گل پونه

اردلان سرفراز

گل پونه، گل پونه، دلم از زندگی خونه
تو این دنیای وارونه، برام هرگوشه زندونه
برای مستی و ساقی، نمونده حرمتی باقی
تو هر کوچه برای عشق، مهیا مونده شلاقی
افسوس افسوس افسوس...
گل پونه گل پونه، دلم از زندگی خونه
کسی جز تو نمی‌دونه، چقدر خوابم پریشونه
صفوف عاشقان، پیوسته پیوسته
به مسلخ می‌روند، آهسته آهسته
همش اعدام گل‌ها پای گلدسته،
کبوتر‌ها همه از گنبدا خسته
تو این دنیای ویرونه، نه گل مونده نه گل‌خونه
سر دیوار هرخونه، فقط جغد که می‌خونه
افسوس افسوس افسوس...

گل پونه گل پونه، دلم از زندگی خونه
کسی جز تو نمی‌دونه، چقدر خوابم پریشونه

گل پونه مگه دنیای ما خوابه؟
نمی‌بینه مگه چشم خدا خوابه؟
که با اسمش یکی از گرد راه امد
خدا رو یاد کرد و عشقو گردن زد
گل پونه گل پونه، اگه امروز دلم خونه
امیدم زنده میمونه، که دنیا رو بلرزونه
فردا، فردا، فردا...

گل پونه گل پونه، دلم از زندگی خونه
تو این دنیای وارونه، برام هرگوشه زندونه
گل پونه گل پونه، دلم از زندگی خونه
کسی جز تو نمی‌دونه، چقدر خوابم پریشونه...

کتاب‌ها را می‌شود سوزاند، انسان‌های آزاده را می‌توان در حصار اختناق به بند کشید، اما... اندیشه‌ها را نه شکنجه‌ی زندان و نه رگبار دژخمیان نقطه‌ی توقف است...
اردلان سرفراز کرفلد، آلمان ۱۹۸۳