هم میهنان، امروزه حوادث منطقه چرخش نگران کننده خود را در ابعاد مختلف بسوی ایران نمایان ساخته است . رویدادهایی که زمانی نه چندان دور همسو با منافع ملی و بعنوان فرصتهای نوین جهت ارتقاء جایگاه و نقش سیاسی ایران در منطقه تلقی می شد، در نتیجه بدی و ناتوانی مدیریت مسئولان و دست اندرکاران وقت، اکنون جامعه ما را با تهدیدها و خطرهای جدی روبرو ساخته است.

از یک سو، صدور قطعنامه ١٧٣٧ به اتفاق آراء با ماهیت خزنده و فزاینده آن چون شمشیر دموکلس بر روی پیکر اقتصادی و سیاسی ایران سایه افکن شده است. شگفت آنکه موضوع تکنولوژی هسته‌ای که ظاهرا تنها مسئله مورد اختلاف بود، اینک در قطعنامه مذکور با مسئله موشک‌های بالستیک پیوند داده شده است و آنچه را که آمریکاییان در طرح پیشنهادی خود به شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی برای تدوین پروتکل دو نتوانستند به دست آورند، موفق به درج آن در قطعنامه مورد بحث شدند و بدین ترتیب تحریم هایی ناظر بر اقلام ، مواد و تجهیزات مورد استفاده چند جانبه و در ابعاد گسترده تر در نظر گرفته شده است. تصریح و تاکید قطعنامه دائر بر اینکه در صورت عدم اجرای مفاد آن از سوی ایران شورای امنیت تحریم های گسترده تر و شدید تری را در محدوده ماده ٤١ فصل هفت منشور علیه ایران اعمال خواهد کرد، حاکی از نافرجامی و شکست استراتژی نگاه به شرق و استفاده ابزاری از آن بوسیله دولتهایی است که طی چرخش حساب شده سیاسی همراه و همگام با دیگر اعضای دائمی شورای امنیت ادامه برنامه غنی سازی اورانیوم را تهدیدی جدی علیه صلح و امنیت بین المللی تلقی نموده‌اند.

از سوی دیگر، آمریکا در پرتو مشروعیت برگرفته از تصویب قطعنامه مورد بحث به اتفاق آراء بر آن شده است با استفاده از فضای سیاسی به دست آمده محدودیت هایی از لحاظ دسترسی ایران به مراکز و منابع مالی و بانکی جهانی از جمله گشایش اعتبارات بانکی ایجاد نماید و تا حدودی تلاشهایش در این باره بازتاب نسبی و در عین حال منفی ویژه خود را در پی داشته است وبه موازات آن در رابطه با مسائل عراق و منطقه، به یکباره تهاجم گسترده و خزنده ای علیه ایران به عنوان عامل عمده استمرار و تشدید بحران در عراق و ایجاد اختلال و ناامنی جدی در منطقه از طریق پی گیری هلال شیعی و بسیج متصفان آن در دیگر کشورهای عربی مطرح گردید، تهاجمی که حمایت کشورهای عربی منطقه و همسویی آنها با مواضع و ادعاهای آمریکا را در پی داشته است. شگفت آنکه به ناگاه مساعی القاعده، بعثی ها و سنی های مورد حمایت دولت های عربی به عنوان عاملان عمده ناامنی های موجود در عراق، الویت خود را از دست داده، ایران به عنوان کانون اصلی حمایت مالی و تسلیحاتی گروه های افراطی شیعی و حتا سنی و تامین کننده وسائل انفجاری پیشرفته علیه سربازان آمریکا شناخته و معرفی می شود. بدین ترتیب، آمریکا در لوای طرح، تبلیغ گسترده و بزرگنمایی هر چه بیشتر خطرات ناشی از دستیابی جمهوری اسلامی ایران، دولت پشتیبان تروریسم بین المللی به سلاح هسته ای، عامل تشدید بحران داخلی عراق، موجد حرکت چالشگرانه شیعی در منطقه، اخلال در روند صلح خاورمیانه، و تهدید روزافزون برای کشورهای منطقه، امنیت آمریکا و جهان، افزایش حضور نظامی خود را در منطقه خلیج فارس امری ضروری تلقی نموده و در این رابطه گذشته از ناوگان موجود در این پهنه آبی، اقدام به اعزام دو ناو هواپیما بر، همراه با کشتی های پشتیبانی کننده و کشتی مین روب، آرایش تهاجمی گسترده‌ای را به نمایش گذاشته است. گو اینکه برخی از مقامات آمریکایی اعلام داشتند که قصد حمله نظامی به ایران در پیش نیست، ولی با توجه به طرح مکرر مسئله احتمال حملات نظامی در همایش ها، میزگردها و ارائه صحنه ها و سناریوهای پی در پی در این باره از یک سو و مرتبط ساختن بسیاری از رویدادها و حوادث مخرب که پیش از این منتسب به دیگر کشورهای منطقه بود به ایران و پیامدهای زیانبار آن برای امنیت منطقه آمریکا و جهان همه حکایت از تنظیم برنامه حساب شده برای بسیج و آماده سازی تدریجی افکار داخلی مردم آمریکا و کنگره این کشور به منظور همسویی با بکارگیری استراتژی سخت افزاری در قبال ایران دارد. به ویژه که در آرایش نظامی و سیاسی، کشورهای عربی منطقه را نیز همراه و همسو با نظرات خود نموده‌اند.

