خداوندا تشریف بیاورید روی زمین!

كوروش همه‌خانی

شعر یک

خداوندا
تشریف بیاورید
روی زمین!

همینجا داوری کنید
به دستور شما
اینجا جهنم ساخته‌اند

آتشی
که زیر پای مادران
زبانه می‌کشد

شعر دو

نام یکی از میادین وطنم آزادی ست
از لابلای میله‌ها بال کُنی باز می‌شود
برادر‌ی مسلح
سرود ای ایران روی راه پی مایان
گلوله باران می‌کند

بعد از چکیدن خون
مردم
با غروب نمناک تابستان
پا‌ها‌ی خسته روی انقلاب می‌کشند

من در این گوشه‌ی غربت
به خون لخته بسته فکر می‌کنم:
به آن نو جوان
که پیش از این شعر زنده بود

شعر سه

پوست سختی دارد
زیر پا‌ها
خیابان انقلاب!

زخمه می‌زند
تا برسد به آزادی

چقدر ماشین‌ها‌ی آتش نشانی
هیمه خاموش کند در گلوی شما؟

چه رودخانه‌ی عاشقی!.... می‌گذرد
وقتی روی تن‌اش دست می‌برند
دریا‌ی خفته قد می‌کشد