بعدى خود تصميم خواهد گرفت.

اما به موازات پيشبرد روند بين المللى مذاكرات، ارتش آمريكا خود را آماده وارد آوردن يك ضربه نظامى به ايران مى كند. در اين راستا، دولت ايالات متحده به يك گفتمان غيرمسئولانه رويارويى متوسل شده است. بوش رئيس جمهورى ايالات متحده نيز امكان يك ضربه نظامى را به صراحت رد نمى كند و هشدار مى دهد اگر ايران به سلاح هاى اتمى دست يابد ممكن است «جنگ جهانى سوم» درگيرد. علاوه بر اين، بحران ايران نقش دستاويز براى برنامه دفاع ضدموشكى آمريكا در اروپاى مركزى را دارد. اين برنامه دفاع ضد موشكى آمريكا، آسيبى جدى به توازن قواى بين المللى وارد مى كند و مورد مخالفت اتحاد ۹۰ – سبزهاست. تشديد تحريمهاى يكجانبه از سوى آمريكا و نيز تلاشهاى دولت آمريكا براى تأثيرگذارى بر شركاى تجارى اروپايى ايران از طريق تهديد به تحريم نيز در خدمت يكپارچگى جامعه بين المللى نيست.

آنگلا مركل در آخرين سفر خود با آمريكا هيچ مخالفتى با اين رفتار واشينگتن ابراز نكرد. بر عكس، او از يك سو خواهان راه حلى ديپلماتيك شد، بدون آنكه از سوى ديگر، تهديدهاى نظامى دولت بوش را مورد انتقاد قرار دهد. بر زمينه تداركات واقعى نظامى، گفتمان رويارويى مخل يك راه حل ديپلماتيك است و يكپارچگى جامعه بين المللى را به خطر مى افكند. بدين ترتيب، گفتمان رويارويى تبديل به يك «پيش گويى خودكار» self fullfilling prophecy مى شود كه عاقبت آن عليرغم همه انكارها، حمله به ايران است. چنين حمله اى، عواقب فاجعه بار براى ثبات منطقه و صلح بين الملل خواهد داشت. نمونه ترس آور جنگ عراق، اين امر را روشن كرده است.
در خود ايران در پى انتخاب احمدى نژاد به رياست جمهورى، نقض حقوق بشر به شدت افزايش يافته است. تا كنون صدها هزار پناهنده افغان با خشونت بسيار از ايران اخراج شده اند. قتل زندانيان سياسى، اعدام همجنس گرايان، سنگسار «مجرمان جنسى» - از جمله افراد زير سن قانونى – و نيز اجراى مجازات وحشيانه بدنى و اعدام حتى براى جرايم جزيى، پديده هاى دهشتناك روزمره در ايرانند. در اين ميان حتى الزامات اثبات جرم طبق مقررات شرع كه مورد استناد مقامات ايران است نيز رعايت نمى شود. ايران به گونه اى فاحش معاهده نامه حقوق شهروندى و سياسى را كه خود نيز آن را امضا كرده است و نيز منشور حقوق كودكان را نقض مى كند. تعهدات منتج از اين پيمانها اهميتى كمتر از تعهدات مبتنى بر قرارداد منع گسترش سلاحهاى هسته اى ندارند.

در ۹ ماه نخست سال ۲۰۰۷ بيش از ۱۵۰ نفر در خيابانهاى شهرهاى ايران در ملأ عام به دار آويخته شدند. تا همين چند سال پيش، مطبوعات ايران در قياس با ساير كشورهاى خاور نزديك به گونه اى بى نظير متنوع بود. اما اكنون با ممنوع شدن شمار بسيارى از روزنامه ها هر صداى منتقدى خاموش شده است. در اين ميان، دولت ايران از فشار بين المللى در امر اتمى نيز بهره مى برد تا در سياست داخلى، مخالفان خود را سركوب كند. از نقطه نظر سياست خارجى آلمان نيز نادرست خواهد بود اگر مسئله حقوق بشر تحت الشعاع مسئله اتمى قرار گيرد.

بر اين زمينه:

۱ – هدف ماست كه جلوى بمب اتمى ايران و يك جنگ ديگر در خاور نزديك را بگيريم.

۲ – ما خواهان يكپارچگى هر چه گسترده تر جامعه بين المللى در بحران برنامه اتمى ايرانيم. اين يكپارچگى، امكان مذاكرات درباره پيشنهاد گروه سه به علاوه سه را فراهم مى آورد. بايد از طرق ديپلماتيك جلوى استفاده نظامى از برنامه اتمى ايران و به دنبال آن تهديد ثبات منطقه و رژيم بين المللى منع گسترش سلاحهاى هسته‌اى را گرفت. پيشنهاد همكارى گسترده و تحريمها در اين راستا دو روى يك سكه‌اند. اگر ايران كماكان پيشنهادهاى ارائه شده در مذاكرات را رد كند، بايد هدف توافق بر سر تحريمها در چارچوب سازمان ملل را دنبال كرد.

