iran-emrooz.net | Tue, 29.09.2009, 12:17
بیانیهی سیزدهم!
نامی شاكری
سقوط شعر را
به تاریكی شعار
دیده بودم
عروج شعار را
به روشنای شعر
نه!
مسافران امید
اینك
از معبری در گذرند
سبزاسبز و پیچاپیچ!
مسیر و مقصد، یكی
راهبر و راهرو هم!
جای تو خالی شاعر!
كه در "هراس بیبار و بری"
"به ملال،
در خود به ملال
با یكی مرده سخن" گفتی
و در اندوه ساده لوحی ما
لحظه لحظه
تمام شدی و رفتی!
اینك عروج شعار است
به نورانیت شعر
و چوب حراج
بر قامت قدرت!
و مردان و زنان چارنسل
با شعرهای تو
در خیابان های شهر، روان:
"آه اگر آزادی سرودی می خواند..."
و جای تو
چه خالی
شاعر!
نامی شاكری- ۷/۷/۸۸ (با گیومههای بامداد)