میخواهم...

مسعود دلیجانی

میخواهم زلال باشم

چون چشمه ای

در کویری

با آسمان آبی بی ابری

و دهکده ای

.با دخترکانی کوزه بدوش

تا تلأ لو انوار بلورین خورشید را

در هم آغوشی چشمه و نور

.تا عمق شن زار رقصنده روحم بنوشم

.می خواهم زلال باشم تا بنوشندم



* * *



میخواهم آرام باشم

چون پیر قصه گویی

با قصه هایی چون تراوش مهتاب در سیاهی شب

و با نجابت شعله هایی رقصان و

.کودکانی به گرد آن

تا حس بی تنش زیستن را بیازمایم

.اگر چه اندرونم به آتش فشان گر گرفته ای ماند



* * *



می خواهم نجیب باشم

چون بید مجنونی

ایستاده در کنار رودی

با فروتنانه شاخه هایی

. آویخته بر بستر آب

تا طغیان شور انگیز زندگی را

.نا نجیبانه ننگرم

اگر چه دشنه دشخوار زندگی

بر ساقه نجابتم

زخمی بر جای نهاده باشد

.نازدودنی

میخواهم زلال باشم

آرام باشم

نجیب باشم

.تا به رزم باشم

چون قطره ای از هزاران قطره

چون موجی از هزاران موج

که میروند

تا از پیکر کشتزار بزرگ

علف های هرز خود خواهی را درو کنند