۳ – ما از پيشرفتها در همكارى ايران با آژانس بين المللى انرژى اتمى به منظور روشن شدن مسائل قديمى استقبال مى كنيم و در عين حال از كاهش سطح اطلاعات آژانس درباره برنامه اتمى ايران نگرانيم. براى بهبود امكانات كنترل از سوى آژانس اينك نه تحريمهاى يكجانبه، بلكه يكپارچگى جامعه بين المللى، از جمله پيشنهادهاى مشترك مذاكره، مورد نياز است. ما از ايران مى خواهيم پروتكل الحاقى به قرارداد منع گسترش سلاحهاى هسته اى را امضا و بدين طريق به وعده اى عمل كند كه در سال ۲۰۰۳ به ترويكاى اتحاديه اروپا داد.

۴ – ما خواهان قطع فورى تداركات عملى براى يك ضربه نظامى احتمالى – از تمركز ناوگانها گرفته تا پشتيبانى از اعمال قهرآميز در ايران – و نيز قطع گفتمان رويارويى و اعلام اقدامات نظامى عليه ايران از سوى دولت ايالات متحده ايم. دولت آلمان بايد با چنين گفتمانى مخالفت كند و همراه با هم پيمانان اروپايى خود، بكوشد كه ايالات متحده به راهكرد مشترك ديپلماتيك وفادار بماند.

۵ – ما تهديد دولت اسرائيل به نابودى از سوى احمدى نژاد را محكوم مى كنيم. دفاع از حق موجوديت اسرائيل، يك پايه محورى سياست خارجى آلمان است.

۶ – از ايالات متحده مى خواهيم به توصيه هاى «گزارش بيكر – هميلتون» عمل كند و در پى گفتگوى مستقيم با ايران برآيد. به ايران براى باثبات كردن عراق نيز نياز است. بايد به دنبال مذاكرات مستقيم با هدف تفاهم فراگير و تضمينهاى قابل اتكا بود. ما قاطعانه مخالف طرح بحران ساز آمريكا براى مسلح كردن كشورهاى همسايه ايرانيم.

۷ – ما حق ايران در استفاده صلح آميز از انرژى اتمى در چارچوب قرارداد منع گسترش سلاح هاى هسته اى را به رسميت مى شناسيم. اما اين پيمان مقرر مى دارد حق مزبور با وظايفى توأم است، از جمله با شفافيت كامل در رابطه با آژانس بين المللى انرژى اتمى.

۸ – ما از پيشنهادهاى آژانس بين المللى انرژى اتمى، شوراى همكارى خليج و نيز دولت آلمان براى چند جانبه كردن چرخه سوخت اتمى در قلمرو يك كشور بيطرف، به عنوان تلاشى مهم براى حل اختلاف بر سر برنامه اتمى ايران و تقويت رژيم منع گسترش سلاح هاى هسته اى استقبال مى كنيم.

۹ – از دولت آلمان مى خواهيم تا زمان برگزارى كنفرانس بازبينى قرارداد منع گسترش سلاح هاى هسته اى در سال ۲۰۱۰ براى يك ابتكار مصممانه جهت تقويت رژيم منع گسترش تلاش كند، از جمله در رابطه خود با قدرتهاى هسته اى هم پيمان آلمان.

۱۰ – ما با معيارهاى دوگانه در همكارى هاى اتمى مخالفيم. ما از ايالات متحده و فرانسه مى خواهيم به همكارى هاى جارى يا آتى هسته اى خود با هند، ليبى و مراكش پايان دهند و در عوض بكوشند قرارداد منع گسترش سلاح هاى هسته اى تقويت شود. از دولت آلمان مى خواهيم با وتوى خود در گروه كشورهاى صادركننده فن آورى هسته اى، مانع كاهش محدوديتهاى صادرات هسته اى به هند شود، قرارداد اتمى آلمان و برزيل را با قراردادى شامل همكارى در عرصه انواع بازيافت شونده انرژى جايگزين كند و به اتكا بر پتانسيل هسته اى نظامى هم پيمانان در چارچوب ناتو پايان دهد.