به دیگر سخن، حضور نظامی گسترده با آرایش تهاجمی را نمی توان به عنوان فشار سیاسی یا صرفا هشدار نظامی تلقی نمود، بلکه باید با ژرف نگری بیشتر به فرآیند آن نگریست. بدیهی است، مجموعه رخدادها و پیامدهای نگران کننده مربوط به آن که حاکی از فرصتهای از دست رفته و تبدیل آنها به تهدیدهای جدی کنونی است، گویای ناتوانی مدیریتی و ناکارآمدی مسئولان و تصمیم گیرانی است که به پیروی از ارزشهای واپس گرایانه، سرنوشت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ایران را دچار مخاطرات جدی ساخته و تمامیت سرزمینی و استقلال تاریخی و سیاسی ایران را در معرض نگرانیهای اساسی قرار داده اند. به ویژه برخی از مسئولان حاضر با اظهارات نسنجیده، غیر مسئولانه، دشمن طلبانه و اتخاذ تصمیم ها و موضع گیری در باره مسائلی که ایران هیچ گونه منافع اساسی و حیاتی در رابطه با آنها ندارد، در راه کشاندن جامعه به سوی فرآیندی زیان بار و فاجعه آمیز گشته اند . جبهه ملی ایران، با توجه به رسالت تاریخی و مسئولیتی که در طول تاریخ مبارزات خود در قبال ملت و میهن در پاسداری از منافع ملی، به ویژه در شرایط بحرانی، بر عهده داشته است، از همه شخصیت ها، جریانها و گروهها و سازمانهای ملی پایبند به استقلال کشور و یکپارچگی میهن و ساختار دموکراسی، با توجه به ابعاد گسترده تهدیدهایی که می توانند کشور و باشندگان آنرا به یکباره با فاجعه ای سهمگین مواجه بسازند انتظار دارد تا بیش از این پذیرای ادامه سکوت تحمیلی و نظاره گر سیاستهای ایران شکن جاری نمانند؛ بلکه، با اعلام مواضع و نظریات شفاف خود درباره مجموعه نارسایی ها و مسائل کلان ملی، ساختار حقوقی و سیاسی ناکارآمد و مغایر با حاکمیت ملی و استراتژی سیاسی نسنجیده که حاصلی جز رودررویی با کشورهای منطقه، قدرتهای جهانی و سازمانهای قدرتمند بین المللی در بر نداشته و صدور قطعنامه های سنگینی را بر ضد منافع ایران سبب شده است، با قاطعیت به حاکمیت برای بازنگری بنیادی در عملکردهایش هشدار دهند.

ما باورداریم که، تا فرصت بیش از این از دست نرفته است، باید شرایطی پدید آورد که هر چه زودتر هیئتی دیپلماتیک مرکب از چهره های آگاه و سرشناس و مورد تایید ملت ایران با اختیار تام برای فیصله بخشیدن به بحران هسته ای و منطقه ای بر پایه رایزنی ها انتخاب و سکان کار را به دست گیرند. باشد که در پی مذاکرات دپلماتیک هوشمندانه و جلب اعتماد کشورهای منطقه و سازمانهای بین المللی از روند بحران زای جاری به سوی برخوردهای سخت افزاری، که پیامدهای فاجعه باری برای کشور و منطقه در پی خواهد داشت، بتوان جلوگیری به عمل آورد. با رفع خطر و جلب اعتماد افکار عمومی جهان و رفع نگرانی از مردم، فضای لازم برای ایجاد اصلاحات بنیادین در راستای استقرار حاکمیت ملی با پشتیبانی گسترده ملت و بهره جستن از شیوه های مسالمت آمیز فراهم خواهد آمد و توان آن را خواهیم یافت تا در چارچوب تعامل منطقی با کشورهای منطقه و جهان، کشور را به همت نیروی کارشناسی آگاه درراستای پیشرفت و توسعه همه جانبه و پایدار هدایت کرد.

هیئت رهبری جبهه ملی ایران
تهران- ٢٢ بهمن ١٣٨٥