با خاکستر فردا

کامبیز گیلانی

فردا
دیر نیست.
هنوز می‌شود
از این شب سرد
عبور کرد.

دیروز
نسوخته است،
اگر
آن همه خاکستر را
از یاد نبری.

امروز
تکرار نمی شود دیگر،
حواست
جمع باشد.

حواست را
پرت می‌کنند،
بازی‌ات می‌دهند،
به فراموشی می‌سپارندت،
از یاد میروی،
و
از آن غم انگیزتر،
تو
خودت را نمی‌شناسی
دیگر.

اما !
به یاد آر
جوانه‌ی آرزوهایت را،
آن که
تو را به رقص
در می‌آورد،
رقصی که درون افسرده‌ات را
شاد می‌کرد.
رقصی
پر از آوای راه گشا
پر از موسیقی‌ی دل نواز.
به یاد آر
که از هیچ بر آمده‌ای
و می‌توانی
در بلندترین نقطه‌ی هستی
بذر امید بکاری.
می‌توانی دستت را باز کنی
و از آن
باغ عشق به رویانی.

امروز
دست تو
چشم تو
و
اندیشه‌ات،
تاریخ را
به زمینی که می‌شناسی،
سنجاق کرده است.
زمینی
که تنها
ذره‌ای است،
از عالم هستی.

فردا
دیر نیست.
امروز
کجایی؟
امروز !