ساز می‌زند باد / برای بهرام بیضایی

ساز می‌زند باد
با رنگ‌های گرم وُ
دل می‌دهد برگ
به ماهورِ فصل وُ
تحریر دست‌های تو
‏ از زخم‌های این لاله‌های واژگون در انار،
که رنج‌ خاک را
در خیالِ صحنه می‌گردانند بلند وُ
باران می‌زند.‏

وَ این زمین
هنوز گِردِ نور می‌چرخد
وَ این پرده،
کنار می‌رود ‏
می‌ایستد،
شانه می‌تکاند از تاریکی وُ
باغ می‌شود زمان
از آوازِ هزار پرنده
بر شاخه‌های پروازت،
که آشیانِ راه‌اند وُ
التیامِ ماه؛
تا عبور کند،
نو شود،
آشتی کند جهان
با سطرهای از یاد رفته‌اش.‏

ماندانا زندیان
پنجم دی هزار و چهارصد خورشیدی

برنامه رادیویی ویژه زادروز بهرام بیضایی

صدای شعر امروز · بهرام بیضایی