خراسانا خزان آمد دگر بار
خزان هرساله بادت بهتر از پار
چو با باد خزان آواره شد برگ،
ازین آواره ات یاد آر یاد آر
خراسانا خزان هایت نمونه ست
حریق خیمه ای زربفت گونه ست
دلم می خواست می‌دیدم که امسال
خزان احمد آبادت چگونه ست
......
چه پائیزی چه آشوبی چه بادی
چه رقصان رنگ‌های تلخ و شادی:
کمالی رفته نا مرز زوالی
حریق خرمنی در گرد بادی
غروبی شسته از باران و خاموش
درختان برگ‌ها افشان از آغوش
تمام کوچه‌های باغ خلوت
سکوتی پاک چون عشقی فراموش
نسیم سرد و نم‌نم‌های باران
سرود برگ ریزان رو به پایان
غروب و باغ خاموش و مه‌آلود
درختان قامت اندوه عریان
هوا ابر و غروب تنگ وپائیز
نگاه آسمان از اشگ لبریز
فروغ آذرخش از دور گهگاه
به روی رود سن باران یکریز
شب پائیزی و اندوه میهن
به پشت پنجره بادی به شیون
چراغ خانۀ همسایه خاموش
چراغ چشم من تا صبح روشن
شب پائیز و شمع ماه خفته
ستاره در غبار مِه نهفته
به گلدان اتاق کوچک من
گل شب بوی تنهائی شکفته...
نعمت آزرم. پاریس پائیز ۱۳۶۱ خورشیدی برگرفته از دفترشعر (به هوای میهن)پاریس اتشارات خاوران زمستان 1361-که عنوان انتشارات خاوران چند سال بعد بی اجازۀ من ازسوی یک همشهری مصادره شد...إ