من قاصدک پر پرِ ایّام شمایم
دیری ست فرود آمده بر بام شمایم
اندیشه مدارید چرا پر پر بادم
من همسفر باد نه، هم گام شمایم
از ابر سپید آمده باران سیاهی
من قطره زلالی به لب جام شمایم
بی صبر و قرارم به کف باد سپردند
آرام ز کف دادم و آرام شمایم
پیغامبر صلحم و با جنگ به جنگم
مشهور جهانی شده، گمنامِ شمایم
از بتکده تا کعبه، ز مسجد به خرابات
من آینه ی چرخشِ ناکام شمایم
این خرمن و این شعله ی سوزنده، بیایید
من منتظر جوشِ به هنگام شمایم
من را خبری نیست به جز “واقعه نزدیک”
بر چنگ نوازید که من، گام شمایم
شهریار حاتمی
استکهلم