مصمم

آزاده بی‌پروا

صدایی بلند می‌آید
از پشت محکم کوه
گوش کنید
نوایی آشناست
می‌خواند تو را، مرا
ریشه در ژرفای زمین دارد
گسترانیده تا پهنای آبی زلال
برگ برگش
حاصل رگبار باد
می‌تکاند
بر سر هر بید عاشق
ذره ذره دلخوشی

نزدیک شو
تو، می‌توانی بشکنی
شیشه‌ی عمر همه نابخردی، دلواپسیها را
پتک عزم تو
بشکند سندان این آهنگر خونخوار
مست شو مست، بخردانه
تماشا کن
زنجیرتافته‌ی اندیشه‌ی ما را
کهن پهلوان نامی میدان قدرت هم
یارای شکستن نیست آن را
در بازوی استثمار خود