شش ترانه برای بدرود با سیروس آرین‌پور

نعمت آزرم

یاران به فراق خویش هشِتی رفتی
بود آنچه نوشتنی، نوشتی رفتی
خوش باد تو را زندگِی ِتاریخی
زین گونه که عمر در نوشتی رفتی

سیروس تو را سزد که مانا باشی
با پویش نسل و فصل پویا باشی
دیروز اگرچه برتو تاریک گذشت
خورشید فروزندۀ فردا باشی

مردی به چراغ علم بینا بودی
آوار زمانه را شکیبا بودی
هرچند به چهره می‌نُمودی آرام
خاموشِی ِ پُر خروش دریا بودی

اهریمنمان زخانه‌مان بیرون راند
تا هر سویِ دور ِسرزمین‌ها تاراند
نگذاشت کنیم زندگی در میهن
در مرگ هم از برای ما جای نماند

با این‌همه هر نسل سرشتی دارد
در ذهن زمانه بذرِ خود می‌کارد
باشدکه دَمدَ پگاه آزادی ِما
بهروزی سرزمین ما باز آرد

تا بعدِ زمستان برسد باز بهار،
همراه گُل و سبزه پرستو هر بار،
تا هست بهار فصل باران، باران،
روشنگری‌ات باد چراغ شب تار.


نعمت آزرم. پاریس اول ژانویۀ ۲۰۱۳
.(JavaScript must be enabled to view this email address)
در بازپسین ترانه، به ترانه های: پرستو، بارون بارونه و کتاب روشنگری سیروس اشاره شده است.