ايران زندان بزرگ روزنامه نگاران، روزنامه نگارانی كه "آزاد" اما از كار محروم هستند
گزارشگران بدون مرز اسامی بخشی از روزنامه نگارانی كه در ايران از فعاليت مطبوعاتی محروم شده‌اند و يا ممنوع قلم هستند را منتشر می‌كند.
جمهوری اسلامی از سال ۱۳۷۹ بزرگترين زندان روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران در خاورميانه است. ركورددار سركوب و نقض آزادی بيان، قصد پايان دادن به دستگيری‌های خودسرانه، احضار و تعقيب قضايی روزنامه‌نگاران را ندارد.
از تير ماه ۱۳۸۴ با به قدرت رسيدن رئيس جمهور احمدی‌نژاد و هيات دولت‌اش كه اكثريت آن را فرماندهان سابق سپاه پاسداران و يا ماموران وزارت اطلاعات تشكيل داده‌اند، سركوب روزنامه‌نگاران به اشكال نامريی و ظريف اما همچنان سرسختانه ادامه دارد. كمتر شدن تعداد روزنامه‌نگاران زندانی به معنای كاهش سركوب و اعمال فشار بر مطبوعات و روزنامه‌نگاران از سوی مسئولان حكومتی نيست. احضار و دستگيری ادامه دارد همچنان ادامه دارد، روزنامه‌نگاران دستگير شده پس از چند روز و يا چند هفته بدون مشخص شدن زمان برای محاكمه و بدون حكم قطعی از زندان "آزاد" می‌شوند. اما هر لحظه می‌توانند دوباره احضار و يا به زندان بازگرداننده شوند. پرونده‌های در دست بررسی و يا محكوميت‌های به زندان، همچون شمشير داموكلس بر بالای سر روزنامه‌نگار نگاه داشته و مانع ادامه زندگی حرفه‌ای آنها می‌شود. دولت احمدی‌نژاد و دستگاه قضايی سراسر ايران را به زندان بزرگی برای روزنامه‌نگاران تبديل كرده‌اند.
اكثريت روزنامه‌نگاران مستقلی كه با رسانه‌های دولتی همكاری نمی‌كنند، از سوی مسئولان حكومت نشانه گرفته شده‌اند و به بهانه‌های مختلف از فعاليت و مشغول به كار شدن آنها جلوگيری می‌شود. همزمان اين بخش از روزنامه‌نگاران از سوی دستگاه قضايی تحت تعقيب قرار می‌گيرند و برای "آزادی" تا هنگام محاكمه بدون تعيين زمان مجبور به پرداخت وثيقه‌های سنگين می‌شوند، در دادگاه‌ها گاه تا ۶۰۰ ميليون تومان نيز برای روزنامه‌نگار وثيقه تعيين شده است. روزنامه‌نگاران به اصطلاح "آزاد" شده نيز از هر سو تحت فشار قرار می‌گيرند و اجازه كار نمی‌يابند. از سويی در هراسند كه انتشار مطلبی ناخوش آيند برای حكومت، دوباره برای آنها احضار و دادگاه و زندان را در پی داشته باشد و از سوی ديگر مديران رسانه‌ها برای بكارگيری اين روزنامه‌نگاران تحت فشار و تهديد قرار می‌گيرند. مواردی پيش آمده كه با دستگيری روزنامه‌نگار، روزنامه‌ای كه در آن كار می‌كرده است نيز تعطيل شده است.
اخيرا روزنامه‌ی «روزگار» از سوی هيات نظارت بر مطبوعات تعطيل شد، كه عمده‌ترين دليل آن دعوت از روزنامه‌نگاران روزنامه توقيف شده شرق برای همكاری با اين روزنامه بود. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دادستان تهران سعيد مرتضوی با ارسال ليستی از روزنامه‌نگاران از جمله روزنامه‌نگار مستقل و زندانی سابق احمد زيدآبادی، رسما از مسولان روزنامه خواسته بودند كه اين روزنامه‌نگاران از ليست همكاران حذف شوند. يكی از دلايل توقيف روزنامه‌ی وقايعه اتفاقيه در تير ماه ۱۳۸۳ همكاری روزنامه‌نگاران روزنامه‌ی توقيف شده‌ی ياس نو با آن بود. در حكم توقيف روزنامه وقايعه «اتفاقيه» رسما به اين امر اشاره شده بود. در همان زمان روزنامه «جمهوريت» نيز برای آنكه مسئولان روزنامه از كنار نهادن «عمادالدين باقی» روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر سر باز زدند، توقيف شد.

