iran-emrooz.net | Tue, 05.01.2010, 15:11
تکوین به وقت باران
ایرج عالی‌پور
در پیشانی‌ات
دو شعله
در تاریکی می‌رقصند
سرخ و سیاه
برآمده از خشکسالی‌ها
دروغ‌ها
شوره‌زارهای عور
سیلاب‌های خشک و سوزنده
و دیگری
نشانه‌یی از ابرهایِ سالِ بی‌باران
رنگین‌کمانی از نیلوفران
که بر خاطره‌های سنگی‌اش
تاب می‌خورد
رودبار هزاره‌ها
در فضایی آبی
رودبار هزاره‌ها
دریاهایی
بی‌ساحل
در فرازها می‌درخشی
در تابش ماه
با رخسار کبودت
جهان:
قصه‌یی ناتمام است
شنیده شده
از لب‌های زنی که قرن‌ها در تاریکی نشسته
گیسویش
تابدار و سیاه
آویخته
بر فرش سرخ
در پیشانی‌ات
دو شعله
می‌رقصند
روشن از نواهای عاشقی
که سازش را شکسته اند
به خاطره‌ات بازمی‌گردی
جهان
بی آهنگِ گام‌هایِ تو
سازی شکسته است
هرتوازنی
در هم ریخته
باغ
در آتش بیداد
سوخته
پرنده‌یی
بر شاخِ ارغوانِ خموشی
سوگوارِ فضاها
آواها
و سنگِ زخم آگین
که ستون‌هایِ تاریخ را می‌سازد
مرداری خزنده
کرمِ غول آسایِ کور
که فضاها و اندیشه را
از آفرینه‌ها
تهی می‌خواهد
شعله‌ها و زمان‌ها را
انکار می‌کند
در پیشانی ات
دو شعله
می‌رقصند
واژه‌ها :
کوبش‌هایِ مس
در آتشِ سبز
طنین انداز
در گنبدِ فیروزه‌گون
شکل‌گیریِ نگاره‌ها:
سروی بلند
در باد
آوازِ رهایی
کلافِ ابریشم
در سبدِ روشنایی
و قصه‌یی زیبا
که باران‌ها
بر تمامِ پنجره‌هایش
می‌بارند
آینه‌یی که در آن
دخترانِ دریا
به همزادانِ خود می‌نگرند
جوانه‌هایی
سر بر آورده از خاکستر
قصه‌یِ ناتمام
موسیقیِ ناتمام
در پیشانی ات
دوشعله
در بیکرانی
می‌رقصند....
آذر-88