iran-emrooz.net | Sun, 17.02.2008, 7:39
در "آواز گنجشگ‌ها" کریم، مردی سنتی، و عقب مانده را می‌بینیم ، با خدا و مهربان که به شکل قرون وسطایی با تحکم خانواده را راه می‌برد و دلسوز و مهربان بودن و گاهی شوخ طبعی اش باعث نمی‌شود اگر پا بدهد با چک و لگد با زن و بچۀ نافرمان و دلبندش طرف نشود. با وجود این زن و بچه او را دوست دارند و قدر دلسوزی‌ها و مهربانی‌هایش را می‌دانند. هر کاری که این مرد رنج کشیده می‌کند ، این مرد سخت کوش که خود را به آب و آتش می‌زند تا زندگی خانواده را تامین کند، برای این است که او "خیر زن و فرزندانش" را می‌خواهد؛ حتی وقتی چک و لگد و ضرب و زور در کار است. 
گاهی هم پدر و مادری نوزاد شان را یا بچه‌های دو سه ساله را بخاطر ونگ زدن‌ها و نق زدن‌هاشان، خفه می‌کنند و گوشۀ زیر زمین خانه چال می‌کنند یا در توالت عمومی می‌گذارند. گاهی می‌شنویم زنی یامردی ، نه از ترس ورشکستگی و تامین معاش ، بلکه به دلیل اختلافات خانوادگی با تحمل نکردن بار "بچه داشتن" ، دو سه یا پنج بچه را با هم نابود می‌کنند. گاهی آنقدر به بچه گرسنگی می‌دهند تا هلاک شود. این موضوع یکی از معضلات داغ جامعۀ آلمان است و رسانه‌ها و افکار عمومی به دنبال راه چاره هستند، دنبال قوانینی که آمار کودک آزاری و کودک کشی را کاهش دهد. 
برای ایرانی‌ها پیام این است که ما همگان مسلمانیم ، نوعی معنویت خانوادۀ بزرگ اسلام را به هم پیوند می‌دهد ، حالا اگر هم استبداد در جامعه بیداد می‌کند ، این به دلیل افکار واپس گرای رهبری دلسوز و خیر خواه است. باید با نوازش و مهربانی با آن روبرو شد و به پروردگار توکل کرد و خدا خودش بساط او را در هم می‌ریزد. فیلم به ما می‌گوید مهربان باشید و صبر داشته باشید و به خدا توکل کنید، همه چیز خودش درست می‌شود. می‌گوید زباله‌های تاریخ بر سر کسانی که با بند بند وجودشان به آن چسبیده‌اند خراب می‌شود. می‌گوید نگاه کنید باتلاق زیر زمین قدیمی خشک شده و نگهبان زباله‌های تاریخ زخم خورده. بروید کنارش بنشینید، دستش را بگیرید و پیشانی زخم خورده اش را ببوسید. 
آواز گنجشگ‌ها و دست اندر کارانش ، نمایندگان بخشی از جامعۀ ایران هستند که سنتی است، خالی از عنصر اندیشه و روشنفکری. با اینهمه دست اندر کاران فیلم، شاید به دلیل راحت خیال و بی شتاب کار کردن ، به لحاظ استفاده از امکانات خوب نهاد‌های رسمی در ایران ، دور از دغدغهء سانسور و البته با ظرفیت‌های هنری شان توانسته‌اند از زبان و تصاویر و نماد‌هایی استفاده کنند که بیش از سینمای برخی روشنفکران نوگرا قابلیت جهانی شدن را دارد.