۱۱ – ما بايد بر تلاش خود جهت گسترش بحث بين المللى درباره خطرات انرژى اتمى بيافزاييم، چرا كه انرژى اتمى نه تنها به لحاظ اقتصادى بى صرفه و به لحاظ زيست محيطى غيرقابل دفاع است، بلكه به جهت اينكه با خطر گسترش سلاح هاى هسته اى همراه است، پذيرفتنى نيست.

۱۲ – ما خواهان آنيم پس از ۵۰ سال كمك به گسترش استفاده از انرژى اتمى، وظايف آژانس بين المللى انرژى اتمى به كنترل تأسيسات هسته اى محدود و به همه اعضاى پيمان منع گسترش سلاح هاى هسته اى پيشنهادهاى قانع كننده براى كمك به استفاده از انواع بازيافت شونده انرژى ارائه شود.

۱۳ – آينده ايران نيز نه در استفاده از انرژى اتمى و نه در تداوم بهره بردارى از منابع فسيلى است. اين كشور داراى امكانات عظيمى براى توسعه انواع بازيافت شونده انرژى است. ما خواهان تقويت همكارى اروپا و ايران براى توسعه اين منابع بازيافت شونده انرژى و استفاده از آنيم. با بنيان گذاشتن چنين بخش انرژى، امكان وارد كردن ايران به تعهدات جهانى براى حفظ شرايط جوى زمين فراهم مى آيد.

۱۴ – ما نقض فاحش حقوق بشر در ايران را كه متوجه جوانان، روزنامه نگاران، فعالان حقوق زنان، همجنس گرايان، روحانيون اصلاح طلب، اقليتهاى مذهبى و فعالان سياسى است محكوم مى كنيم. ما از اتحاديه اروپا و دولت آلمان مى خواهيم در قبال رژيم ايران به صراحت روى آورد و به يك سياست فعال حقوق بشرى بازگردد.

۱۵ – ما از اين امر انتقاد مى كنيم كه در گسترش مناسبات اقتصادى آلمان با ايران، وضعيت حقوق بشر تحت الشعاع مسائل ديگر قرار گرفته است و از دولت آلمان مى خواهيم براى ادامه گفتگو با ايران در عرصه حقوق بشر از هيچ كوششى فروگذار نكند.

۱۶ – ما از جامعه جهانى مى خواهيم در مذاكرات دوجانبه و چندجانبه با رهبرى ايران همواره يادآور تعهداتى شود كه از معاهده بين المللى حقوق شهروندى و سياسى و منشور حقوق كودكان منتج مى شوند و نگذارند اين مسائل تحت الشعاع مسئله هسته اى قرار گيرد.

۱۷ – ما خواهان آنيم اتباع ايران در صورتى كه به علت وضعيت حقوق بشر در آن كشور در معرض تهديد جان، سلامت يا آزاديشان باشند از آلمان به ايران اخراج نشوند. در موارد ترديدآميز بايد به امنيت پناهندگان اولويت داد.

۱۸ – ما فعالانه براى گفتگو و همكارى با جامعه مدنى زنده ايران تلاش مى كنيم. در عين حال ما از ايالات متحده مى خواهيم فوراً برنامه «انقلاب مخملين» خود را قطع كند. اين برنامه شامل اختصاص بودجه به «تغيير تدريجى رژيم» در ايران است. اما به جاى اين كار به رژيم ايران بهانه مى دهد كه همه مخالفان خود را تحت عنوان «جاسوسان آمريكا» بدنام كند.

۱۹ – ما همبستگى خود را با پناهندگان افغان كه در حال حاضر در ايران در معرض فشارهاى شديد قرار دارند اعلام مى كنيم. ما از تهران مى خواهيم بدين فشارها پايان دهد و برنامه اخراج جمعى افغانها از ايران را كنار بگذارد. همچنين جامعه جهانى بايد بسيار بيشتر از تا كنون به ايران براى تأمين نيازهاى پناهندگان كمك كند. علاوه بر اين، ما از دولت آلمان مى خواهيم با يك برنامه حمايت از اسكان مجدد پناهندگان افغانى كه به كشورشان باز مى گردند، از ابعاد مشكلات آنها بكاهد.
دلايل براى اين قرار پيشنهادى: شفاهاً عنوان خواهد شد.

ارائه دهندگان پيشنهاد:
اميد نورى پور (تشكيلات فرانكفورت – ماين)، كرستين مولر (تشكيلات كلن) و چند نماينده ديگر



 

ايران امروز (نشريه خبری سياسی الکترونیک)
«ايران امروز» از انتشار مقالاتی كه به ديگر سايت‌ها و نشريات نيز ارسال می‌شوند معذور است.
استفاده از مطالب «ايران امروز» تنها با ذكر منبع و نام نويسنده يا مترجم مجاز است.
Iran Emrooz©1998-2024