روزنامه‌نگاران مستقل همواره آماج آزار و اذيت مسئولان حكومتی قرار دارند. وضعيت سه روزنامه‌نگار مطبوعات ايران عيسی سحرخيز، محمد صديق كبودوند و ساقی باقری نيا كه هر لحظه امكان بازداشت و زندانی شدن شان وجود دارد، نشانگر وضعيت امروز روزنامه‌نگاران در ايران است.
عيسی سحرخيز مدير مسئول ماهنامه‌ی آفتاب و روزنامه اخبار اقتصادی دوشنبه ٦ شهريور توسط شعبه ١٠٨٣ دادگاه عمومی برای اتهاماتی چون «انتشار مطالب عليه اصول قانون اساسی و تبليغ عليه نظام مقدس جمهوری اسلامی» محاكمه و به ٤ سال زندان و ٥ سال ممنوعيت از فعاليت‌های مطبوعاتی، محكوم شد. اين حكم در تاريخ ۳۰ آبان ماه به وكلای اين روزنامه‌نگار ابلاغ شد. عيسی سحر خيز در اعتراض به ناعادلانه بودن دادگاه اعلام كرده است "دستگاه قضايی ايران مستقل نيست و از آيت‌اله خامنه‌ای دستور می‌گيرد." و وی تقاضای تجديد نظر نخواهد كرد.
محمد صديق كبودوند مدير مسئول هفته‌‏نامه پيام مردم كردستان در شهريورماه ۱۳۸۴ از سوی دادگاه تجديدنظر استان كردستان به اتهاماتی چون «اتهام نشر اكاذيب به قصد تشويش اذهان عمومی و ايجاد اختلاف بين اقشار جامعه از طريق طرح مسائل نژادی و قومی» به يك سال حبس تعزيری، پنج سال محروميت از شغل روزنامه‌‏نگاری محكوم شد. در تاريخ ۲۱شهريور ماه سال جاری اين روزنامه‌نگار برای اجرای حكم احضارشده بود.
ساقی باقری‌نيا مدير مسئول روزنامه آسيا در تاريخ ٢٨ مرداد از سوی شعبه بيست و هفتم ديوان عالی كشور به شش ماه زندان محكوم شد. اتهام اين روزنامه‌نگار "تبليغ عليه نظام" است. يكشنبه ١٥ تير ماه ١٣٨٢ روزنامه آسيا، برای انتشار عكس و مطلبی در باره‌ی مريم رجوی توقيف و ساقی باقری نيا مديرمسئول و ايرج جمشيدی سردبير روزنامه بازداشت شدند. دوشنبه ١٦ تير ساقی باقری نيا با سپردن وثيقه آزاد اما ايرج جمشيدی تا سال بعد در زندان بسر برد. ساقی باقری نيا برای دومين بار در روزهای اخير به دايره اجرای احكام احضار شده است. از سال ۱۳۸۲ تا به امروز بيش از ۳۰ تن از روزنامه‌نگاران ايران به خارج از كشور پناهنده شده‌اند.

گزارشگران بدون مرز اسامی بخشی از روزنامه‌نگارانی كه در ايران از فعاليت مطبوعاتی محروم شده‌اند و يا ممنوع قلم هستند را منتشر می‌كند.

مادح احمدی، نوشين احمدی خراسانی، پروين اردلان، علی ايمان حامد، مسعود باستانی ، عمادالدين باقی ، ساقی باقری نيا، پروين بختيار نژاد، سيامك پورزند، مجيد تولايی، عليرضا جباری، ايرج جمشيدی ،عباس دالوند، فريبا داودی مهاجر، عليرضا رجايی، تقی رحمانی، محمد جواد روح، احمد زيدآبادی، سعيد ساعدی، عزت اله سحابی، آرش سيگارچی، ماشااله شمس الواعظين، هدا صابر، شادی صدر، لطيف صفری، بيژن صف سری، كيوان صميمی، اعظم طالقانی، عباس عبدی، يوسف عزيزی بنی طرف، عليرضا علوی تبار، رضا عليجانی، محمد حسن عليپور، حسين قاضيان، محمد قوچانی، اجلال قوامی،عباس كاكاوند، تونيا كبودوند، محمد صديق كبودوند، مرتضی كاظميان، فاطمه كمالی، بهروز گرانپايه، ابوالقاسم گلباف، اكبر گنجی، فاطمه گوارايی، فيروز گوران، مجتبی لطفی، حامد متقی، سعيد مدنی، علی مزروعی، امين موحدی، نرگس محمدی، حسن يوسفی اشكوری، ابوالفضل وصالی، مانا نيستانی

محمود احمدی نژاد رئيس جمهور و آيت‌اله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی از جمله ٣٨ رهبر و مقام دولتی در جهان هستند كه از سوی گزارشگران بدون مرز بعنوان دشمنان آزادی مطبوعات برگزيده شده‌اند.