لا لا لا لا گل زیره

لا لا لا لا گل زیره
لا لا لا لا گل زیره، بابا دستاش به زنجیره
میگه هرگز نگو دیره، که هر روز، روز تقدیره

لا لا لا لا گل گندم، چی اومد بر سر مردم؟
میون آتش افتادیم، شدیم از روی دنیا گم

لا لا لا لا بد آوردیم، به نام زندگی مردیم !
خیانت شکل یاری شد، ز یاران پشت پا خوردیم

لا لا لا لا گل لاله، حریم عشق پاماله
سیاهی رنگ هر سفره، سر هفت‌سین هر ساله

لالا لا لا گل زیره، بابا دستاش به زنجیره
میگه هرگز نگو دیره، که هر روز، روز تقدیره

به نام عشق و آزادی، غم این خلق می‌خوردند
ولی با دست خود ما را به قربانگاه می‌بردند

کجایند آن همه دلسوز، در این هنگامه‌ی ماتم
که رفتند و‌‌ رها کردند، من و ما را به حال هم

لا لا لا لا گل مریم، شکسته حرمت آدم
شدیم آواره‌ی عالم، چرا تشنه به خون هم

لا لا لا لا گل زیره، بابا دستاش به زنجیره
میگه هرگز نگو دیره، که هر روز، روز تقدیره

رهایی ریشه‌ی ما بود، همه اندیشه‌ی ما بود
ولی در آن روی سکه، تبر بر ریشه‌ی ما بود!

گل و گلدون و گلخونه، شده امروز به ویرونه
سر فواره‌ها خونه، ببین مردن چه آسونه

لا لا لا لا گل لاله، حریم عشق پاماله
سیاهی رنگ هر سفره، سرهفت‌سین هر ساله

لا لا لا لا گل زیره، بابا دستاش به زنجیره
میگه هرگز نگو دیره، که هر روز روز تقدیره...

بیاد و برای بیداری تمامی کودکان ایران که پدران و مادران شریفشان در ستیزی نابرابر با ناحق، قد برافراشتند، چه آنهایی که جنگیدند و در خون خود غلطیدند و چه آنهایی که تا این لحظه هم هنوز با ظلمت دژخیم در جنگ‌اند و چه آن مردان و زنان کوه‌وار و دریادلی که بدور از چشم دنیای آزاد در زندان‌های قرون‌وسطایی اسیر شکنجه‌های متعصبان جاهل‌اند.

اردلان سرفراز
کرفلد آلمان ۱۹۸۴